Α, όλα κι όλα, σήμερα το αποφάσισες. Το αποχωρίζεσαι το κλεινόν άστυ και ειδικά τώρα το καλοκαίρι, που οι ρυθμοί δράσης σου εντός, επιθυμείς διακαώς να γίνουν υποτονικότεροι από ποτέ. Εκεί λοιπόν η ομάδα του Lesvoskitchen.gr αποτελεί την πυξίδα σου για βόλτα στο νησί αλλά κυρίως το γευσιγνωστικό συνοδοιπόρο σου για όλα τα καλούδια της λεσβιακής κουζίνας, φτιαγμένα με αγάπη και μεράκι βάσει ντόπιων και κυρίως αγνών υλικών… Ελάτε να σας τρατάρουμε εδέσματα που μυρίζουν θάλασσα φτιαγμένα από ανθρώπους που γαλουχήθηκαν από την αλμύρα της και δεν αποχωρίζονται στιγμή την αέναη κίνηση της.

Νέες Κυδωνίες: το Αϊβαλί της Λέσβου

Πάνω από 20 χιλιόμετρα σε χωρίζουν από τη μαγική αυτή παράκαμψη την οποία οσμίζεσαι για την αυθεντικότητα των ανθρώπων της αλλά κυρίως για τη δυναμική της ιστορίας στην οποία έχει πετύχει έντεχνα και ουχί τυχαία την αναφορά του ονόματος της. Και μπορεί για κάποιους οι Νέες Κυδωνίες ή αλλιώς το Μπαλτζίκι να εγείρουν από τη μία μνήμες πολέμου και ανείπωτης οδύνης λόγω αποχωρισμού, από την άλλη όμως καταλήγουν συνώνυμες με την ελπίδα, τη φιλοξενία, τη νέα αρχή καθώς η γραφική αυτή γωνιά της Λέσβου αποτέλεσε μία αγκαλιά που μετουσιώθηκε σε δεύτερη και για τις ακόλουθες γενιές, πρώτη πατρίδα στα πλαίσια ενός οικισμού που αναβλύζει ιστορία και ζύμωμα πολιτισμών.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η περιοχή βαπτίστηκε Νέες Κυδωνίες καθώς η ονομασία Αϊβαλί προέρχεται από τη λέξη ayva (αϊβά) που στα τουρκικά σημαίνει «κυδώνι». Αναποδογυρίζοντας νοερά την κλεψύδρα του χρόνου, οι παλιότεροι θυμούνται τη Σκάλα Νέων Κυδωνιών να κατακλύζεται από καλύβια μεταξύ των οποίων ξεχώριζε ένα πέτρινο οίκημα, το οποίο ακολουθούσε τη ρότα υλικών και γραμμών της τουρκικής αρχιτεκτονικής. Ιδιοκτήτης του ένας Τούρκος, ο οποίος σε αυτό το μικρό χώρο έφερνε κοντά, τους ανθρώπους της περιοχής λειτουργώντας το ως «καφενέ».

Η μυρωδιά του καφέ που ψηνόταν στη χόβολη, κατέκλυζε την περιοχή, ενώ σε συνδυασμό με την έντονη ταξιδιάρικη αίσθηση του ιωδίου του Αιγαίου και τα αρώματα από τους μπαχτσέδες των νοικοκυραίων, έδινε στην ατμόσφαιρα μία υπόσταση μαγική. Ωστόσο το κισμέτ έβαλε βέτο θέλοντας αυτή η γωνιά απόσταξης της θετικής αύρας των ντόπιων να βρεθεί σε χέρια μίας οικογένειας εξ αυτών, άξια και κυρίως αριστοτεχνικά στην κουζίνα, της οικογένειας Μαγγανά.

Για ψαράκι στου «Στρατάρα»…

Και μπορεί οι Νέες Κυδωνίες να μην αποχωρίζονται μέχρι και σήμερα τις γευστικές επιρροές των απέναντι παραλίων, ωστόσο η νησιωτικότητα στη γεύση υπερτερεί και μετουσιώνεται σε φρέσκα ψάρια και μυρωδάτα θαλασσινά (η περιοχή είναι ξακουστή για τα χταπόδια της), τα οποία άρτι αφιχθέντα στα δίχτυα των νεότερων της οικογένειας Μαγγανά από τα βάθη του μπουγαζιού που συνδέει το πλατανόφυλλο του Ελύτη με την δαντελωτή πατρίδα του Κόντογλου, μπαίνουν κατευθείαν στο τηγάνι ή στην κατσαρόλα κάνοντας τον ουρανίσκο όσων στωικά αναζητούν το αυθεντικό και ολοκληρωτικά φρέσκο στη γεύση, να μουδιάζει ευχάριστα.

