Μετά τη θερμή υποδοχή κοινού και κριτικών τον Μάιο-Ιούνιο του 2024 στο Θέατρο Θησείον, η παράσταση «Στη σκιά του Λούσια» του Νίκου Χουλιάρα έρχεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Από Μηχανής κάνοντας πρεμιέρα την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου.

Ένα παράξενο θέατρο σκιών φτιαγμένο από τις φιγούρες των έργων του Νίκου Χουλιαρά ζωντανεύει το μυθιστόρημά του, ο Λούσιας. Μέσα από τη ζωγραφική του ξεπηδούν οι ήρωες του. Ο Λούσιας καθρεφτίζεται στον μπερντέ, διπλασιάζεται και πολλαπλασιάζεται. Στα νερά της λίμνης αντανακλούν οι σκιές μιας παραμορφωμένης πραγματικότητας.

Η σκληρότητα και η υποκρισία φανερώνεται μέσα από ένα παιδί - καθρέφτη. Το απολωλός, ο λωλός της πόλης, ο αδύναμος στα μυαλά, ο αλαφροΐσκιωτος απομένει να μάς θυμίσει την τρυφερότητα. …κλεισμένος μες στα μαύρα περιγράμματα του πρώτου ανθρώπου ή του Καραγκιόζη…

Ν.Χ.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Ρηνιώ Κυριαζή

Εικαστική επιμέλεια: Σοφία Χουλιαρά

Σκηνογραφία: Σοφία Χουλιαρά – Ναταλία Μαντά

Μουσική σύνθεση: Νίκος Βελιώτης

Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση

Παίχτης Θεάτρου Σκιών: Άθως Δανέλλης

Ηθοποιός: Ρηνιώ Κυριαζή

Συνεργάτης σκηνής: Δέσποινα Χαλκορόκα

Βοηθός σκηνοθέτη: Δέσποινα Χαλκορόκα

Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη

Γραφιστική επιμέλεια: Παναγιώτης Ανδριανός

Κατασκευή σκηνικού: Χρήστος Παπαϊωάννου

Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη

Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Άλκη 

Πληροφορίες Παράστασης

Παραστάσεις: Από 11 Νοεμβρίου 2024 έως 7 Ιανουαρίου 2025

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

Διάρκεια παράστασης: 100’

Τιμές εισιτηρίων:

Γενική Είσοδος: 15€

Μειωμένο: 12€

Ομαδικό: 10€

Προπώληση εισιτηρίων: MORE.COM

•  https://www.more.com/theater/sti-skia-tou-lousia-1/

Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε τον Μάιο-Ιούνιο του 2024 στο Θέατρο Θησείον, υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Περισσότερα για την παράσταση

Το έργο του Νίκου Χουλιαρά είναι ένας κόσμος ολόκληρος. Ζωγράφος, συγγραφέας, ποιητής και μουσικός δημιουργεί ένα μαγικό, σκοτεινό, προσωπικό σύμπαν. Έναν τόπο που συνομιλεί με τη μνήμη, την ομορφιά, την πληγή. Η εικαστικός Σοφία Χουλιαρά (η κόρη του Νίκου) δημιουργεί μορφές, τοπία και περιβάλλοντα που ξεπηδούν από τα έργα του - φιγούρες και καλύβες ενός παράξενου θεάτρου σκιών. Ο Λούσιας καθρεφτίζεται σε ένα παράθυρο - μπερντέ, παίρνει μορφή από τη Ρηνιώ Κυριαζή που συνομιλεί με τη χάρτινη, δισδιάστατη μορφή του, που εμψυχώνει ο Άθως Δανέλλης. Η μουσική του Νίκου Βελιώτη διαστέλλει τον χρόνο και τον χώρο, ενώνει ή διασπά τα κομμάτια. Οι φωτισμοί της Στέβης Κουτσοθανάση  μεγαλώνουν τις αντιθέσεις ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. 

