Το προσφιλέστερο θέμα της φιλοσοφίας είναι ο θάνατος, και αν μάλιστα πιστέψουμε τον Πλάτωνα (και όλους όσους επηρέασε) θα δούμε ότι η φιλοσοφία είναι κατά κύριο λόγο «μελέτη θανάτου».

Σύμφωνα τώρα με τις δοξασίες όλων των θρησκειών αλλά και των περισσοτέρων φιλοσοφικών δογμάτων υψηλού κύρους, ο θάνατος δεν είναι ένα διαλυτικό τέρμα, αλλά ένα χρονικό σημείο κατά το οποίο ο άνθρωπος αλλάζει επίπεδο ύπαρξης, το οποίο μάλιστα μας είναι άγνωστο.

Έχει λοιπόν πρακτική σημασία όχι ο ίδιος ο θάνατος αλλά το είδος του θανάτου.

Την ευθανασία (με την έννοια του καλού θανάτου) την εύχεται και την επιδιώκει κάθε λογικός άνθρωπος.

Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ κάποτε σε ερώτηση «ποιος είναι ο άριστος θάνατος» απάντησε «ο απροσδόκητος».

Εν τούτοις όλοι οι θάνατοι (εξαιρουμένης της αυτοκτονίας) δεν έρχονται όπως τους περιμένει ο καθένας. Πολλά φέρνουν στον βίο η ειμαρμένη, οι περίεργες συμπτώσεις, αλλά και η κακία και η μοχθηρία του ανθρώπου.

Οι παρακάτω θάνατοι Ελλήνων, σε αλφαβητική σειρά, είναι γνωστοί στην ιστορία για τον εντυπωσιακό αλλά και τον περίεργο τρόπο που επήλθαν:

ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ (γεν.361 π.Χ.) Πολυπράγμων και αμφιλεγόμενος τύραννος των Συρακουσών. Θανατώθηκε το 289 π.Χ. από δηλητηριασμένη οδοντογλυφίδα.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ (525-456 π.Χ.) ο πατέρας της τραγωδίας. Η παράδοση λέει ότι ευρισκόμενος στη Γέλα της Σικελίας όπου φιλοξενούνταν τιμητικά από τον Ιέρωνα, πέθανε από κτύπημα στο φαλακρό του κεφάλι, όταν αετός το νόμισε για πέτρα και εκσφενδόνισε εναντίον του χελώνα!

ΑΙΣΩΠΟΣ (6^ος π.Χ.) ο πατέρας της διδακτικής μυθοποιίας. Όταν εστάλη από τον Κροίσο στο μαντείο των Δελφών, οι ιερείς ενοχλήθηκαν από τους λόγους του και τις κατηγορίες, και βάζοντας στα ρούχα του κρυφά την αργυρή φιάλη του θεού, τον κατηγόρησαν επί ιεροσυλία και τον κατακρήμνισαν από τις Φαιδριάδες Πέτρες και συγκεκριμένα από την κορυφή Υάμπεια, το σημερινό Φλεμπούκο.

ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ (7^ος π.Χ.) Αρχαίος σοφός από τη Σκυθία, ομότιμος των επτά σοφών. Επανελθών στη Σκυθία, και επειδή θέλησε εκ ζήλου να εισαγάγει τα Ελευσίνια Μυστήρια, τον θανάτωσε με τόξο ο αδελφός του και βασιλιάς Σαύλιος.

ΑΝΤΙΦΑΝΗΣ (405-333 π.Χ.) Σπουδαίος κωμικός ποιητής, εκ Μικρασίας, δράσας στην Αθήνα. Λέγεται ότι πέθανε από πτώση αχλαδιών!

ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ (287-212 π.Χ.) Ο μέγιστος μαθηματικός και εφευρέτης του κόσμου, από τις Συρακούσες. Πριν τον φονεύσει ένας άγριος στρατιώτης μέσα στο σπουδαστήριό του, είπε το παροιμιώδες «Μη μου τους κύκλους τάραττε!»

ΒΙΑΣ (625-540 π.Χ.) ο Πριηνεύς, εκ των επτά σοφών. Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει ότι γέροντας πια και υπερασπιζόμενος κάποιον συντοπίτη του σε δίκη, πέθανε ανεπαίσθητα στην αγκαλιά του εγγόνου του.

