Πριν προχωρήσουμε στα Καμίνια και στην εκκλησιά του Αγίου Στέφανου και πριν «χαθούμε» στο εσωτερικό του «Στένακα», θα ‘θελα να προσθέσω μια διαφορετική σελίδα στην περιοχή, μια εικόνα της μικροσκοπικής του χλωρίδας.

Ακτές με ελιές

Θα απαριθμήσω λίγα από τα πολύχρωμα στολίδια που φυτρώνουν επάνω στο κοκκινωπό υπόστρωμα του ηφαιστειακού ιγνιβρίτη.

 ... με πεύκα, αγριλιές και πρίνους

Η τραχεία πεύκη, η ελιά, ο πρίνος, ο λευκός και ροζ αξίσταρος, ο ρείκος που βάφει ροζ μεγάλες εκτάσεις το φθινόπωρο, ο αβαγιανός και άλλα τόσα, φυτρώνουν και σκεπάζουν τον τόπο.

Νερόλακκοι

Εδώ θα σταθώ σε μια τυχαία επιλογή της προχωρημένης Άνοιξης, εκεί στην ακτή των καμινιών, γύρω από το μοναχικό πεύκο και τη σημαία και γύρω από ένα νερόλακκο, από αυτούς που έπαιρναν το χώμα για τα καμίνια.

 ... και το πεύκο στην ακτή των καμινιών ο τόπος

Η μικρή ροζ Spergularia rubra (5), κοινό και μέσα στη Μυτιλήνη, στα πεζοδρόμια, η Herniaria hirsuta (6), παντού μέσα στους κήπους, η συγγενής της, πιο ωχρή Herniaria cinerea (7), η Paronychia macrosepala (8), μια υπέροχη λευκή και κόκκινη τούφα στην ακτή, το Trifolium uniflorum (9), υπέροχο κοσμοπολίτικο τριφύλλι, εδώ με βυσσινιά φύλλα, αλλού με ροζ ανθάκια, το Polygonum maritimum (10), αυτό από την αμμουδιά στα Τρούπια, το Polycarpon tetraphyllum (11), ένα φυτό απανταχού παρόν στα πεζοδρόμια της πόλης, κυρίαρχο στο Αϊβαλί, το θερμόχορτο Centaurium sp (12), θεόπικρο, που το έδιναν στις «θέρμες» της ελονοσίας, το θαμνάκι τής Fumana Arabica (13), με τα υπέροχα κίτρινα άνθη και το Lythrum hyssopifolia (14), σχεδόν μέσα στο νερό του νερόλακκου, έχουν την τιμή να σας παρουσιαστούν και να δώσουν λίγο παραπάνω χρώμα στη ζωή σας. Αυτά σα μια ζωντανή παρένθεση στη ροή της βιωμένης ιστορίας.