Βορειότερα από τις πηγές του Γκρίτζαλη, κάτω από τον δρόμο, παρατηρούνται τα σημάδια ενός οικισμού, εκτεταμένου, με πέτρες σε σωρούς, στις μάντρες και ανάμεσα τους διάσπαρτη κεραμική.

Παρόμοια με αυτή του Βιράν Κιόι, που βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο των υψωμάτων που βλέπουν στην ανατολή, αποτελείται από αγγεία του Μεσαίωνα, χρηστικά μαζί με κομμάτια πιθαριών, τούβλα και κεραμίδια από τα σπίτια.

Όλα σκόρπια μέσα στην διαρρύθμιση των σημερινών ελαιοκτημάτων. Σε ένα σημείο, πάλι κάτω από τον δρόμο (το 2001 κτήμα Ξενάκη), παρατηρείται ένας ελαιόμυλος, ένα συγκρότημα, του οποίου τα μέλη στέκονται επί τόπου, ένας ληνός υπέροχος και δύο κάθετα μέλη με κοιλότητες.

Χαλάσματα στον οικισμό...

Επίσης σπασμένα κομμάτια του μηχανισμού και ίσως η σπασμένη λεκάνη (βλέπε σχέδιο ημερολογίου). Τότε κατέγραψα παραδίπλα την φακοειδή μυλόπετρα του ελαιόμυλου, χωρίς την λεκάνη του (trapetum).

με πέτρινους «στύλους»...

Αυτός ο ελαιόμυλος με τα μέλη του μηχανισμού επί τόπου και στην επιφάνεια, αποτελεί σπάνιο παράδειγμα και μάλιστα δημιουργεί ερωτήματα ως προς το κάθετο τμήμα με την αύλακα.

υπέροχους ληνούς...

Δεν γνωρίζω αν σ’ αυτό εφαρμόζονταν πρέσα κάθετης συμπίεσης επάνω στην ληνό. Πάντως η ύπαρξη των ελαιοτριβείων σ’ όλη την έκταση του βουνού, δείχνει την καλλιέργειά της , σ’ αυτά τα πρώτα χωριά.

σπασμένες στέρνες...