Ανατολικά του όρμου των Λαψάρνων, σχηματίζει με τις βορεινές του πλαγιές την ακτογραμμή, ο Μάκρυνας. Ένα, όπως λέει το όνομά του, μακρόστενο, γυμνό ύψωμα. Ο δρόμος από τα Λάψαρνα προς τον Γαβαθά, περνά από τους νότιους πρόποδές του.
Ανατολικά του όρμου των Λαψάρνων, σχηματίζει με τις βορεινές του πλαγιές την ακτογραμμή, ο Μάκρυνας. Ένα, όπως λέει το όνομά του, μακρόστενο, γυμνό ύψωμα. Ο δρόμος από τα Λάψαρνα προς τον Γαβαθά, περνά από τους νότιους πρόποδές του. Ένα παραπόταμο του ρέματος της Βαλανίδας σχηματίζει μια προέκταση του κάμπου προς τα ανατολικά. Δίπλα στον δρόμο, το 1988, ήταν πλαγιασμένα στο χωράφι, αρχιτεκτονικά μέλη αρράβδωτοι κίονες και ένας αμφικιονίσκος) παλαιοχριστιανικής εκκλησίας, ποιος ξέρει ποιας απ’ όλες. Βράχοι ηφαιστειογενείς, ανάκατοι με απολιθωμένα δενδρα. Εδώ βρέθηκαν και απολιθωμένοι φοίνικες με την χαρακτηριστική δομή της μελισσοκηρήθρας. Ντάμια φτιαγμένα από την ίδια πέτρα, νοικοκυριά χαμένα στον χρόνο με αλώνια και μικρούς φούρνους, ξεχαλακωμένους πια. Από την κορφή όλο πλατώματα, γεμάτα όμως από κεραμική χειροποίητων αγγείων, από εργαλεία πυριτόλιθου από την απέναντι Φουρνιά και διάσπαρτοι μυλόλιθοι. Σ’ ένα σημείο μαζεμένες «λιτράδες» της όχθης, ίσως για τις πάλαι ποτέ σφενδόνες. Ζούσαν εδώ πάνω αντικρίζοντας από την μια το αφρισμένο πέλαγος και από την άλλη τον εύφορο κάμπο. Σε σπιτάκια που ίσως είχαν την πέτρα των σημερινών. (θέση 17)
Αμφικιονίσκος, ποιος ξέρει από πού (1988) (αριστερά) και η κορφή με σπιτάκια, αλώνια... (δεξιά)