Στο άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας αναφέρθηκα στους παραλογισμούς και τις παραδοξότητες που χαρακτηρίζουν την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μας. Η καθημερινή πραγματικότητα έρχεται να βεβαιώσει τις διαπιστώσεις που έκανα  στο άρθρο αυτό. Και γίνομαι πιο σαφής. Το πρωί της 3-5-2021 άνοιξα την τηλεόραση και βρέθηκα μπροστά σε μια αλλοπρόσαλλη πραγματικά εικόνα. Η εικόνα αυτή ήταν δυναμική και αισθητοποιούνταν  με την όραση, αλλά και την ακοή. Έδειχνε ένα πλοίο  στο λιμάνι του Πειραιά  με την «μπουκαπόρτα»  ανοιχτή, έτοιμο να δεχτεί τους επιβάτες που ήθελαν για πολλούς και διάφορους λόγους να πάνε στα νησιά των Κυκλάδων.  Μπροστά, όμως, από την «μπουκαπόρτα» ήταν στημένοι καμιά εικοσαριά συνδικαλιστές με πλακάτ  και πανό που εμπόδιζαν τους επιβάτες να εισέλθουν στο πλοίο και να πάνε στον προορισμό τους. Έτσι, οι επιβάτες όλων των ηλικιών και των δύο φύλων  στέκονταν υπομονετικά για ώρες σε μια σειρά πολλών μέτρων με την ελπίδα πως κάτι θα γίνει και θα μπορέσουν να ταξιδέψουν, ενώ τα ταμεία του πλοίου εξέδιδαν εισιτήρια! Λίγο πιο πέρα κάποιοι λιμενικοί παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα χωρίς να παρεμβαίνουν.  Αυτή φαίνεται πως ήταν η εντολή που είχαν πάρει! Μύλος δηλαδή!

Από τους δημοσιογράφους που ήταν εκεί μάθαμε πως  ήταν σε εξέλιξη απεργία της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών η οποία, όμως, είχε κηρυχθεί παράνομη.  Τα πλακάτ που κρατούσαν οι απεργοί στα χέρια τους έδειχναν πως τα αιτήματα των 15- 20 απεργών ήταν α) να αποσυρθεί το αντεργατικό νομοσχέδιο που ετοιμάζει να φέρει η κυβέρνηση για ψήφιση στη Βουλή-είναι αμφίβολο αν το είχαν διαβάσει- , β) να μη γίνει λιμάνι σε κάποια περιοχή του Πειραιά και γ) να μη θιγούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα  κ.λπ. Το πράγμα ξεκαθάρισε περισσότερο ο Πρόεδρος του Σωματείου που με ύφος «ηγεμόνα» έβγαλε ένα λογύδριο και «κατακεραύνωσε» την κυβέρνηση που συνωμοτεί με τους εφοπλιστές  και θέλουν να πλήξουν τα εργασιακά δικαιώματα και το  συνδικαλιστικό κίνημα κ.λπ. και μας πληροφόρησε πως η κυβέρνηση «πληρώνει» γραμμάτια που είχε υπογράψει πριν τις εκλογές. Βέβαια, ποια είναι αυτά τα γραμμάτια και με ποιους τα υπέγραψε παραμένει άγνωστο!

Κι εδώ είναι  που ανακύπτουν ορισμένα προβλήματα. Πρώτα πρώτα η απεργία είχε κριθεί παράνομη. Επομένως, οι απεργοί με την κάλυψη δεν ξέρω ποιων έκαναν κάτι παράνομο. Εκτός και αν νομίζουν πως ο συνδικαλισμός είναι πάνω από τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία και θέλει να επιβάλει στους πολλούς τον δικό του  νόμο. Οι λίγοι συγκεντρωμένοι άλλωστε - είναι αμφίβολο αν όλοι ήταν ναυτικοί- φώναζαν το γνωστό «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»! Κι το άσχημο είναι πως όλοι αυτοί κόπτονται πως αγωνίζονται  για τη δημοκρατία την οποία στην ουσία καταργούν. Αλήθεια, γι’ αυτούς δεν ισχύει ο νόμος που τιμωρεί κάθε παράνομη πράξη;

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Τα δικαιώματα των διαμαρτυρόμενων απεργών  έρχονται σε  σύγκρουση με τα δικαιώματα των υπόλοιπων πολιτών, στη συγκεκριμένη περίπτωση των επιβατών. Ποιοι θα υπερισχύσουν;  Οι λίγοι απεργοί ή οι πολλοί επιβάτες; Μα θα μου πείτε  πως αυτοί οι λίγοι απεργοί εκπροσωπούν χιλιάδες άλλους εργαζόμενους. Κατ’ αρχάς δεν ξέρουμε ποιους ακριβώς εκπροσωπούσαν οι συγκεντρωμένοι, γιατί είδα πως οι  εργαζόμενοι στο καράβι αυτό  δεν συμμετείχαν στην απεργία,  αφού αυτό ήταν έτοιμο να αποπλεύσει. Αλλά και αν υποτεθεί πως οι ναυτικοί του καραβιού βρίσκονταν κάτω από πίεση και εκβιασμό, όλοι όσοι έτυχε να είμαστε  κάποτε μέλη κάποιου συνδικαλιστικού οργάνου ξέρουμε με ποιο τρόπο λαμβάνονται οι αποφάσεις και αν αυτές εκπροσωπούν την πλειονότητα.  

