Στην συνέχεια των χρόνων, μετά το Ρωμαϊκό Κτηματολόγιο του 3ου μ.Χ. αι., η περιοχή της Γέρρας, με την εμφάνιση του Χριστιανισμού στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γεμίζει παλαιοχριστιανικά ιερά, από τα οποία δεν έχει ανασκαφεί κανένα! Στην περιοχή των πηγών, με το Ιερό, τα ταφικά μνημεία, τα βάθρα, ο Διόνυσος αλλάζει και μια μεγάλη Παλαιοχριστιανική, συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τα νερά, τις ελιές, τα αμπέλια και τους κατοίκους των κοντινών χωριών. Σκόπελος, Μέσος Αγρός, Πατρικού!!! Όπως τα μέλη των αρχαίων εγκαταστάσεων και αυτά της μεγάλης εκκλησίας υπάρχουν στον χώρο και αρκετά σκορπίζονται στις εκκλησίες των χωριών και σε γειτονικά εξωκλήσια! Στην πλαγιά που κλείνει τον χώρο από τα νότια, υπάρχει ένα αστέγαστο εξωκλήσι, με ένα αράβδωτο κίονα, ένα θωράκιο με σταυρό, ένα πεσσό θωρακίου και ένα μοναδικό, μεγάλο μαρμάρινο μέλος, μισοχωμένο στο χώμα! Πρόκειται για ορθογώνιο πεσσό του κάθετου θυρώματος κτηρίου, με ελαφρώς κυρτές επιφάνειες και αστράγαλο στις δύο από αυτές. Πρόκειται λοιπόν για την θύρα, μάλλον της παλαιοχριστιανικής! Στον Αι Βλάση έχουν εντοιχιστεί πεσσοί, θωράκια και κοσμήτες, στην βρύση της εκκλησίας υπάρχει ακόμα ένα θωράκιο, ενώ ένα μέλος με σταυρό και κοσμήτη, βρίσκεται στον χώρο κάτω από τον ναό! Ανάλογους κοσμήτες έχει ο Ταξιάρχης του Παππάδου, η Ζωοδόχος Πηγή του Μεσαγρού! Στο ποτάμι, κάτω από τον χώρο, σε αλσύλλιο με κυπαρίσσια ο αείμνηστος Κώστας Βέηκοντης, μου έδειξε το 1982, ένα υπέροχο τετράγωνο κομμάτι, από κοκκινωπό πωρόλιθο με μια μεγάλη επιπεδόγλυφη «μαργαρίτα» (ρόδακα) στην μια πλευρά! Σίγουρα σε τούτο τον τόσο σημαντικό χώρο με τις πηγές, μόνο μια μεγάλη εκκλησία θα μπορούσε να «αντικαταστήσει» την παλιά λατρεία, σίγουρα σαν φυσική συνέχεια με την εμφάνιση των δύο Μητροπόλεων του νησιού! Μέσα στον εκτεταμένο χώρο, από τα βουνά έως την πυκνοκατοικημένη παραλία, οι οικισμοί συνεχίζουν να υπάρχουν και πολλά παλαιοχριστιανικά ιερά, υπάρχουν διάσπαρτα παντού! Φαίνεται ότι το όνομα της η Γέρα, το οφείλει σ’ αυτά τα ιερά και όχι στην ανύπαρκτη, γραμματολογικά, Ιερά, του μύθου! Την Hiera του Πλίνιου, την Ίρη του Στέφανου Βυζάντιου! Ο Γιάννης Κοντής σημειώνει ότι στην περίπτωση της «Ιρας, φαίνεται ότι βάρυνε το γεγονός της μεγαλύτερης σημασίας που είχε ο οικισμός ως κέντρο μιας συστάδας ολόκληρης από κώμες της περιοχής στην οποία έδωσε το όνομα της!»*. Όμως αυτή η περιοχή είναι πια ένας πανάρχαιος Μυκηναϊκός οικισμός, πολύ μακριά από τα ιστορικά χρόνια των αρχαίων και χριστιανικών ιερών!

Στα Χνάρια τα Παλιά.1987, σελ. 28 - 29

...θωράκια (Πλακάδος)...

...αρχιτεκτονικά μέλη στη Μάννα...

...στην εκκλησιά του Αι Βλάση...

...υπέροχες «μαργαρίτες»...

...κοσμήτες σε εκκλησίες...

...ένας υπέροχος πεσσός θύρας...

...και ογκώδη μέλη, ανήκαν στην Παλαιοχριστιανική της Μάννας!