Πρόλογος του «ταξιδιού»

Ένα ταξίδι είναι μια πρόκληση. Το άγνωστο πάντα γοητεύει. Όμως ένα «ταξίδι» στους καιρούς μας, αποτελεί μια γρήγορη ματιά, επιφανειακή, προσωπική, στους τόπους που «τρέχουν» με την ταχύτητα ενός λεωφορείου, ενός τραίνου ή στην καλύτερη περίπτωση ενός ιδιωτικού αυτοκινήτου. Έτσι με κάτι διανυχτερεύσεις, κάτι ξεναγήσεις, με πληθώρα φωτογραφιών και με την παντοδυναμία του «τουριστικού οδηγού», τρέχεις και βγάζεις το δικό σου συμπέρασμα, που σίγουρα αποτελεί μια σαλαμοποίηση τεράστιων θεμάτων, του τόπου που επισκέπτεσαι. Ζω σ’ ένα νησί, την Λέσβο και τώρα 70 χρονών, αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στην αρχή της ουσίας που κρύβει.

Γι’ αυτό και το κείμενο τούτο, θα αποτελέσει την «δική μου θέαση» του απέραντου τόπου που είχα την τύχη να περιηγηθώ, διασχίζοντας εκτάσεις με ένα λεωφορείο και πλησιάζοντας επιλεγμένους «προορισμούς» που ανοίγονταν χαμένοι μέσα στις χιλιετίες, αποσπασμένοι από την ιστορική συνέχεια και μακριά πια από τους ανθρώπους που τους έστησαν. Είναι βέβαια γνωστό ότι και μια απλή λαξευμένη πέτρα κρύβει χιλιάδες απρόσιτα, πια μυστικά με τις υποθέσεις των ειδημόνων να πληρούν την αρχή «η σημερινή μου βεβαιότητα είναι η αυριανή μου αμφιβολία».

Η ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ λοιπόν είναι η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ των Πολιτισμών και η ΤΟΥΡΚΙΑ του σήμερα. Εικόνες τόπων και ανθρώπων με μια, κατά το δυνατόν, συγκολλητική προσπάθεια με την βοήθεια της γραμμένης Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Τοπογραφίας. Ένα οδοιπορικό στον Τόπο και στον Χρόνο, όπως έκανα και στο βιβλίο μου για το νησί, το «Περπατώντας τη Λέσβο».

Από το Αϊβαλί, στις 26 Σεπτεμβρίου του 2019 ξεκίνησε ένα πούλμαν και τρέχοντας προς τα νότια, πέρασε έξω από την Σμύρνη και φτάνοντας στο ύψος του Κουσάντασι, απέναντι από την Σάμο, στράφηκε προς τα Ανατολικά, προς το εσωτερικό της Μικράς Ασίας και της Σημερινής Τουρκίας. Μπήκε από τις πύλες του Μαιάνδρου ποταμού, του Buyuk menders, ενός περάσματος που χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι, από τις απαρχές, ώστε να δουν τη θάλασσα του Αιγαίου. Ένας μεγάλος κύκλος, που πέρασε από μοναδικά «κέντρα πολιτισμού και ιστορίας», όπως το φυσικό αξιοθέατο του Pamukale με μία μόνο από τις αμέτρητες Ελληνικές πόλεις, την Ιεράπολη, από το ΙΚΟΝΙΟ των Μεβλεβίδων και των Σουλτάνων του ΡΟΥΜ, διέσχισε τον χώρο της δράσης του Αργαίου και του Χασάν Νταγί και της απέραντης Ιστορικής μνήμης αμέτρητων πολιτισμών, την καθ' ύλην Κάτω Καππαδοκία, πήγε στην σεβαστή ΣΕΒΑΣΤΕΙΑ, ανέβηκε στην ΑΓΚΥΡΑ του Κεμάλ Αττατούρκ και κατέληξε στην μοναδική ΠΡΟΥΣΑ, κοντά στην Πόλη. Από εκεί έκλεισε τον κύκλο, αντικρίζοντας πάλι το Αιγαίο, τους ελαιώνες και το Αϊβαλί, στις 3 Οκτωβρίου.

Αυτό ήταν όλο, αλλά αυτό που έτρεχε με κινηματογραφική ταχύτητα μπροστά στα μάτια μου, θα περάσει από το «μοντάζ» της ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ αξιολόγησης, που θα εισχωρήσει όσο μπορεί μέσα στην γραμμένη πληροφορία. Πιστεύω ότι εσείς θα κρίνετε αν άξιζε τον κόπο ακόμα μια προσπάθεια.