Όσα διαδραματίζονται στην πολιτική σκηνή της χώρας μας δεν περιποιούν τιμή ούτε στα κόμματα ούτε και στο πολιτικό μας σύστημα. Γιατί είναι πρωτόγνωρο στην πολιτική ιστορία της χώρας μας το κόμμα που ανέδειξε ο λαός με την ψήφο του ως αντιπολίτευση να διαλύεται και να παραχωρεί τη θέση του στο τρίτο κόμμα που με δυσκολία και αυτό κατόρθωσε να αποφύγει τη διάλυση!

Αυτό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ το είχαν προβλέψει πολλοί, γιατί, όπως λένε, η Ιστορία είναι «δασκάλα της ζωής», magistra vitae, όπως έλεγαν οι Λατίνοι. Το κόμμα αυτό, όπως είναι γνωστό, εκπροσωπούσε αρχικά το 3% του ελληνικού λαού, αλλά τα δύο μεγάλα κόμματα, τα «κόμματα εξουσίας», η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, με τις αστοχίες τους και την αδέξια πολιτική τους το μεγάλωσαν σιγά σιγά και το βοήθησαν να καταλάβει την εξουσία! Το ζήτημα είναι πως το κόμμα αυτό που ήταν «διψασμένο» για την εξουσία άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε, συμμάχησε με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝΕΛ) που κινούνταν στον ακροδεξιό χώρο και δεν είχε καμιά ιδεολογική σχέση μαζί του και σχημάτισε κυβέρνηση! Ήταν επόμενο με την πρώτη ευκαιρία να αρχίσει η γκρίνια κυρίως από αυτούς που έβλεπαν να μην ικανοποιούνται οι προσδοκίες και τα συμφέροντά τους και από αυτούς που παρέμεναν γνήσιοι ιδεολόγοι.

Το πλοίο του ΣΥΡΙΖΑ γρήγορα άρχισε «να μπάζει νερά» και γι’ αυτό άρχισαν να το εγκαταλείπουν πολύ νωρίς όχι μόνο οι επιβάτες, αλλά και οι ναυτικοί που υπηρετούσαν σε αυτό. Πολλοί συμπεριφέρθηκαν σαν τους ποντικούς που διαισθάνονται πως το πλοίο βουλιάζει! Αναφέρομαι στην αποχώρηση του Λαφαζάνη, στην αποχώρηση της Προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντοπούλου, στην αποχώρηση των βουλευτών που συγκρότησαν την Νέα Αριστερά και στην τωρινή αποχώρηση του κ. Κασσελάκη και των οπαδών του… Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πια κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάποιες ομάδες-φατρίες που προσπαθούν να επικρατήσουν και να ελέγξουν τον χώρο. Είναι απορίας άξιο πώς αυτοί που δέχτηκαν τον κ. Κασσελάκη ως «Μεσσία» και σωτήρα όχι μόνο του κόμματος, αλλά και της πατρίδας, τώρα τον λιθοβολούν και τον αποκλείουν από όλες τις διαδικασίες με τη βία. Μπορεί κάποιοι από αυτούς να τόνιζαν στο παρελθόν, όταν επρόκειτο να αποκλειστεί η Χρυσή Αυγή ή το κόμμα των Σπαρτιατών, πως οι ιδέες καταπολεμούνται με ιδέες και ότι ο λαός έχει τον τελευταίο λόγο, αλλά τώρα χρησιμοποιούν σχεδόν βία και διάφορα «τερτίπια», για να τον αποκλείσουν από το κόμμα! Η ουσία είναι μία: μετά τον πρώτο ενθουσιασμό τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είδαν πως ο κ. Κασσελάκης εισήγε «καινά δαιμόνια» στην πολιτική ζωή, «δαιμόνια» που δεν μπορούσαν να ανεχτούν, γιατί απλώς διείδαν πως δεν μπορούσε να τα ανεχτεί ο ίδιος ο ελληνικός λαός και, έτσι, αποφάσισαν να τον «αδειάσουν» και να σώσουν τον εαυτό τους και το κόμμα τους!

