Κάτω από το Πυργί είναι το λιμανάκι με τις ψαρόβαρκες. Εδώ υπάρχει από πολλά χρόνια η ταβέρνα. Από μακριά τη νύχτα φεγγίζει ο τόπος, ενώ την ημέρα φαίνονται καθαρά το αιωνόβιο πεύκο και το μεγάλο, σκουρόχρωμο κυπαρίσσι, που την σκεπάζουν. Έχει διαμορφωθεί ο χώρος και αποτελεί ένα υπέροχο τόπο για φαγητό το μεσημέρι και το βράδυ.

Το 1988, στην παραλία προς τα νότια είδα να ξεπετιούνται τοίχοι οικοδομημάτων, κεραμίδια στέγης και κεραμική άφθονη, ενώ σε ένα δωμάτιο φαινόταν η ύπαρξη ψηφιδωτού δαπέδου*. Ένα παραθαλάσσιο αρχαίο συγκρότημα. Εδώ βρέθηκε και κεραμικός φούρνος της αρχαιότητας, αφού τότε βρισκόταν στις ακτές του κόλπου. Σε μερικούς βρέθηκε και ο λεσβιακός αμφορέας με τη σφραγίδα στη βάση της λαβής.

Αφήνοντας το Πυργί προς την Παγανή, πριν τις στροφές και το γεφυράκι, ένας δρόμος στενός μπαίνει στα δεξιά. Τώρα είναι χτισμένα σπίτια. Ο Γ. Κοντής ανέφερε «Πύργο, πρόχειρο κτίσμα, από αλάξευτη πέτρα και κουρασάνι, 600 μέτρα ΒΑ του Πυργιού, επάνω στον δρόμο, που τον χρονολογεί στην ύστερη αρχαιότητα». Στο κτήμα λοιπόν επάνω από το δρόμο, ο αείμνηστος φίλος Στρατής Μουφλουζέλλης, το 1996, μου έδειξε τον «Πύργο». Ένα σχεδόν τετράγωνης διατομής κτίσμα, από αλάξευτη ασβεστόπετρα, με χαμηλή πόρτα με ογκόλιθο για ανώφλι. Όμως ένα γύρω υπήρχε περίβολος με λαξευμένους ογκόλιθους και αναλήμματα με λεσβία δομή, ενώ αρκετοί ογκόλιθοι ήταν διασκορπισμένοι στο κτήμα. Ήταν ένα «συγκρότημα», στην πραγματικότητα αχρονολόγητο και άγνωστης χρήσης. Ο ιδιοκτήτης είχε συμπληρώσει προς τα επάνω το κτίσμα, του είχε βάλει κεραμοσκεπή και πόρτα μεταλλική.

Στο λιόφυτο βουνό υπάρχει λατομείο και υπέροχες πτυχώσεις στους ασβεστόλιθους.

* «Περπατώντας τη Λέσβο», τ. Β΄, σ. 726