Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός ή βιολόγος για να καταλάβει ότι σύμπασα η ανθρωπότητα ζει σήμερα μιαν ασύμμετρη απειλή, που εκδηλώθηκε είτε ως άνθος του κατ’ εξακολούθησιν κακού είτε ως βραβείο της παγκόσμιας μωρίας.

Δεν χρειάζεται πράγματι να είναι γιατρός. Αρκεί η προσεκτική παρατήρηση και ο κοινός νους.

Μακράν από του τι μας κοινοποιούν κάθε μέρα οι ειδικοί, ο ιός εμφανίζει σατανική συμπεριφορά:

ξέρει ποιους θα επιλέξει ως τα επόμενα θύματά του, ξέρει σε ποιους θα φανεί επιεικής, ξέρει πόσο γρήγορα πρέπει να μεταδοθεί (δηλαδή να κινηθεί) κατά περίπτωση, και το σπουδαιότερο, ξέρει πότε πρέπει να μεταμορφωθεί για να αποφύγει τους διώκτες του.

Όλα αυτά σημαίνουν, αν δεν απατώμαι, ότι ο ιός διαθέτει αισθητήρια όργανα και συστήματα κίνησης τα οποία προϋποθέτουν.... εγκέφαλο!

Είναι φανερό ότι μέχρι στιγμής γνωρίζουμε αυτόν τον ιό περισσότερο μέσα από τα αποτελέσματά του και λιγότερο μέσα από το βιογραφικό του και τις βιολογικές αναλύσεις του.

Τι γνωρίζουμε ακριβώς;

Όλα τα τεχνικά, τα πολιτικά και τα κοινωνικά επιτεύγματα του πολιτισμού μας δοκιμάζονται «ως χρυσός εν χωνευτηρίω» από έναν μικροσκοπικό, σχεδόν αόρατο εχθρό.

Καταρχάς δοκιμάζεται η αξιοπιστία του υγειονομικού συστήματος. Ανεπάρκεια των ΜΕΘ, εσπευσμένα μέτρα, διάγνωση της πορείας του μόνο με βάση τα στατιστικά δεδομένα, άγνοια συγκεκριμένης θεραπευτικής μεθόδου και κατά καιρούς αντιφατικές θεωρίες για τη συμπεριφορά του ιού.

Δοκιμάζονται, δεύτερον, οι αντοχές των τεχνικών και των ηλεκτρονικών μας συστημάτων, κάτι που θεωρητικά τουλάχιστον φάνταζε αδιανόητο μέχρι σήμερα.

Δοκιμάζονται, τρίτον, οι βιοτικές αντοχές της σημερινής πολυάνθρωπης, αστικοποιημένης, εξαιρετικά ευκίνητης και πολυδιάστατης σύγχρονης κοινωνίας.

Πόσο μπορεί ν’ αντέξει, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που σε λίγο καιρό θα χρειάζεται sms γαι να πάει στην τουαλέτα;

Δοκιμάζεται, τέταρτον, η αυτορυθμιστική ικανότητα της οικονομίας και η αποδεκτή από όλα τα κράτη της γης αναγκαιότητα του καπιταλισμού που ακροβατεί ανάμεσα στην ελευθερία της ευημερίας και στα μεγάλα συμφέροντα.

Πώς μπορείς πράγματι να αντιμετωπίσεις μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρία που διαπληκτίζεται με την Ευρώπη για το θέμα της επαρκούς τροφοδοσίας με εμβόλια, τη στιγμή που η ίδια η εταιρία έχει λάβει ενίσχυση περί τα 350 εκατομ. ΕΥΡΩ από την Ε.Ε. για τις έρευνες αυτών των εμβολίων;

Με ποιο ηθικό οπλοστάσιο μπορεί να διεξαχθεί μια τέτοια σύγκρουση;

Και επειδή μιλάμε για οικονομία: πρόσφατα βρέθηκα στην Αθήνα, μια πόλη σε διατεταγμένη αγκύλωση. Έντεκα επιβάτες μέσα σε ογδοντάρι αεροπλάνο και πέντε επιβάτες μέσα σε τριαντάμετρο αρθρωτό λεωφορείο της γραμμής Αεροδρόμιο-Σύνταγμα. Μαγαζιά κλειστά κι αμπαρωμένα και ολόκληρες συνοικίες άδειες, με τους δυσανάγνωστους «γραφίτες» στους τοίχους και στα ρολά να μην μπορούν να μας εξηγήσουν τους λόγους.

Πόσο μπορεί να αντέξει η οικονομία και η ζωή αυτόν τον ακήρυκτο πόλεμο;

Δοκιμάζεται, τέλος, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, η συνταγματική τάξη και η αρχέγονη και νομοτελειακή αξία της δημοκρατίας.

Κάθε βδομάδα ανακοινώνονται έκτακτα μέτρα που άπτονται της λειτουργίας τού πολιτεύματος, εν είδει πολεμικών ανακοινώσεων.

Μέσα σ’ αυτή τη γενική ανατροπή, αν ξέραμε ότι έχει και χέρια ο ιός, θα τον βλέπαμε σίγουρα να τα τρίβει από άφατη ευχαρίστηση .....