ΔΙΑΓΟΡΑΣ (5^ος π.Χ.) ο Ρόδιος, περίφημος Ολυμπιονίκης. Πέθανε στο στάδιο βασταζόμενος από τους δύο γιους του που μόλις είχαν στεφανωθεί, κι αφού του φώναξε κάποιος: «Να η ώρα να πεθάνεις Διαγόρα, δεν θα γίνεις πια και θεός!» («Κάτθανε Διαγόρα, ουκ εςΌλυμποναναβήσει!»)

ΔΙΟΓΕΝΗΣ (412-323 π.Χ.) ο Σινωπεύς, περιφανής κυνικός φιλόσοφος. Όπως ήταν όλη η ζωή του ανατρεπτική, έτσι ήταν και η τελευτή του. Όταν ήταν στα τελευταία του, έπεσε σ’ ένα γεφύρι κοντά σε ένα γυμνάσιο στην περιοχή του Ιλισσού και διέταξε τον «παλαιστροφύλακα» όταν δει ότι εξέπνευσε, να τον πετάξει στο ποτάμι.

ΔΡΑΚΩΝ ονομαστός πολιτικός συντάξας τους νόμους της αρχαίας Αθήνας περί το 620 π.Χ. Πέθανε στην Αίγινα καταπλακωθείς από σωρούς δώρων προς αυτόν!

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ (5^ος π.Χ.) ο Ακραγαντίνος, σπουδαίος Πυθαγόρειος φιλόσοφος και πατέρας της ρητορικής. Ο θάνατός του περιβάλλεται από μύθους. Ένας λέει ότι ανέβηκε στην Αίτνα σε καιρό ηφαιστειακής δραστηριότητας και έπεσε μέσα σε κρατήρα και εξαφανίστηκε (κατά τον Διογένη Λαέρτιο) και άλλος λέει ότι αφού, προσκληθείς, ανέστησε νεκρή γυναίκα παρουσία του ιατρού Παυσανία, επακολούθησε θυσία και ολονύκτια ευωχία. Εκείνη τη νύχτα ο Εμπεδοκλής εξαφανίστηκε μέσα «σε ήχο και φως ουράνιο» (κατά τον Ηρακείδη).

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ (484-407 π.Χ.) ο Σαλαμίνιος, μέγας τραγικός ποιητής. Καλεσμένος κάποτε στην αυλή του Μακεδόνα βασιλιά Αρχέλαου, λέγεται ότι μια νύχτα κατασπαράχθηκε από σκυλιά κοντά στην Αμφίπολη.

ΖΕΥΞΙΣ (5^ος π.Χ.)Περίφημος ζωγράφος από την Ηράκλεια. Γνώριζε τα μυστικά της ζωγραφικής καθώς και την φωτοσκίαση, την οποία βεβαια είχε τελειοποιήσει προ αυτού ο Απολλόδωρος και είχε εισαγάγει ο Σάμιος Σαυρίας. Λέγεται ότι, όταν πόζαρε μια ηλικιωμένη γυναίκα για την εικόνα της Αφροδίτης, ο Ζεύξις πέθανε από τα γέλια όταν είδε το αποτέλεσμα !…

ΖΗΝΩΝ (490-430 π.Χ.) ο Ελεάτης, φιλόσοφος, ευρετής της διαλεκτικής. Όταν ξεσήκωσε τους Ελεάτες κατά του τυράννου Νέαρχου, αυτός τον θανάτωσε με μαρτυρικό τρόπο, κοπανίζοντάς τον σ’ ένα τεράστιο γουδί!

ΗΣΙΟΔΟΣ (8^ος π.Χ.) ο Κυμαίος, ο πατέρας τού διδακτικού έπους. Οι γιοι τού φιλοξενούντος αυτόν κάποτε στη Λοκρίδα, επειδή νόμισαν ότι ατίμασε την αδελφή τους, τον φόνευσαν και τον έριξαν στη θάλασσα, απ’ όπου δελφίνια τον έβγαλαν στην ξηρά.

ΙΠΠΑΣΟΣ (6^ος π.Χ.) ο Μεταποντίνος, σπουδαίος πυθαγόρειος φιλόσοφος και μαθηματικός.

Πνίγηκε στη θάλασσα κάτω από άγνωστες συνθήκες, πιθανόν επειδή κοινοποίησε μυστικά της Πυθαγόρειας διδασκαλίας, και ενδεχομένως την ανακάλυψη του αρρήτου αριθμού της τετραγωνικής ρίζας του 2.

