Στο υπέροχο χωριό, τη Συκαμιά, με τα πέτρινα σπίτια, το όνομα των Πλατογιάννηδων έχει αφήσει και αυτό κτίσματα και μνήμες, όπως των Καλλιγέρηδων στη Σκάλα (και στο χωριό με βρύσες).

μετά (1996) σπίτι...

Το 1906 (επιγραφή το 1989), ο γιατρός Πλατογιάννης χτίζει ένα υψηλό διώροφο κτήριο, λίγο παράξενο στην κατασκευή, αφού έχει κάτοψη Λ ανοικτού. Ιδρύει μια Κλινική, γνωστή ως «Σπιτάλια».

μετά το μπαλκόνι της ομορφιάς...

Με μεγάλη φήμη στα νοσήματα του αναπνευστικού, κύρια της φυματίωσης που θέριζε τότε, δεχόταν ασθενείς και από τα Μικρασιατικά παράλια.

ο Λεπέτυμνος το Φθινόπωρο...

Αυτόν τον ιατρό αναφέρει ο Τάξης του 1909. Ευτυχώς, το κτήριο υψηλά στο χωριό ανακαινίστηκε πριν γκρεμιστεί και έγινε σπίτι, διατηρώντας την περίεργη κατασκευή του.

και την Άνοιξη...

Ο άλλος Πλατογιάννης ήταν εργοστασιάρχης, σίγουρα συγγενής του Γιατρού. Κινούμενοι στον αμαξιτό, κάτω από το χωριό, φθάνουμε στην «είσοδο» του, ένα λιθόστρωτο που ανηφορίζει προς την αγορά.

στο ελαιοτριβείο του Πλατογιάννη...

Εδώ με την υπέροχη ταράτσα προς το πέλαγο, σας υποδέχεται το κεντράκι με το αναψυκτικό, τον καφέ αλλά και το φαγητό με το απαραίτητο ούζο.

του 1936...

Ένα πανόραμα, που το φθινόπωρο το συνοδεύει ο πολύχρωμος από τα φύλλα των δένδρων του Λεπέτυμνος και την Άνοιξη το χιόνι των ανθισμένων αρκομηλιών, κραταίγων, αχλαδιών και αγριοδαμασκηνιών.

με το χαμηλό φουγάρο...

Στη στροφή, λοιπόν, με το βαθύ, πλατανόφυτο ρέμα μετά το χωριό, απλώνεται το εργοστάσιο του άλλου Πλατογιάννη.

Ήταν ελαιοτριβείο, με χαμηλό υπέροχο φουγάρο, με πετρόχτιστα κτήρια που στέκονται κλιμακωτά στην πλαγιά, μια δασωμένη από πλατάνια και άλλα δένδρα περιοχή.

τα πέτρινα στη «σειρά» κτήρια...

Οι δύο τεράστιες αρθρωτές μυλόπετρες από Φωκιανή πέτρα δείχνουν την ταυτόχρονη λειτουργία και αλευρόμυλου. Αυτός θα αχρήστεψε τους δύο νερόμυλους που βρίσκονται στο ρέμα, ίσως και αυτούς της Αργένου.

με αλευρόμυλο...

Μια επιγραφή σε πλάκα στο κυρίως κτήριο γράφει 1936 ΑΕΠ (Πλατογιάννης) αλλά και ΠΣ και ΙΛ. Το εργοστάσιο σταμάτησε να λειτουργεί περίπου τη δεκαετία του ’80.

υπέροχο σύνολο...

Μια μεταλλική επιγραφή αναφέρει το όνομα του τελευταίου που το δούλεψε: «Πρότυπον Ελαιοτριβείον Σεραφείμ Ε. Πλατογιάννη».

τελευταία του Σεραφείμ της οικογένειας.

Πέρα στην πλαγιά σκοτεινιάζει το χωριό και απέναντι στο Μπαμπά άναψαν τα φώτα του μικρού χωριού! Μαζί μ’ αυτά της Σκαμιάς.