Στο νησί υπάρχουν περίπου 40 μεγάλες και μικρές Οχυρωματικές δομές, που χρονολογούνται διαχρονικά μετά την ίδρυση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Βυζαντινής περιόδου, κύρια μετά τον 6^ο αιώνα. Αχρονολόγητη η αρχή και το τέλος των περισσότερων, πέρασαν σαν λειτουργικές μονάδες, ή ερειπωμένες εγκαταστάσεις στην προτελευταία περίοδο, από την Οθωμανική κατάληψη και κατοχή, το 1462, έως την απελευθέρωση του 1912.

Στην παρούσα σειρά της Έρευνας, θα μας απασχολήσει ένα ερώτημα, που σχετίζεται με την χρήση των λειτουργούντων Οχυρωματικών δομών, από τους κατακτητές Οθωμανούς και μετά το 1462. Γιατί υπάρχει μια «κοινή αποδοχή», της εγκατάλειψης και αχρήστευσης των περισσότερων από αυτές, από τους κυρίαρχους, ώστε να μην υπάρχουν λειτουργικές δομές για τυχόν αναφαινόμενες επαναστατικές κινήσεις, από τον «υπόδουλο», μη Οθωμανικό πληθυσμό. Η πορεία της έρευνας ίσως δείξει ότι αυτό δεν συνέβαινε, τουλάχιστον για τις περισσότερες δομές.

-Η μόνη κοινή αποδοχή είναι για τη συνεχή χρήση, ανακαίνιση, επάνδρωση και εξοπλισμό των δύο μεγάλων Κάστρων του νησιού, της Πρωτεύουσας Μυτιλήνης και της υποδιοίκησης του Μολύβου. Επίσης την κατασκευή, στον 18^ο αιώνα του Κάστρου του Σιγρίου, στην πολιτική ισχυροποίησης των παραλίων, όπως και αυτό του Μπαμπά Καλέ, απέναντι.

-Το μεγάλο κάστρο της Μυτιλήνης, χρονολογείται από την Ιουστιάνεια πολιτική δόμησης Κάστρων και Οχυρών, στην Βυζαντινή επικράτεια, όπως το αποδεικνύουν τα υπάρχοντα Οχυρωματικά έργα σ’αυτό καθώς και η πύλη του 6^ου αιώνα, στο Saplidja του βόρειου λιμανιού, όπου ανακαλύφθηκε τελευταία. Είναι γνωστή η επέκταση κατά τη Γενοβέζικη περίοδο (1355-1462) καθώς και οι σοβαρές προσθήκες των νέων πυροβόλων όπλων, κατά την Οθωμανική κατοχή, μέχρι το 1912.

Το Κάστρο του Μολύβου, επάνω στην αρχαία ακρόπολη, παρουσιάζει τις ίδιες φάσεις με αυτό της Μυτιλήνης, ισχυρό αλλά πολύ μικρότερο, από την Βυζαντινή περίοδο, έως το 1912.

Τελευταίο, το Καστράκι του Σιγρίου, χτίστηκε από το 1757. έως το 1761, με ισχυρότατη φρουρά και τηλεβόλα, στην πολιτική του Σουλτάνου Οσμάν του Γ (1754-1757), να οχυρώσει τα παράλια. Δεν υπήρχε τίποτα στην θέση του, εκτός από τον πολύ προγενέστερο και ερειπωμένο Πύργο, του Buondelmonti, του 15^ου αιώνα. Στην ίδια πολιτική των Ρώσο-Τουρκικών πολέμων, αντίκρυ από τον Μόλυβο, για επιτήρηση των στενών, κτίστηκε από τον Αχμέτ Γ (1703-1730), το 1726 το Καστράκι στο Μπαμπά Καλέ. Αυτά τα τρία ήταν επανδρωμένα και εξοπλισμένα σε όλη την Οθωμανοκρατία στο νησί.

από τον 6^ο αιώνα

μέχρι το 1912

το Κάστρο του Μολύβου

μέχρι το 1912

το νεότερο του Σιγρίου

από το 1757 έως το 1912

παρόμοιο του Μπαμπά Καλέ του 1726