Η παρούσα επιφυλλίδα πρόκειται να έχει μια ιδιοτυπία, την οποία επιβάλλει η επικαιρότητα. Εξηγούμαι. Διάβασα στο πάντα φιλόξενο Εμπρός -το οποίο υπό τη διεύθυνση του Μ. Μανώλα ανέχεται... κάθε ιδιοτροπία και αδυναμία μας- την αναφορά σε μένα που έκανε ο κ. Στρατής Δελόγκος στην πολύ επιτυχημένη και μακροχρόνια στήλη του «Σταράτες Κουβέντες» (η σύζυγός μου Όλγα Παλαιολόγου θυμήθηκε την κοινή παρουσία με τον Στρατή στη Μετεκπαίδευση του Μαρασλείου προ αρκετών ετών...). Τον ευχαριστώ πολύ δημοσίως για τα όσα έγραψε για μένα και κυρίως επειδή δεν άφησε να περάσει απαρατήρητο ένα ζήτημα, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ήσσονος σημασίας. Με άλλα λόγια τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες τα θεσμικά όργανα του νησιού κρίνουν και εν συνεχεία προκρίνουν την χρηματική ενίσχυση για τη δημοσίευση βιβλίων σχετικά με τη Λέσβο. Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες για την ποιότητα ορισμένων από τα βιβλία που κυκλοφορούν και για τα ποσά, που ακούγεται ότι δαπανήθηκαν. Θα αποτελούσε μικροψυχία εκ μέρους μου. Άλλωστε δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν με έντονη διάθεση κοινά αγαθά. Απλώς αιτούμαι... Επίσης δεν θέλω να αναφέρω λεπτομέρειες εν είδει «αφλουγής». Όμως διεκδικώ μια αξιοπρεπή στάση εκ μέρους ορισμένων ατόμων ή συλλογικοτήτων που εκπροσωπούν φορείς δημόσιου χαρακτήρα. Και πάλι δεν θα αναφέρω ονόματα ούτε καταστάσεις. Θέλω μόνο να πω τούτο: αποτελεί ελάχιστο δείγμα της αξιοπρεπούς συνύπαρξηςτων ανθρώπων όταν υποβάλλεται ένα αίτημα να υπάρχει μια απάντηση. Έστω και αρνητική: «λάβαμε το αίτημά σας αλλά δεν μπορούμε να το ικανοποιήσουμε για τον άλφα ή τον δείνα λόγο...: «δεν έχουμε πόρους, δεν το κρίνουμε άξιο δημοσίευσης, δεν μας αρέσει η συμπεριφορά σας, υπάρχουν αντιρρήσεις για τούτο...κτλ».Αλλά μια απάντηση. Αυτή η αφωνία, η έλλειψη σεβασμού στον άνθρωπο είναι ό,τι το πιο απάνθρωπο. Ας σταματήσω εδώ, επειδή δεν είναι απαραίτητο να αναλύουμε τα προφανή. Ο κ. Στρατής Δελόγκος τα ανέφερε με λίγες σταράτες κουβέντες.

Τώρα για τη Λέσβο, το νησί μας και την ιστορία του ο λόγος, για να μην ξεστρατίζουμε από το αντικείμενό μας και σε σχέση πάντα με όσα είχε την καλοσύνη να θίξει ο κ. Δελόγκος. Πράγματι, έχω αδημοσίευτες κάποιες μελέτες για το νησί μας, οι οποίες θα μπορούσαν εύκολα να πολλαπλασιασθούν και με άλλες, δικές μου και άλλων. Ωστόσο, όπως έχω αναφέρει αρκετές φορές, εγώ το ζήτημα το έχω λύσει κατά κάποιο τρόπο, με την πλατφόρμα academiaedu, όπου έχω ανεβάσει πολλές από τις δημοσιευμένες εργασίες μου αλλά και αδημοσίευτες, αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος κοινοποίησής τους και απόσο βλέπω πολλοί μελετητές ήδη τις διαβάζουν. Αισθάνομαι όμως την υποχρέωση να σταθώ σε κάτι που με πικραίνει. Πρόκειται για τη διδακτορική διατριβή που ετοίμαζε ο αξέχαστος φίλος και οξυδερκής μελετητής των λεσβιακών πραγμάτων Παντελής Αργύρης, που μας άφησε πολύ ενωρίς. Η σύζυγός του -μας άφησε και αυτή πρόσφατα- ΑγλαίαΑρχοντίδη, μου είχε αναθέσει να την επιμεληθώ, επειδή κάποιος εκδοτικός οίκος του νησιού επρόκειτο να τη δημοσιεύσει. Πράγματι, ξόδεψα πολλές ημέρες, επειδή ο Παντελής είχε αφήσει κενά που ίδιος θα συμπλήρωνε, όπως συνηθίζεται, την τελευταία στιγμή -κυρίως παραπομπές- και το κείμενο για τη νεότερη ιστορία του νησιού μας έφθασε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο έκδοσης, παρά τα δυσαναπλήρωτα κενά στις παραπομπές. Αυτή λοιπόν την εργασία σκέπτομαι ότι κάποιος φορέας του νησιού θα μπορούσε να εντάξει στο εκδοτικό του πρόγραμμα. Όμως ας έχει υπόψη του, ότι δεν περιλαμβάνει φωτογραφίες: μόνο κείμενο...