Οι Άνθρωποι στ

Βρισκόμαστε στην περιοχή των Λιμνών, ανάμεσα στο Ντενιζλί και στην Ισπάρτα και περιγράψαμε έναν από τους Νεολιθικούς Οικισμούς, με την υπέροχη γραπτή κεραμική και τα φυσιοκρατικά ειδώλια, της Μητέρας-Θεάς, κάτι που δεν εμφανίστηκε στον Αιγαιακό χώρο και συγκεκριμένα στον πολιτισμό του ΒΑ Αιγαίου. Εκείνο που έχει σημασία, είναι η πρώιμη Οχύρωση των θέσεων αυτών, που δείχνει την προστασία από «απειλή», η οποία εμφανίζεται στο Αιγαίο, πολύ αργότερα. Έτσι μια άλλη θέση στην περιοχή των λιμνών, το Kurucay Hoyuk, στην λίμνη Burdur, που χρονολογείται από το 6190-5990 π.Χ. εμφανίζει στην τελευταία περίοδο, (5990π.Χ. Επίπεδο 11) στην Ύστερη Χαλκολιθική Περίοδο. Τείχος από λίθους, πάχους 1,10 μ. σωζόμενο σε μήκος 27 μ. τμήμα ενός οχυρωματικού περίβολου που περιέβαλλε τον οικισμό. Σώζονται δύο ημικυκλικοί πύργοι, από την οχύρωση. Η θέση συνέχισε να υπάρχει έως την πρώιμη εποχή του Χαλκού. Στα επίπεδα 11 και 12 εμφανίζεται η υπέροχη γραπτή κεραμική, με τα ερυθρά γεωμετρικά μοτίβα και τα μυστηριώδη αφηρημένα σύμβολα, στην γυαλιστερή κρεμ επιφάνεια, γνωστά και από το Hacilar. Υπήρξαν και εδώ τα ειδώλια των μητέρων-θεαινών, μορφές ζώων, οστέινες βελόνες και κουτάλια και λίθινα εργαλεία. Η οχύρωση στην Λέσβο, στην Πρώιμη Χαλκοκρατία, εμφανίζεται στην Φάση V, την τελευταία των πέντε οικισμών (2800-2400 π.Χ.) Εδώ έχουμε το τείχος, με ορθογώνιους πύργους και με συνέχεια στα σπίτια εσωτερικά του. Βλέπουμε δύο χιλιετίες στην ανάγκη οχύρωσης, ανάμεσα σ’ αυτούς τους κατοίκους του εσωτερικού της 6^ης χιλιετίας και σε αυτούς στο Αιγαίο, στην 3^η χιλιετία. Στα ΒΑ των λιμνών, νότια του Ουσάκ και δίπλα στην λίμνη Isikli,υπάρχει μια άλλη θέση, που ιδρύεται στην Ύστερη Χαλκολιθική Περίοδο(4500-3200π.Χ. XL-XX). To Beycesultan. Τα αγγεία, έχουν γραπτή κεραμική (λευκά και σκούρα), καθώς και μαύρα, τα οποία είναι γνωστά από παλαιότερα στην Ελλάδα και στη Βαλκανική. Αυτοί οι "νέοι" κάτοικοι έρχονται από τα Β-ΒΔ και βρίσκονται τώρα στις θέσεις του προηγούμενου πολιτισμού, του Hacilar. Φαίνεται ότι αυτό το "πολιτισμικό στοιχείο" έχει εξαπλωθεί σε ένα πολύ μεγάλο χώρο. Θέσεις της Θράκης, αμέτρητοι λόφοι στο χώρο της Τρωάδας (Βesin tepe Besin tepe, κ.α.). Φαίνεται πως από το Beycesultan μέσα από τον ποταμό Μαίανδρο, κατηφορίζουν προς το Αιγαίο, και εμφανίζονται στην Χίο (Εμποριό VIII), στην Σάμο (Τηγάνι ΙΙ) και στην Ρόδο (Σπήλαιο Καλυθιών ΙΙΙ)-Το Beycesultan στην Πρώιμη Χαλκοκρατία (3200-1900π.Χ. ΧΙΧ-IV)) οχυρώνεται όπως η Θερμή, την ίδια εποχή. Tα λίθινα, βιολόσχημα ειδώλια θυμίζουν Αιγαίο. Έτσι εμφανίζεται ο Πολιτισμός του ΒΑ Αιγαίου, που δεν θα μας απασχολήσει τώρα. Πάντως αυτή η υπέροχη στην απλότητα της, μονόχρωμη, στιλβωμένη Κεραμική, με εξαίρεση την πλαστική και εγχάρακτη διακόσμηση, καθώς και λίγες αύλακες γεμισμένες με λευκό γυψομάρμαρο, κρατά τα μυστικά της προέλευσης της, χαμένα μέσα στους τόπους της Ανατολής, που αντικατέστησαν την γραπτή κεραμική των λιμνών που είδαμε. Τι γλώσσες μιλούσαν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν γνωρίζουμε πότε, από πού και με ποιόν τρόπο ήλθαν στην Ανατολία οι ομάδες που μιλούσαν Ινδοευρωπαϊκές Γλώσσες και ποιους βρήκαν. Γνωρίζουμε όμως ότι στην Μέση Εποχή του Χαλκού, χρησιμοποιούνταν οι εξής γλώσσες: Οι Ινδοευρωπαϊκές 1.η Νεσιτική σήμερα Χεττετική (nesili, Νότια του Ποταμού Αλυος), 2 η Λουβική (περιοχές κεντρικής, δυτικής και νότιας Ανατολίας) και η Ινδοευρωπαϊκή Παλαϊκή, (palaumnili, στην περιοχή της Παφλαγονίας). Οι μη Ινδοευρωπαϊκές Γλώσσες: 1 Η Χαττική, (hattili, εντός του τόξου του Αλυος ποταμού), 2 η Χουρριτική Γλώσσα, (hurian, στην νότια και ΝΑ Ανατολία).

Εικόνες από άρθρα του διαδικτύου και τα αναφερόμενα βιβλία

Βιβλιογραφία: ARKEOLOJI VE SANAT YAYINLARI:NEOLITHIC IN TURKEY NEW DISCOVERIES ISTANBUL 1999 page 165 Ahhiyawa Το Μυκηναϊκό Αιγαίο Μέσα από τα Χεττιτικά Κείμενα Κωνσταντίνος Κοπανιάς Αθήνα 2021 σελ. 28-29

ενώ η Θερμή από το 28ο και μετά

Γραπτή κεραμική στο Kurucay

το Beycesultan στο βάθος του Μαιάνδρου ποταμού

βόρεια του Hacilar

ένας οικισμός οχυρωμένος ταυτόχρονα με την θερμή

με κεραμική γνωστή από το Αιγαίο

και ειδώλια που θυμίζουν Αιγαίο