Ο κάμπος της Θερμής, γεμάτος από τα λιοχώραφα και στην παραλία από τα μεγάλα νέα σπίτια, διαρρέεται από τον Τενέγια. Εύφορος από τα χρόνια που είχε στη γειτονιά του το Ιερό και μετά τους άρχοντες, Οθωμανούς και Χριστιανούς. Αλμυρίκια ο παραλιακός, καταλήγει στη βορεινή άκρη, στον Άι-Γιώργη, δίπλα στο γεφύρι του ποταμού. Εδώ και το κέντρο που καλύπτει με φαγητό και καφέ τη μικρή παραλία για μπάνιο.

... με τον Άι-Γιώργη

Ο άγιος, με τα πεύκα του φιλοξενεί παραδοσιακό μεγάλο πανηγύρι, με ζωοθυσία. Ίσως κάτι να υπήρχε εδώ, που το φανερώνει ο μοναχικός ραβδωτός κίονας. Ο κάμπος φιλοξενεί οικιστικά λείψανα παλιών, άγνωστων οικισμών. Βασικά επάνω στους δρόμους που τον διασχίζουν βρίσκει κανείς μικρά αστέγαστα ιερά, με μέλη παλιών ναών και την κεραμική στα γύρω κτήματα και τα περιβόλια.

... το Χριστό

Ο Χριστός, δίπλα στο δρόμο, με τα μαρμάρινα κομμάτια του παλιού ιερού είναι μια θέση, όπως και η Αγία Αικατερίνη με τα δομικά μέλη και το κιονόκρανο. Και ο Άγιος Κωνσταντίνος. Δείχνουν την ύπαρξη των μικρών οικισμών μέσα στο γόνιμο κάμπο, δίπλα στο ποτάμι. Τα νερά είναι άφθονα και τώρα ποτίζουν τα περιβόλια.

... και τα αρχαία κομμάτια

Οι κρήνες, παράδοση σε τούτο τον τόπο, είναι αρκετές επάνω στα παλιά δρομάκια. Όμως τώρα πια, κακοπαθημένες, ίσα που φανερώνουν την ιστορία τους. Ξεφτισμένη, στον επάνω δρόμο, Οθωμανική, φέρνει ακόμα λίγο νερό, ποιος ξέρει από πού.

Το κιονόκρανο της Αγίας Κατερίνας

Στον κάτω δρόμο, μέσα στο κτήμα και τώρα χαμένη μέσα στη βλάστηση, στέκεται μια μεγαλύτερη, η οποία το 2002 έφερε την επιγραφή της, κατασκευασμένη το 1717! Έχω την εντύπωση ότι τώρα αυτή δεν υπάρχει. Αυτός ο κάμπος στα δυτικά έρχεται μέχρι το δρόμο που οδηγεί στην Πηγή.