Η Ιστορία δείχνει πως κάποιες εποχές, ιδιαίτερα οι κρίσιμες και αποφασιστικές για την εξέλιξη ενός λαού ή και όλης της ανθρωπότητας, αναδεικνύουν κάποια πρόσωπα και τα καθιστούν προσωπικότητες. Ο Σολωμός, για παράδειγμα, ίσως να μην ήταν ο Εθνικός μας ποιητής, αν δεν ζούσε την εποχή που έζησε, δηλαδή στη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Η εποχή μας που χαρακτηρίζεται από την πανδημία του κορονοϊού πρόβαλε και ανέδειξε το πρόσωπο του κ. Τσιόδρα, που γα τους πιο πολλούς από εμάς ήταν άγνωστος. Ο κ. Τσιόδρας κατόρθωσε να κερδίσει τις συμπάθειες όλων μας και να προβληθεί τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό ως ένα άνθρωπος που συνδυάζει την επιστήμη με το ήθος και να αναδειχτεί σε πρότυπο πνευματικό και ηθικό, από αυτά που έχει ανάγκη η εποχή μας. Πολλοί είναι καλοί επιστήμονες, αλλά δυστυχώς δεν διαθέτουν ήθος και, όπως έλεγε ο Πλάτων στον Μενέξενό του, «πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία ου σοφία φαίνεται», δηλαδή κάθε γνώση, αν δεν συνοδεύεται από ηθικές αρετές είναι πανουργία και όχι σοφία. Και δεν είχε άδικο, γιατί και η γνώση, όπως και το χρήμα, μπορεί να αποβεί «υπηρέτης» της δυστυχίας και όχι της ευτυχίας του ανθρώπου, όπως θα έλεγε ο Σοφοκλής. Κανείς δεν θέλει «έξυπνους διαβόλους»!

Ο κ. Τσιόδρας διαθέτει δυο ατράνταχτα στοιχεία που βεβαιώνουν την ανθρωπιά του. Το πρώτο είναι η θρησκευτικότητά του. Φαίνεται πως είναι συνειδητοποιημένος ορθόδοξος χριστιανός, κι ένας πραγματικός ορθόδοξος χριστιανός διαμορφώνει τη συμπεριφορά του σύμφωνα με το δόγμα, τις αρχές και τις επιταγές της χριστιανικής διδασκαλίας που συμπυκνώνονται στο «αγαπάτε αλλήλους» ή, πολύ περισσότερο, στο «αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Και στη σημερινή εποχή στην οποία επικρατεί ο άκρατος ατομικισμός, ο καιροσκοπισμός και η ιδιοτέλεια οι αρχές αυτές φαίνονται περισσότερο από ποτέ χρήσιμες και αναγκαίες. Το δεύτερο είναι η πολυτεκνία του. Ο κ. Τσιόδρας έχει εφτά παιδιά! Δεν γνωρίζω άλλον επιστήμονα του επιπέδου του κ. Τσιόδρα να έχει τόσα παιδιά. Πράγμα που σημαίνει πως αυτός έκανε τα παιδιά, γιατί τα αγαπούσε. Και αυτός που αγαπά τα παιδιά αγαπά όλους τους ανθρώπους. Το χέρι που θέλει και μπορεί να χαϊδέψει ένα παιδικό κεφάλι είναι σαν να χαϊδεύει όλη την ανθρωπότητα. Η επαφή μας με τα παιδιά είναι που ενεργοποιεί την ανθρωπιά μας , γιατί τα αθώα παιδικά μάτια είναι η συνείδηση της ανθρωπότητας που μας παρακολουθεί.

Με αυτά τα δεδομένα ο κ. Τσιόδρας έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλου του λαού μας και έχει δεχτεί εγκώμια από Έλληνες και ξένους, από απλούς πολίτες και διανοούμενους, από γνωστούς και άγνωστους. Βέβαια, οι επιτυχίες που καταγράφει η χώρα μας στο υγειονομικό πεδίο δεν οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον κ. Τσιόδρα. Πίσω από αυτόν βρίσκεται μια μεγάλη ομάδα επιστημόνων -26 τον αριθμό- που σχεδιάζουν και οργανώνουν την πολιτική της κυβέρνησης. Αυτοί οι επιστήμονες παραμένουν άγνωστοι και τα «στεφάνια» από τις νικητήριες μάχες εναντίον του κορονοϊού τοποθετούνται, όπως γίνεται συνήθως, στο κεφάλι του «στρατηγού». Και αυτό είναι κάπως άδικο.

