Και το όνομα αυτού «Κίνημα Δημοκρατίας». Το νέο κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη. Τοποθετείται, σύμφωνα με τον ιδρυτή του, στον χώρο της κεντροαριστεράς. «Κίνημα Δημοκρατίας» το όνομα αυτού. Η αριστερά απούσα…

Ένα καλό ερώτημα που τίθεται σήμερα, είναι γιατί κάποιος να πάει ψηφίσει για την εκλογή προέδρου στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Όλη αυτή η διαδικασία που προηγήθηκε, κάνουν πολύ λογικό το ερώτημα αυτό. Γιατί κάποιος να τα αγνοήσει όλα αυτά που προηγήθηκαν και να πάει να ψηφίσει στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ;

Το debate των τεσσάρων υποψηφίων προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνεται να το δούμε σαν μεμονωμένο γεγονός, ξεκομμένο από ότι προηγήθηκε, πήγε καλά. Είχε αυτό που είχε ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή. Σοβαρότητα. Αυτή η σοβαρότητα που έλειψε από το κόμμα τους τελευταίους δεκαπέντε μήνες, εμφανίστηκε στο στούντιο της ΕΡΤ. Ήταν η συνύπαρξη τεσσάρων ανθρώπων που διεκδικούσαν την θέση του προέδρου, που δεν φαινόταν να μισεί ο ένας τον άλλον και που συνυπήρχαν χωρίς τοξικές αντιπαραθέσεις. Δηλαδή πράγματα λογικά και αυτονόητα. Από άποψη τηλεθέασης το debate πήγε παραδόξως καλά. Οι διάφοροι δείκτες τηλεθέασης, ήταν παρόμοιοι με τους αντίστοιχους δείκτες τηλεθέασης του debate για την εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ. Δεν το λες και κακό αυτό για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό σημαίνει οτιδήποτε, σύντομα θα φανεί.

Το τι ακριβώς ειπώθηκε στο debate δεν είχε τόση σημασία. Σημασία είχε η εικόνα που εκπέμφθηκε. Η παρουσία των τεσσάρων και η κανονικότητα της διαδικασίας. Η πολιτική λογική που επικράτησε, πράγματα όχι αυτονόητα για τον ΣΥΡΙΖΑ του τελευταίου χρόνου. Αυτά τα λογικά και αυτονόητα πράγματα είχαν λείψει από το κόμμα από την στιγμή που εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης.

Το πρόβλημα που οδήγησε τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ ως εδώ, είχε δύο όψεις. Ο Κασσελάκης ήταν η μια όψη. Ενώ ήταν άπειρος, ανέτοιμος και άσχετος με την πολιτική διαδικασία, αποδέχτηκε χωρίς αμφιβολίες, χωρίς συναίσθηση της ευθύνης που αναλάμβανε, να γίνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ένα κόμμα για το οποίο τόσα λίγα ήξερε και τόσο λίγο το είχε ζήσει. Λες και αναλάμβανε μάνατζερ σε μια εταιρία η οποία τον προσέλαβε. Η σχέση του Κασσελάκη με τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά, ήταν σχέση περίπου επαγγελματική κι όχι οραματική και ερωτική όπως θα έπρεπε να είναι. Δεν στέλνεις σ’αυτό που αγαπάς εξώδικο. Ούτε το κατηγορείς για μαύρα ταμεία.

Η άλλη όψη του προβλήματος ήταν το πως αυτός ο άπειρος, ανέτοιμος και άσχετος άνθρωπος έγινε δεκτός χωρίς αμφιβολίες – τουλάχιστον αυτές οι αμφιβολίες δεν είχαν εκφραστεί – από έμπειρα στελέχη.Τα έμπειρα στελέχη που του άνοιξαν τον δρόμο της εκλογής του και άκριτα του παρέδωσαν το κόμμα. Με πρώτο – πρώτο τον Αλέξη Τσίπρα που ως πρόεδρος δεν είχε προνοήσει ώστε να υπάρχουν προαπαιτούμενα και ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε να είναι κάποιος υποψήφιος για πρόεδρος. Π.χ να είναι ήδη μέλος του κόμματος αν όχι δύο χρόνια ή και παραπάνω, τουλάχιστον ένα. Εάν υπήρχαν κάποιες λογικές προϋποθέσεις προκειμένου να είναι κάποιος υποψήφιος, δεν θα έφτανε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το κατώτατο επίπεδο πολιτικής απαξίωσης.