ΚΥΝΕΓΕΙΡΟΣ (5^ος π.Χ.) Αθηναίος Μαραθωνομάχος, αδελφός του τραγωδού Αισχύλου. Κατά την καταδίωξη των Περσών στον κόλπο του Μαραθώνα εφονεύθη στην προσπάθειά του να κρατήσει ένα περσικό πλοίο να μην αποπλεύσει, αφού προηγουμένως του έκοψαν με πέλεκυ και τα δύο χέρια.

ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ (510-468 π.Χ.) του Κλεομβρότου, στρατηγός των Σπαρτιατών. Ο άνθρωπος που νίκησε οριστικά τους Πέρσες στις Πλαταιές, μήδισε (!) και συνέχισε επανειλημμένες διαπραγματεύσεις με τους εχθρούς εναντίον της Ελλάδας. Οι Σπαρτιάτες τον καταδίκασαν τελικά επί προδοσία και αυτός κατέφυγε ως ικέτης στον ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς. Εκεί, πρωτοστατούσης της μητέρας του, οι συμπολίτες του αφαίρεσαν τη στέγη του ναού, έχτισαν τις πόρτες και ο πρώην τροπαιούχος στρατηγός πέθανε από ασιτία.

ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ (668-584 π.Χ.) Τύραννος της Κορίνθου, συγκαταλεγόμενος μεταξύ των επτά σοφών. Ισχυρός άνδρας, πολυπράγμων αλλά ταυτόχρονα ωμός και παρανοϊκός. Σκηνοθέτησε τον θάνατό του ως εξής:

Διέταξε δύο φρουρούς να φονεύσουν και να θάψουν τον χωρικό που θα συναντούσαν πρώτο. Στη συνέχεια είπε σε άλλους τέσσερις να φονεύσουν τους δύο δράστες και μετά σε άλλους οκτώ να σκοτώσουν τους τέσσερις. Έτσι χάθηκαν τα ίχνη μιας και ο χωρικός ήταν αυτός ο ίδιος, μεταμφιεσμένος!

ΠΕΡΙΛΛΟΣ (6^ος π.Χ.) Ακραγαντίνος χαλκουργός. Ο τύραννος Φάλαρις κακοποιούσε τότε τους ξένους, και ο Πέριλλος έφτιαξε ένα χάλκινο δαμάλι και του το δώρισε για να τους καίει ζωντανούς. Ο Φάλαρις το δέχτηκε, και ο πρώτος που έκαψε ήταν ο Πέριλλος. Ο Πλούταρχος που μας διασώζει την ιστορία λέει ότι ο Φάλαρις τότε μόνο φάνηκε δίκαιος!

ΣΟΦΟΚΛΗΣ (496-405 π.Χ.) ο Αθηναίος τραγικός ποιητής. Η παράδοση λέει ότι πνίγηκε σε ηλικία 91 ετών από ρώγα σταφυλιού.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ (470-399 π.Χ.) Σωφρονίσκου. Θανατώθηκε πίνοντας το κώνειο της καταδικαστικής απόφασης των Αθηναίων ύστερα από πολύκροτη δίκη, όπου με την απολογία του ο μεγάλος παιδαγωγός ξεγύμνωσε αλλά και έφερε σε δύσκολη θέση την αθηναϊκή κοινωνία. Να σημειωθεί ότι τον ίδιο άδικο θάνατο (με την «φιλοτησία») βρήκε και ο Φωκίων το 317 π.Χ.

ΣΩΤΑΔΗΣ (3^ος π.Χ.) κωμωδιογράφος από τη Μαρώνεια της Κρήτης. Επειδή έγραψε σκωπτικούς στίχους για τον γάμο του Πτολεμαίου του Φιλάδελφου με την αδελφή του Αρσινόη, ο βασιλιάς τον κυνήγησε και κοντά στη Ρόδο τον συνέλαβε και τον επόντισε μέσα σε χαλύβδινο μπαούλο.

ΦΙΛΗΜΩΝ (361-272 π.Χ.) κωμωδιογράφος από την Κιλικία. Πέθανε υπέργηρος από τα γέλια όταν είδε έναν γάιδαρο να τρώει σύκα και είπε στον ονηλάτη «να του δώσει και κρασί»!...

ΧΙΛΩΝ (6^ος π.Χ.) ο Λακεδαιμόνιος, ένας εκ των επτά σοφών. Πέθανε στην πόλη της Ηλείας Πίσα από χαρά, μόλις αγκάλιασε τον γιο του ολυμπιονίκηστο αγώνισμα της πυγμαχίας.

Αυτά.