Οι Ρωμαίοι είχαν μεταφράσει την όμορφη ελληνική λέξη «παράδοση» με τη λέξη traditio, η ποία έφτασε μέχρι σήμερα στα αγγλικά να έχει κατακλύσει τις ταμπέλες της ελληνικής υπαίθρου.

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν παραδοσιακοί χοροί και τραγούδια, όπως και θαυμάσιες παραδοσιακές φορεσιές, όμως όπου γυρίσεις το μάτι σου θα δεις «παραδοσιακά» και τραντίσιοναλ κτίρια, γεφύρια και πλατείες.

Είμαστε λαός της υπερβολής και της αυτοπροβολής.

Τι ειδικό και αξιοπερίεργο μπορεί άραγε να σημαίνει η επιγραφή «παραδοσιακή πλατεία»;

Τι παραδοσιακό περιμένει να δει ένας τουρίστας σε μια τυπικά (και αλλοτριωμένα ...) τουριστική πλατεία;

Τα γιαπράκια και τους ρεβιθοκεφτέδες που σερβίρουν τα μαγαζιά της και που μπορεί σήμερα να τα απολαύσει και στη χώρα του και μάλιστα στη μισή τιμή;

Ή μήπως την καθιστά παραδοσιακή ο πλάτανός της; Μα, πλάτανο, αν δεν απατώμαι, έχουν τουλάχιστο δυο χιλιάδες πλατείες στην Ελλάδα.

Όλες οι λέξεις του λόγου μας πρέπει να είναι προσηγοριστικές αληθινών πραγμάτων και όχι παραπλανήσεων.

Το «Κεντρική πλατεία» για παράδειγμα θα ήταν μια χρήσιμη επιγραφή για να μπορέσει να κατατοπιστεί ο επισκέπτης, το «παραδοσιακή», κατά τη γνώμη μου, δεν λέει απολύτως τίποτα.

Πρόσφατα είδαμε τον τραντισιοναλισμό να προσβάλλει και τα γεφύρια μας, τα οποία είναι πράγματι ωραίες, στιβαρές πετρόχτιστες κατασκευές ηλικίας περίπου 130 ετών. Γιατί όμως παραδοσιακά;

Ένα ωραίο γεφύρι εάν θα έπρεπε να (αυτο)προσδιοριστεί και να επιγραφεί θα του έφτανε ο επιθετικός προσδιορισμός της ύλης από την οποία κατασκευάστηκε (π.χ. πέτρινο) ή έστω από το μέγεθός του σε σχέση με άλλα της περιοχής.

Συνηθίζεται επίσης ο αρχιτεκτονικός όρος «τοξωτός» για τα πέτρινα γεφύρια μιας και είναι ο μόνος τρόπος κατασκευής τους αποκλειστικά από πέτρα.

Έτσι είχαμε μέχρι τώρα στην περιοχή μου «μεγάλο γεφύρι», «μικρό γεφύρι» και «σιδερένιο γεφύρι».

Να προσθέσω και ένα παλιό που εκμεταλλεύτηκε το σπάνιο ανάγλυφο του εδάφους και που για κάποιους λόγους λέγεται μέχρι σήμερα, όχι «αχειροποίητο», αλλά «θεοποίητο».

Τώρα όλα αυτά (δεν ξέρω ποιοι στους δήμους ενδίδουν σε τέτοιες ανόητες λεκτικές κολακείες) επιγράφονται «παραδοσιακά» και στα αγγλικά “traditional”.

Η στήλη δεν έχει παρά να προτείνει να επιγράφονται «παραδοσιακοί» και οι δρόμοι μας, καθότι βρίσκονται στην κατάσταση που μας «παραδόθηκαν» κάποτε από τους προγόνους μας, και ακόμα αθλιότεροι.

Η Ελλάδα έχει σπουδαία παλιά έργα και τεράστια κληρονομιά παντός είδους.

Οι περισσότεροι ξένοι εξ Ευρώπης, Αμερικής και Κίνας τη γνωρίζουν και την εκτιμούν.

Η αυτοδιαφήμισή μας δεν προσφέρει καμιά έξυπνη υπηρεσία. Αντίθετα, υπονομεύει τη σοβαρότητα και εκθέτει την αυτογνωσία μας.