Και διερωτάται κανείς τι θα γινόταν αν κάποιοι  οξύθυμοι επιβάτες πραγματοποιούσαν κάποια επίθεση εναντίον των απεργών και συγκρούονταν με αυτούς! Στην πραγματικότητα κάποιες μικροσυμπλοκές έλαβαν χώρα, αλλά οι περισσότεροι επιβάτες  περιορίστηκαν να διατυπώσουν απαξιωτικές  απόψεις για τη στάση των συνδικαλιστών. Κάποιος διαμαρτυρήθηκε, γιατί μόλις η χώρα μας  άρχισε να ανακάμπτει, δημιουργήθηκε αυτό το χάλι στον Πειραιά. Κάποιος άλλος ρωτούσε ποιος θα τον αποζημιώσει, όταν αναγκαστεί να πάει σε ξενοδοχείο, για να περάσει τη νύχτα. Αλήθεια, πόσο στοιχίζει αυτό το αλαλούμ και ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα;  Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν οι δηλώσεις μια ξένης τουρίστριας. Εγώ, είπε, ήρθα εδώ από την Αμερική, για να βοηθήσω τι χώρα σας με τον τουρισμό και βρίσκομαι μπροστά  σε αυτό το χάλι! Κι ένας άλλος τουρίστας  δεν μπορούσε, όπως είπε, να καταλάβει τι ακριβώς γίνεται! Με λίγα λόγια η χώρα μας εκτίθεται και στο εξωτερικό!

Ένα είναι το συμπέρασμα. Όλοι αυτοί που κλείνουν τις εισόδους των πλοίων, όπως άλλοτε κάποιοι έκλειναν τους δρόμους και κατέβαζαν τους διακόπτες ή έκλειναν τα τηλέφωνα για χάρη της δημοκρατίας εκτελούν εντολές κάποιων. Γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα, όσο και αν το διαφημίζει, δεν είναι ούτε αδέσμευτο ούτε ανεξάρτητο. Και επιδιώκουν να δημιουργήσουν προβλήματα στην κυβέρνηση και σε αυτούς που ο λαός εξέλεξε να ασκήσουν την εξουσία για λογαριασμό μας. Έτσι, υπερασπίζονται τη δημοκρατία  και τα δημοκρατικά δικαιώματα μερικοί, δηλαδή καταστρέφοντας την ίδια τη δημοκρατία. Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι απεργοί, αφού έκαναν το γελοίο show τους, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν. Έκαναν αυτή την υποχώρηση με την υπόσχεση πως θα επανέλθουν δριμύτεροι!

Και τι  έκανε  η επίσημη πολιτεία για να προστατέψει τη δημοκρατία και τα δημοκρατικά δικαιώματα των επιβατών; Ο υπεύθυνος Υπουργός Ναυτιλίας είπε πως «η απεργιακή κινητοποίηση… είχε κηρυχθεί παράνομη από τη Δικαιοσύνη», ότι «το Σωματείο κινήθηκε εκτός του πλαισίου της νομιμότητας», ότι «συνιστά λανθασμένη τακτική που στρέφεται κατά των επιβατών και δεν εξυπηρετεί το συνδικαλιστικό κίνημα». Και πρόσθεσε  με ικανοποίηση πως «ο στόχος επετεύχθη και τα πλοία αναχώρησαν». Πολύ ωραία! Εγώ κρατώ το «είχε κηρυχθεί .. παράνομη» και το «στρέφεται εναντίον των επιβατών». Αλήθεια, η παρανομία τιμωρείται επιλεκτικά;  Δηλαδή, αν  η αστυνομία συλλάβει ένα ληστή να κλέβει, «να παρανομεί», και επιστρέψει  τα κλοπιμαία , το πρόβλημα λύνεται;  Μήπως χαϊδεύουμε περισσότερο από ό τι πρέπει τους συνδικαλιστές ; Τη ζημιά που υπέστησαν οι όποιοι επιβάτες ποιος θα την πληρώσει;  Κανείς;  Αφού , λοιπόν, κάποιοι που  παρανομούν δεν έχουν καμιά συνέπεια, πρέπει λογικά να περιμένουμε πως η παρανομία θα επαναληφθεί. Και στα χειρότερα, λοιπόν!

Όλα αυτά φυσικά δε σημαίνουν πως η Πολιτεία δεν πρέπει να σκύψει πάνω από τα προβλήματα των ναυτεργατών και να λύσει όσα είναι λογικά και δίκαια και μέσα πάντα στα πλαίσια των δεδομένων της εποχής μας. Η Πολιτεία πρέπει να δώσει όχι ό τι  ζητούν οι απεργοί, αλλά αυτό που μπορεί και πρέπει, γιατί αλλιώς θα αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που βιώσαμε στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά δεν πήραμε  κανένα δίδαγμα από αυτές. Αν και θαρρώ πως όλοι  αυτοί θέλουν να υπάρχουν προβλήματα, γιατί, αν δεν υπάρχουν, τότε δεν έχουν λόγο ύπαρξης!