Από την άλλη πλευρά, οι τέσσερις υποψήφιοι που έχουν μείνει για την αρχηγία του κόμματος πείθουν κανένα πως θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν τη συνοχή του; Δεν είναι άσχετο το γεγονός πως μετά από την υποβολή μιας υποψηφιότητας εμφανιζόταν κάποιος άλλος που υποστήριζε πως θέτει υποψηφιότητα, για να εξασφαλίσει την ενότητα του κόμματος που, υπονοείται, απειλείται από τους άλλους! Πιστεύει, αλήθεια, κανείς πως ο ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον κ. Πολάκη που στο παρελθόν ήταν από τους πιο εριστικούς, διχαστικούς και στασιαστικούς πολιτικούς θα το πετύχει αυτό; Είναι βέβαιο πως ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση στη συνέχεια και το κόμμα αυτό μοιραία θα καταλήξει στην εξαφάνισή του. Γιατί στον πόλεμο αυτό έχουν μπει και πολλές Κομματικές Οργανώσεις της βάσης που καταδικάζουν τις συμπεριφορές της αποκαλούμενης «πλειοψηίας» και αποχωρούν από το κόμμα!

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο. Πολλοί βουλευτές για διάφορους λόγους αναγκάζονται να αλλάξουν στρατόπεδο. Αυτό συνέβη και τώρα. Κάποιοι βουλευτές που συμπαθούσαν τον κ. Κασσελάκη ή δε συμφωνούσαν με την τακτική που ακολούθησαν οι αντίπαλοί του για την «εκπαραθύρωσή» του δήλωσαν ότι ανεξαρτητοποιούνται, με κίνδυνο ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει μέρος της κοινοβουλευτικής του δύναμης στη Βουλή και να πάψει να αποτελεί την αξιωματική αντιπολίτευση! Όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, το κόμμα ζητά από αυτούς να του παραδώσουν την έδρα τους με το επιχείρημα ότι δεν τους ανήκει. Η Ιστορία δείχνει πως κανένας από τους βουλευτές που εγκατέλειψαν το κόμμα τους δεν δέχτηκε να παραδώσει την έδρα του και να αποχωρήσει από τη Βουλή. Μόνο ο κ. Α. Γεωργιάδης και ο κ. Γ. Σακελλαρίδης το έκαναν αυτό στο παρελθόν. Και δημιουργείται πράγματι το ερώτημα αν η έδρα ανήκει στον βουλευτή ή στο κόμμα με το οποίο εκλέχτηκε.

Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση τα πράγματα είναι λίγο πιο μπλεγμένα, γιατί οι βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν πως αυτοί δεν έφυγαν, αλλά διώχτηκαν και ότι οι έδρες τους ανήκουν στον λαό που τους ψήφισε και όχι στους λίγους που με την πολιτική τους διαλύουν το κόμμα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις βουλευτών που αποχώρησαν από ένα κόμμα και εντάχτηκαν σε ένα άλλο και εκλέχτηκαν πάλι βουλευτές. Μήπως αυτό σημαίνει πως εκλέχτηκαν όχι γιατί ανήκαν σε ένα κόμμα, αλλά γιατί είχαν κάποια αξία; Από την άλλη πλευρά, κάθε μια από τις δύο αντίπαλες παρατάξεις υποστηρίζει πως αυτή εκπροσωπεί τον πραγματικό ΣΥΡΙΖΑ και ότι το κόμμα τούς ανήκει. Μήπως, λοιπόν, πρέπει οι άλλοι να παραδώσουν τις έδρες τους στον κ. Κασσελάκη; Τα πράγματα είναι πολύ μπλεγμένα και μόνο ο λαός με την ψήφο του μπορεί να τα ξεκαθαρίσει. Οι εκλογές, όμως, είναι πολύ μακριά και μοιραία θα δούμε πολλά επεισόδια από την κωμωδία που παίζεται στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ…….