Στα πλαίσια του τι έφταιξε για όλα αυτά, έγινε έντονη κριτική και ενοχοποιήθηκε η εκλογή προέδρου από την βάση. Ότι σε αυτήν οφειλόταν όλα τα δεινά του κόμματος. Στο πληρώνω δύο ή τρία ευρώ και ψηφίζω. Μπορεί αυτός ο τρόπος εκλογής να φαίνεται παράδοξος για ένα αριστερό κόμμα και ίσως να χαρακτηρίζεται απολιτικός, αλλά από την άλλη με αυτόν τον τρόπο ανοίγεσαι, έστω κατ’ελάχιστον, στον κόσμο σου και του δίνεις τη δυνατότητα να εκφράζεται και να αποφασίζει. Φαίνεται πιο δημοκρατικό και πιο συμμετοχικό από το να αποφασίζουν οι αυθεντίες της κεντρικής επιτροπής. Που τα τελευταία γεγονότα απέδειξαν ότι και μέσα στην κεντρική επιτροπή η εκλογή μπορεί να είναι αποτέλεσμα εσωκομματικών «συμφωνιών». Άρα και μηχανισμών. Δεν ήταν η εκλογή από τη βάση που έφερε τα δεινά στον ΣΥΡΙΖΑ. Η προβληματική λειτουργία του κόμματος και των στελεχών του τα έφερε.

Όπως έγιναν τα πράγματα το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ είναι αβέβαιο. Έχει υποστεί τεράστια ηθική και πολιτική βλάβη. Από την άλλη μεριά η εποχή είναι μια γρήγορη εποχή που τα πράγματα αλλάζουν ταχύτατα και αυτό που ισχύει σήμερα και οι βεβαιότητες που υπάρχουν σήμερα δεν ισχύουν για αύριο. Το πολιτικό σκηνικό είναι τόσο ρευστό και τόσο ευμετάβλητο που όλοι μπορούν να ελπίζουν σε κάτι. Ίσως ακόμα κι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ.

Από ότι φαίνεται η μάχη στον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεταξύ Σωκράτη Φάμελλου και Παύλου Πολάκη. Έτσι λένε οι υπάρχουσες δημοσκοπήσεις. Αυτός ίσως ήταν και ο λόγος που ο Νικόλας Φαραντούρης – μετά το debate – όξυνε την κριτική του προς τον Σωκράτη Φάμμελο και τον Παύλο Πολάκη. Έβλεπε ότι τα ήρεμα νερά της διαδικασίας παγιώνουν μια διαμορφωμένη κατάσταση κάτι που δεν τον συμφέρει…

Οι επικρατέστεροι να εκλεγούν είναι ο λογικός και ευπρεπής Σωκράτης Φάμμελος και ο απρόβλεπτος Παύλος Πολάκης. Ο Παύλος Πολάκης που είναι ικανός ότι έχει φτιάξει με κόπο, να του δώσει μια στο επόμενο λεπτό και να το γκρεμίσει. Η «λογική» λέει Φάμμελος. Όπως η λογική έλεγε και Αχτσιόγλου. Αλλά η λογική είναι κάτι σχετικό. Διαφορετικό για τον καθέναν. Δεν πρέπει να υποτιμούμε την πρόσβαση που μπορεί να έχει ο Πολάκης στα πολλαπλά λαϊκά ακροατήρια. Ακόμα κα σ’αυτά που δεν είναι αριστερά.

Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι νοιώθουν εγκαταλειμμένοι, περιθωριοποιημένοι και προδομένοι από ένα σύστημα εξουσίας, που λίγο τους νοιάζεται και τους συνθλίβει οικονομικά. Και δεν τους ενοχλούν, αντίθετο τους ελκύουν τα χαρακτηριστικά του Παύλου Πολάκη. Αυτά που αποστρέφεται η βολεμένη μεσαία τάξη που τον έχει αναγάγει στο απόλυτο σύμβολο του λαϊκισμού και τον σιχαίνεται. Η βολεμένη μεσαία τάξη που καταπίνει αμάσητες τις υποκλοπές του Κυριάκου Μητσοτάκη γιατί «όλοι τα ίδια κάνουν», αλλά δεν αντέχει την αισθητική του Παύλου Πολάκη…

Μέσα σε αυτό το ασταθές για τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικό σκηνικό έρχονται και οι διφορούμενες δηλώσεις του πρώην πρόεδρου του, του Αλέξη Τσίπρα. Τελευταία ο Αλέξης Τσίπρας έχει μετατραπεί σε Κώστα Καραμανλή. Είναι όλο χρησμούς, σοφιστείες και διαρροές. Ίσως ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι όλα αυτά τον βοηθούν στην μελλοντική παρουσία του. Το σίγουρο είναι ότι όλες αυτές οι ήξεις αφήξεις συμπεριφορές τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον βοηθούν.

Το ερώτημα «γιατί να ψηφίσω στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ» αύριο θα απαντηθεί. Θα φανεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να αναπνέει ή αν είναι κλινικά νεκρός.

Η πολιτική ζωή συνεχίζεται. Η αριστερά θα εξακολουθεί να υπάρχει. Με ή χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ…

Δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr