Ανηφορίζοντας μετά το αρχαίο λατομείο τον άσχημο δρόμο, συναντούμε τον ελιώνα του οροπεδίου της Ουτζάς και σε κάποιο σημείο, που φαίνεται από την Παναγιούδα, ξεχωρίζει μια συστάδα υψηλών πεύκων. Το πανέμορφο αρχοντικό ανήκε στο Βοστάνη, που κατείχε και τον πύργο στα Πάμφιλα. Ένα μπαλκόνι στην ομορφιά, μέσα στο μεγάλο κτήμα. Έτσι και το 1971 ανακαίνισαν την εκκλησίτσα την Παναγιάς, δίπλα στο σπίτι. Ο Παρασκευάς και η Ελεονώρα Βοστάνη.

Τοποθέτησαν και την Παναγιά στην πρόσοψη, φτιαγμένη από τον παπα-Βασίλη Μπάμια, που έφτιαχνε αυτές τις ανάγλυφες εικόνες σε μαλακόπετρα, σε ξύλο ή κατά τα τότε λεγόμενά του από μαστίχα, λιβάνι, γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα (1936 - 1971). Στα 1894 αναφέρεται η «θαυματουργή Παναγία, η Μαλλιαρή, ένθα αναβρύει άφθονον ύδωρ». Και πραγματικά, η υπόγεια πηγή, το «αγίασμα», αναβρύει από την κρύπτη, δίπλα στον νότιο τοίχο (1989). Επάνω της το μεγάλο κυπαρίσσι.

Όμως εδώ σίγουρα υπήρξε αρχαίος τόπος λατρείας. Στην Αγία τράπεζα υπάρχει ραβδωτός κίων από αρχαίο κτήριο που στηρίζεται σε ορθογώνιο βωμό με «γιρλάντες και ρόδακες» (πανκαρπία). Αυτή την άποψη επιβεβαιώνει και ρωμαϊκή επιγραφή που βρίσκεται στο σπίτι.