Ο ζωγράφος Χρήστος Σαμαράς σημειώνει: Ο Χουλιαράς αρέσκεται να βάζει κωμικές φιγούρες στη ζωγραφική του καθώς και τη δική του που τη σαρκάζει, τη γελοιοποιεί, τη συμπιέζει, την κάνει γκροτέσκα, της αφαιρεί την ύλη και εν τέλει την κάνει σκιά. Μια σκιά άλλοτε καθηλωμένη κάτω από το φως της σελήνης, άλλοτε να γλιστράει πάνω σε επικλινή εδάφη, σε τοίχους, σε ταβάνια, άλλοτε να τρέχει με προτεταμένα τα χέρια όπως κάνουν τα παιδάκια για να προφυλαχτούν όταν τα κυνηγούν μέσα στη νύχτα. Μαύρες φιγούρες που δεν διακρίνεις χαρακτηριστικά, σαν να είναι πίσω από μπερντέδες και να κρυφοκοιτάζουν ή κρυφομιλούν ή συνωμοτούν, ποιος ξέρει. Δεν γνωρίζεις αν είναι δυο σκιές ή δυο φιγούρες, είναι ένα και το αυτό και κάπου στην άκρη βάζει να προπορεύεται ένα ζώο ακαθόριστο. Να είναι άραγε το ζώο που περιέχουμε;

Λούσιας: Μπορεί να ’μαι κανένας άλλος και να μην το ξέρω…

Έγραψαν για την παράσταη

«Η ερμηνεία της Ρ. Κυριαζή, οι χάρτινοι ήρωες του σπουδαίου Άθου Δανέλλη, τα σκηνικά και η εικαστική φροντίδα της Σοφίας Χουλιαρά, κόρης του συγγραφέα, συναντιούνται με ευγένεια και ευαισθησία στη σκηνή του θεάτρου Θησείον, αποδίδοντας το έργο και τον συγγραφέα του με τρόπο πρωτότυπο, αξιοζήλευτο. Ενα αξιοπρόσεκτο θέατρο σκιών διαδραματίζεται «Στη σκιά του Λούσια». Πόλυ Κρημνιώτη, Εφημερίδα Η Αυγή

«Είναι ίσως η καλύτερη δουλειά της Ρηνιώς Κυριαζή και από τις καλύτερες παραστάσεις πάνω στο σύγχρονο νεοελληνικό θέατρο. Θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί ρίσκο, αλλά η Κυριαζή τόλμησε, μελέτησε, δημιούργησε, επέλεξε εξαιρετικούς συνεργάτες (ο παίκτης θεάτρου σκιών Αθως Δανέλλης είναι εξαιρετικός πίσω από τον «μπερντέ», σε ό,τι κι αν κάνει, και η Δέσποινα Χαλκορόκα ερμηνεύει πολύ καλά τους δικούς της πολλαπλούς ρόλους) και πέτυχε. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει σχολείο, οικογένεια και ενήλικας που να μην πάει να δει την παράσταση «Στη σκιά του Λούσια»: είναι η σύγχρονη ιστορία της χώρας, βασισμένη στο εξαιρετικό βιβλίο «Λούσιας» του εικαστικού και συγγραφέα Νίκου Χουλιαρά, με πρωταγωνιστή έναν αγαθό -ημίτρελο θα τον έλεγαν κάποιοι- νεαρό που παρατηρεί με τα δικά του μάτια την ασχήμια και την αλήθεια της.» Νόρα Ράλλη, Η Εφημερίδα των Συντακτών

«Οι φιγούρες του Δανέλλη, οι χρωματιστές καραμέλες του Λούσια, το τραντζιστοράκι που το περιεργάζεται με δέος και χαρά, οι σκιές του, εκείνο το αλλόκοτο ποτάμι στη μέση της σκηνής καμωμένο από αρνητικά φωτογραφιών, φτιάχνουν μια χειροποίητη παράσταση, σαν αερικό, που μεταφέρει με αγάπη, κατανόηση και σεβασμό το κείμενο του Νίκου Χουλιαρά και την ιστορία εκείνου του αλαφροΐσκιωτου, του Λούσια. Μια γοητευτική συνύπαρξη του θεάτρου, του σωματικού θεάτρου, του Θεάτρου Σκιών, της ζωγραφικής, της λογοτεχνίας. Μια δροσιά θέασης.» Όλγα Σελλά, Onagnostis.gr

«Το βαθιά πολιτικό έργο παρακολουθεί το μεγάλωμα του ήρωά του, ξεκινώντας από την εποχή του Εμφυλίου και φτάνοντας μέχρι τη διδακτορία των συνταγματαρχών. Τα γεγονότα μέσα από τα μάτια του Λούσια αποκτούν τις πραγματικές, τρομακτικές διαστάσεις και σημασίες τους. Ένας κόσμος από σκιές που κυριαρχούν στα ιστορικά γεγονότα, τις πολιτικές επιλογές, το τοπίο, τις ψυχές των ανθρώπων. Οι σκιές είναι κυρίαρχες και στο ζωγραφικό έργο του Νίκου Χουλιαρά, τα παραμορφωμένα τοπία, οι σκοτεινοί άνθρωποι, οι μόνοι, τα ζώα, τα σύννεφα, τα δέντρα. Στα ποιήματα και τα διηγήματά του μοιάζει να περιφέρονται πρόσωπα σαν τον Λούσια και να αποτυπώνουν την ξεχωριστή, συγκλονιστική ματιά του δημιουργού τους». Αργυρώ Μποζώνη. Lifo.gr