Ο κυρ Βλάσης που τώρα αποτελεί μία γλυκιά και ήσυχη φιγούρα στο χώρο που έδωσε την ψυχή και το είναι του, παρέδωσε τη σκυτάλη στα παιδιά του, Στρατή και Ντίνα, αλλά και στο γαμπρό του, Μιχάλη, γνωρίζοντας ότι η γοητεία του παρελθόντος θα σμιλευόταν περίτρανα με τη διάθεση να μην παραδοθούν όλα στο χωνευτήρι των αλλαγών του σήμερα και ειδικά χωρίς να «πειραχτούν» επουδενί γεύσεις και αρώματα παραδοσιακά.

«Ψαροκατάνυξη» λοιπόν με ουζάκι ή ρετσίνα στην ταβέρνα των Μαγγανάδων ή αλλιώς στου «Στρατάρα» όπως αποκαλούν γνωστοί και φίλοι το εν λόγω στέκι από την πληθωρικότητα του Στρατή και φυσικά τις αφειδώς προσεγμένες γεύσεις από τα χεράκια τα δικά του, της Ντίνας και του Μιχάλη. Τα γέλια και η ζεστασιά τους προηγούνται στο βωμό φιλοξενίας στην προσεγμένη αυτή γωνιά, που κρατάει ακόμη το στίγμα του τουρκομαχαλά, αφού σχεδόν τίποτα δεν πειράχτηκε από τότε ως προς τη μία πλευρά του εσωτερικού χώρου. Η ευχαρίστηση όμως στα πρόσωπα των επισκεπτών, περίτρανη απόδειξη ότι η επάνοδος για μία ακόμη συνεύρεση γεύσεων, είναι ζήτημα ελάχιστου χρόνου.

 Ο τσελεμεντές του Στρατή άνοιξε και…

…προτείνει «μουδιαστήρα» με ντομάτα και σκόρδο και χταποδάκι με καυτερή πιπεριά.

Η μουδιαστήρα είναι ένα είδος σαλαχιού το οποίο ωστόσο γίνεται πρώτης τάξεως μεζές. Μόλις εντοπιστεί στα δίχτυα του Στρατή και του Μιχάλη, γίνεται μάχη για να καταλήξει φρέσκο στην κουζίνα χωρίς να χάσει σχεδόν καθόλου τα αρώματα και την υφή της αλμύρας. Στη συνέχεια, αφού γδαρθεί και κοπεί σε κομμάτια, μπαίνει σε τρελό χορό μέσα σε καυτό ελαιόλαδο για να τηγανιστεί ελαφρά. Κατόπιν φρέσκια τριμμένη ντομάτα συναντά με τα αρώματα και τους αλμυρούς χυμούς της, την σάρκα του ψαριού, ενώ κορωνίδα στην προετοιμασία αποτελεί η προσθήκη σκόρδου και ψιλοκομμένου μαϊντανού από το μποστάνι της πίσω αυλής. Σμιλεύοντας την αθάνατη παράδοση με τη φαντασία των μελών της οικογένειας Μαγγανά, το εν λόγω πιάτο είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα.

Μία ακόμη παραλλαγή μαγειρέματος για χταπόδι θα γλιστρήσει αθόρυβα στο τραπέζι σας και θα καταναλωθεί σε λίγα λεπτά. Ο Στρατής επιμένει να «παντρεύει» τα λαχταριστά πλοκάμια που έχει γυρίσει αριστοτεχνικά μέσα σε καυτό ελαιόλαδο και αφήσει να βράσουν για 20 περίπου λεπτά μέσα στους πλούσιους από Αιγαίο χυμούς τους, με φρέσκια κατακόκκινη ψιλοκομμένη ντομάτα και καυτερή πιπεριά. Μισή ώρα αργότερα οι καλοφαγάδες παραληρούν…

Τηλ. επικοινωνίας 6979-161835.