Όπως όμως ο κ. Τσιόδρας δέχεται τους επαίνους, αυτός θα αναγκαστεί να επωμιστεί και το κόστος μιας ενδεχόμενης αποτυχίας και κατ’ επέκταση ο Πρωθυπουργός που τον επέλεξε και ακολούθησε τη στρατηγική του που έσωσε, είναι πανθομολογούμενο, πολλές ζωές. Μπορεί τα νερά να είναι ήσυχα μέχρι στιγμής αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται και, όπως έλεγε ο Δημοσθένης, «προς το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται», το κάθε τι κρίνεται με βάση το τελικό αποτέλεσμα. Γιατί, θαρρώ, είναι πολύ αφελής αυτός που νομίζει πως μετά από την έξοδο από το τούνελ στο οποίο βρισκόμαστε και που προοιωνίζεται πολύ μακρύ θα δούμε φως. Θα υπάρξει πάλι σκοτάδι διαφορετικού χαρακτήρα! Είναι βέβαιο πως μετά τη λήξη της καραντίνας, όπως προβλέπεται, θα υπάρχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, μείωση του ΑΕΠ και αύξηση της ανεργίας. Αυτό φυσικά δεν θα το δεχτεί εύκολα ο λαός που κρίνει τα πάντα με βάση όχι το «εφικτό», που πρέπει να επιδιώκει η πολιτική, αλλά το «επιθυμητό».

Ο αντίπαλοι της κυβέρνησης ακονίζουν τα «μαχαίρια» τους. Προετοιμάζονται και αναζητούν την κατάλληλη στιγμή, για να επιτεθούν! Μπορεί να μη διαφωνούν, τουλάχιστο ανοιχτά, με την υγειονομική πολιτική της κυβέρνησης που έχει αναγνωριστεί ως σωτήρια διεθνώς, αλλά σπέρνουν τους σπόρους της διαφωνίας όσον αφορά την οικονομική πολιτική και περιμένουν να ανθίσουν. Δεν είναι λίγοι και αυτοί που δηλώνουν απερίφραστα πως θα έρθει η ώρα να «λογαριαστούν» με την κυβέρνηση (!), ενώ ο ίδιος ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δήλωσε απερίφραστα πως «η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή»! Και σε όλη αυτή την προσπάθεια αποδόμησης του όποιου καλού έχει γίνει πρωτοστατούν τα «τηλεοπτικά παπαγαλάκια», άνθρωποι που προφανώς βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Άνθρωποι που ποτέ και για κανένα λόγο δεν βρήκαν τίποτε θετικό να πουν για τον αντίπαλό τους!

Η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα ανθρώπων που ο λαός ύψωσε στα ουράνια, αλλά και τα γκρέμισε από αχαριστία και αγνωμοσύνη. Κλασικό παράδειγμα ο Ιησούς Χριστός την Ανάσταση του οποίου γιορτάσαμε φέτος με ένα ιδιότυπο τρόπο. Ο Ιησούς έγινε δεκτός τη μία Κυριακή μετά βαΐων και κλάδων, με το Ωσαννά, με το «Ευλογημένος ο ερχόμενος», αλλά την επόμενη Κυριακή σταυρώθηκε από το λαό που πριν τον επευφημούσε! Αλλά και πριν από τον Χριστό υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα. Θα αναφέρω μόνο τον μεγάλο πολιτικό Περικλή, τον θεμελιωτή της αθηναϊκής δημοκρατίας, της δημοκρατίας της ελευθερίας, της ισονομίας, της αξιοκρατίας, του σεβασμού στους άρχοντες και τους νόμους. Όταν οι πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των Σπαρτιατών κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο άρχισαν συνοδεύονται από αποτυχίες και τα πρώτα φέρετρα των Αθηναίων νεκρών άρχισαν να φτάνουν στην Αθήνα εξαιτίας και του αστάθμητου παράγοντα του λοιμού που είχε πλήξει την Αθήνα τότε και εξαιτίας του οποίου και ο ίδιος ο Περικλής πέθανε οι Αθηναίοι άρχισαν να οργίζονται εναντίον του και να δυσφορούν θεωρώντας τον υπεύθυνο. Κι όμως οι ίδιοι τον επέλεγαν στρατηγό από το 444 μέχρι και τον θάνατό του. Οι αντίπαλοί του, όμως, κατάφεραν να τον καταδικάσουν σε πρόστιμο για κάποιους λόγους που ήταν εύκολο να επινοήσουν.

Αλλά και μετά τον Χριστό έχουμε το παράδειγμα του Κολοκοτρώνη, του σωτήρα της επανάστασης του ’21 και των Ελλήνων, που καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά και το πιο πρόσφατο παράδειγμα του Ελ. Βενιζέλου, του δημιουργού της νεότερης Ελλάδας. Και δε μιλώ για τους δύο φανατικούς αξιωματικούς που επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν αμέσως μετά την υπογραφή τεσσάρων συνθηκών στο Παρίσι με τις οποίες κατοχυρώνονταν τα δικαιώματα της χώρας μας, αλλά για τις εκλογές που ακολούθησαν, τις εκλογές του Νοέμβρη του 1920, τις οποίες ο Βενιζέλος έχασε και οι οποίες έφεραν στην εξουσία τους αντιβενιζελικούς. Κι όμως όλοι αυτοί με τις πράξεις τους ωφέλησαν όχι μόνο τους συγχρόνους τους, αλλά και τους μεταγενέστερους και εμάς τους ίδιους.

Ο λαός, το πλήθος, είναι ευμετάβολο και ελπίζουμε να μη φερθεί με παρόμοιο τρόπο, όταν παρουσιαστούν τα πρώτα προβλήματα στη μετα-κορονοϊκή εποχή.