«Οι σκηνές των ονείρων του Λούσια, όπου η μάνα του έρχεται στον ύπνο του, είναι καταπληκτικές, καθώς η πρωταγωνίστρια, πολύ έξυπνα, χρησιμοποιεί μια μάσκα, ενώ τα φώτα και η μουσική σύνθεση βοηθούν στο αποτέλεσμα των συγκεκριμένων σκηνών». Άρης Γαβριελάτος, Debop.gr

«Η Ρηνιώ Κυριαζή κατάλαβε ότι ο συνδυασμός θέατρου σκιών-θεάτρου μπορεί να μεγεθύνει τον ήρωα και με τους σωστούς φωτισμούς (Στέβη Κουτσοθανάση) να φανούν όλα όσα έχει μέσα του. Ο Άθως Δανέλλης συμβάλλει σημαντικά, μια και είναι άψογος παίκτης θεάτρου σκιών. Η εικαστική επιμέλεια από τη Σοφία Χουλιαρά και η σκηνογραφία (μαζί με τη Ναταλία Μαντά) βοηθάνε να αναδειχθεί το σκανταλιάρικο ύφος και η ανατρεπτική διάθεση του Λούσια. Ο Χρήστος Παπαϊωάννου κατασκεύασε το λιτό και λειτουργικό σκηνικό και ο Νίκος Βελιώτης υπέγραψε τη μουσική σύνθεση. Η παράσταση «Στη σκιά του Λούσια» διαθέτει την αφηγηματική δεινότητα του ανυπόκριτου παιδικού λόγου και τη νοσταλγία, συγκίνηση, της θεατρικής πράξης». Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, gazzetta.gr

«Η Ρηνιώ Κυριαζή στην αναμέτρησή της με τον Λούσια μας άφησε μαγεμένους, με την ερμηνεία της και τη συνολική παρουσίαση της παράστασης «Στη σκιά του Λούσια». Μαριλένα Θεοδωράκου, theatermag

«Σε μια παράσταση, όπου το εικαστικό στοιχείο είναι έντονο και το παιχνίδι με τις σκιές παίζεται μπροστά και πίσω από την οθόνη, οι ζωγραφιές-φιγούρες του Χουλιαρά, στα χέρια του αυθεντικού καραγκιοζοπαίχτη Άθου Δανέλλη (ο οποίος σε κάνει να πιστεύεις ότι πίσω από τον μπερντέ -όπως τον αποκαλεί και η Σοφία Χουλιαρά- βρίσκονται πολλά πρόσωπα), αποκτούν φωνή και ζωή και ξετυλίγουν την ιστορία της οικογένειας Κοντολέοντος, εκεί δίπλα στα νερά της λίμνης των Ιωαννίνων». Έλενα Χατζοπούλου, Sinwebradio

«Το έργο του θεόρατου, του τεράστιου, του πραγματικού «Ανθρώπου της Αναγέννησης» Νίκου Χουλιαρά, αναπαρίσταται με σεβασμό, ενθουσιασμό και απόλυτη τιμιότητα». Κώστας Κούλης, keysmash

«Ο Λούσιας είναι ένας ξεχωριστός χάρτινος ήρωας. Είναι ένα μικρό παιδί που δεν καταλαβαίνει πως πίσω από ένα χαμογελαστό πρόσωπο μπορεί να κρύβεται ένα ψέμα, ένα αλλιώτικο παιδί που δεν είναι σε θέση να κατανοήσει πως γέλιο και κλάμα πάνε αντάμα. Μπορεί να είναι ένα παιδί διανοητικά καθυστερημένο, λίγο τρελούτσικο, ίσως. Αφηγείται στον αναγνώστη τη ζωή του επαναλαμβάνοντας τις ίδιες προτάσεις δύο και τρεις φορές, αλλάζοντας τη σειρά των λέξεων σαν να ξανασκέφτεται τι θέλει να πει. Αποδομεί κάθε κοινωνική, γλωσσική και επικοινωνιακή σύμβαση». Κατερίνα Δημητρακοπούλου, Quinta.gr