Με αφορμή την επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, στις 25 Νοεμβρίου 2024, ο Σύλλογος Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης, πραγματοποίησε εκδήλωση – συζήτηση, στο φιλόξενο χώρο του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, με θέμα: «Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία που εντείνει τη γυναικεία ανισοτιμία».

Στην εκδήλωση μίλησαν οι : Μαρία Μαδυτινού Πρόεδρος του Συλλόγου, η οποία αναφέρθηκε στις αιτίες που γεννούν και διαιωνίζουν το φαινόμενο. Ανέφερε ότι: «Αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που η ρίζα του φτάνει βαθιά, στην ανισότιμη θέση της γυναίκας στη σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία. Παρ όλο που αυτή η ανισότιμη θέση δεν έχει την κραυγαλέα μορφή που είχε πριν κάποιες δεκαετίες, αποκτά όλο και πιο σύγχρονες εκφάνσεις, ολοένα και πιο σύγχρονες μορφές. […] Οι δολοφονίες, η βία και η σεξουαλική κακοποίηση και οι βιασμοί είναι συνεπώς το αποτέλεσμα και όχι η αιτία της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην εκμεταλλευτική κοινωνία, η οποία συνεχώς οξύνει τις κοινωνικές διακρίσεις που βιώνουν οι γυναίκες σε κάθε πλευρά της ζωής τους και πολλαπλασιάζει τις μορφές βίας εναντίον τους.[…] Όσο οι όροι της ζωής και της δουλειάς μας θα επιδεινώνονται, τόσο περισσότερο οι γυναίκες θα δυσκολεύονται να σηκώσουν κεφάλι και να καταγγείλουν, να αντιπαλέψουν την εργοδοτική βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις.» Κατέληξε ότι : « Ο Σύλλογος διεκδικεί για όλες τις γυναίκες μόνιμη και σταθερή εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, κοινωνική προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού, και κάλυψη των αναγκών των ίδιων και των οικογενειών τους με δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Για τις κακοποιημένες γυναίκες μέσα στην οικογένεια και τα παιδιά απαιτούμε ένα εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, όπως ξενώνων, συμβουλευτικών κέντρων, κέντρων ψυχικής υγείας με γενναία κρατική χρηματοδότηση, στελεχωμένων με ειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή δουλειά, χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ. Έτσι μόνο θα μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.» 

Στη συνέχεια ακολούθησαν παρεμβάσεις από τις : Χρύσα Γιαννοπούλου, μέλος του Δ.Σ του συλλόγου, η οποία αναφέρθηκε στο νομικό πλαίσιο που υπάρχει για τις κακοποιημένες γυναίκες. Τόνισε ότι : ο σύλλογος είναι υπερ της αυστηροποίησης του ποινικού πλαισίου και της ποινικής μεταχείρισης των εγκλημάτων βίας, σε κάθε μορφή τους, κατά των γυναικών, με άξονα το κίνητρο του δράστη. Καταδικάζει κατηγορηματικά κάθε φαινόμενο ατιμωρησίας ή προσπάθειας να πέσουν στα “μαλακά” οι δράστες τέτοιων απεχθών εγκλημάτων. Τα περιστατικά δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν ριζικά αν δεν υπάρξει ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών, που εκτός των άλλων θα αποτρέπει τους δράστες να δρουν ανενόχλητοι.»

Νιαβή Δήμητρα, κοινωνική λειτουργός, η οποία αναφέρθηκε στην κατάσταση των δομών, οι οποίες είναι λίγες και υποστελεχωμένες και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες για όλες τις κακοποιημένες γυναίκες. «Οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν βίαιες και κακοποιητικές συμπεριφορές αφήνονται χωρίς καμία νομική, ψυχολογική, κοινωνική στήριξη και προστασία με κρατική ευθύνη. Το υφιστάμενο δίκτυο δομών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών υπολείπεται δραματικά των αναγκών. Η συντριπτική πλειοψηφία που απευθύνεται στα συμβουλευτικά κέντρα είναι γυναίκες που ανήκουν σε λαϊκές οικογένειες που συναντούν οικονομικά και κοινωνικά εμπόδια στην προσπάθεια τους να σταθούν στα πόδια τους. Που σύμφωνα με όλα τα στοιχεία που αναφέρθηκαν αντί να υποστηρίζονται , επαναθυματοποιούνται με την διαχρονική ευθύνη να βαραίνει όλες τις κυβερνήσεις για την υποστελέχωση των ελάχιστων υπηρεσιών πρόληψης και στήριξης των κακοποιημένων γυναικών , στην βάση των γενικότερων περικοπών σε κοινωνικές δομές γιατί κοστίζουν. Είναι σαν να λένε στις γυναίκες: "Βγες από τη βία μόνη σου"». Αναφέρθηκε επίσης στις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουν οι εργαζόμενοι σε αυτές τις δομές, με καθυστερήσεις πληρωμών, με ολιγόμηνες συμβάσεις και πολλαπλά καθήκοντα, οι οποίοι παρόλο τις υπερπροσπάθειες που κάνουν, δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε όλα όσα απαιτούνται για να βοηθήσουν αυτές τις γυναίκες

Θεοδώρα Διαμαντή, φοιτήτρια, η οποία αναφέρθηκε στις δυσκολίες των νέων κοριτσιών που : «Πριν ακόμα φτάσουν στην είσοδο στη σχολή η επιλογή του τι , πως, που θα σπουδάσουν δε γίνεται ελευθέρα , με βάση τα ενδιαφέροντα τους. Επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως οι αντοχές της τσέπης , τα στερεότυπα για τη θέση της γυναίκας που επιδρούν και στην επιλογή επαγγέλματος. […] . Η εμπορευματοποίηση της μόρφωσης , η αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα , το χτύπημα των μορφωτικών και επαγγελματικών δικαιωμάτων , το δια βίου κυνήγι δεξιοτήτων, οι τεράστιες ελλείψεις στη φοιτητική μεριμνά είναι η πραγματικότητα που βιώνουν. […] Λόγω της υποχρηματοδοτησης , τα ιδρύματα μας είναι παρατημένα , χωρίς τις αναγκαίες υποδομές και εξοπλισμό , χωρίς συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, ειδικά στις εστίες. Το κόστος σπουδών είναι δυσβάσταχτο , με τα πανάκριβα ενοίκια , το κόστος για τη σίτιση , τη μετακίνηση κ.α. Αυτοί οι οικονομικοί και κοινωνικοί καταναγκασμοί που βιώνουμε ως φοιτήτριες είναι το έφορο έδαφος για να αναπτυχθεί η βία κάθε μορφής σε βάρος μας, ακόμα και για φαινόμενα σεξουαλικής κακοποίησης και παρενόχλησης μέσα στο Πανεπιστήμιο.»

Στη συνέχεια ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τις παρευρισκόμενες στην οποία αναπτύχθηκε η πολύμορφη βία που βιώνουν οι γυναίκες στην καθημερινότητα τους και στους χώρους εργασίας τους. Μέσα από τη συζήτηση φάνηκε ότι με συλλογική δράση όλες μαζί ενωμένες μπορούν να αντιπαλέψουν αυτή τη βία και να βγουν νικήτριες στη ζωή. Τέλος, ανανέωσαν το ραντεβού τους στις επόμενες δράσεις του συλλόγου και στους αγώνες.