Πριν κατεβούμε από το Καβακλί στο μεγάλο πέρασμα του Ασπροπόταμου, θα ερευνήσουμε μια προέκταση του προς τα ΒΔ, μια βραχώδη «γλώσσα».

Τα Καστέλια

Περιβάλλεται από κάθετα πρέμνα, έργα της φύσης, που μοιάζουν με λαξεύματα γιγάντων, γι’ αυτό και τα αποκαλούν «Καστέλια». Ένα ακόμα οροπέδιο, με πεύκα, βράχους και ελιές.

... με τα κάθετα πρέμνα

Φαίνεται όμως πως η ιστορία συνεχίζεται παρόμοια και εδώ επάνω.

... και την απέραντη θέα

Στα επίπεδα λιοχώραφα, με τους κάθετους γκρεμνούς στην άκρη, η κεραμική είναι άφθονη και αποτελείται κυρίως από κεραμίδια, τούβλα, κομμάτια πιθαριών και όστρακα εφυαλωμένων αγγείων, μια μεσαιωνική προέκταση ίσως του «Γείρου» του 17ου αι..

Επίπεδα λιοχώραφα

Θεμέλια παντού, λαξευμένοι λίθοι πακτωμένοι στο χώμα, όλα όπως στο Καβακλί.

 ... γεμάτα θεμέλια

Εκεί στη σκιά των λιόδεντρων, σώζονταν (1990) αρκετοί τοίχοι ενός παμπάλαιου κτίσματος, που το χαρακτηρίσαμε τότε σα «μεσαιωνικό».

 ... τοίχους

Βράχοι φυσικοί που τους σκάλισε ο αγέρας, γκιόλες σκαμμένες στο χώμα και στην πέτρα, ένα μικρό διώροφο πυργάκι για τους σημερινούς ιδιοκτήτες, αποτελούν το παρόν, ενώ σα φτάσεις στην άκρη του γκρεμνού ξεχνιέσαι από την απεραντοσύνη της ομορφιάς που απλώνεται στα πόδια σου.

... και κτίσματα

Μια ομορφιά που σαν τη μετατρέψεις σε τόπους που θα πας να δεις, γίνεται πουλιά, λεύκες, δρυάδες, καμάρες γεφυριών, νερόμυλοι, θάλασσα και ήλιος. Γίνεται μια απέραντη Λέσβος!!

 Βράχοι ριζιμιοί