Το άρθρο αυτό είναι σχεδιασμένο και παρουσιάζεται με έναν κάποιο προκλητικό τρόπο, με σκοπό να καταφέρει να αφυπνίσει κάποιους δύσπιστους και «αντιφρονούντες» αυτής της χώρας αλλά και όλης της γηραιάς ηπείρου.

Εν αρχή θα πρέπει να παραδεχτούμε όλοι ποια είναι τα αγαθά και οι στόχοι του πολιτισμού.

Πολύ συνοπτικά, είναι η ειρήνη, η αριστεία και η οικονομική πρόοδος, η πίστη στη δημοκρατία και τις ηθικές αρχές και ο σεβασμός προς τους αλλοδόξους.

Όλα αυτά, όσο κι αν φαίνεται εξ αρχής περίεργο, τα παραβιάζει ένας εισβολέας-λαθρομετανάστης -ιδιαίτερα όταν προσποιείται τον πρόσφυγα- διεκδικώντας και πετυχαίνοντας μάλιστα αμέριστη συμπαράσταση από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας.

Εγκαταλείπει τη χώρα του και μάλιστα αν αυτή τύχει να είναι έρμαιο αλληλοσπαραγμών (Συρία, Σουδάν, Λιβύη, Αφγανιστάν κλπ) απαξιοί να την υπηρετήσει, όπως θα’ κανε κάθε πατριώτης σ’ όλα τα χρόνια της παγκόσμιας ιστορίας.

Η ανατομία αυτής της γενικής μετανάστευσης θα μας δείξει ότι στην συντριπτική τους πλειονότητα πρόκειται για μουσουλμάνους, για ανθρώπους, θα λέγαμε, χωρίς πατρίδα που έχουν πέσει στη μεγάλη θρησκευτική παγίδα της θεοκρατίας.

Δεν υπάρχουν γι’ αυτούς φυλές, πατρίδες και σύνορα, αλλά μόνο ένας παγκόσμιος Αλλάχ που κραδαίνει το σπαθί του.

Να σκεφτούμε ότι στην παγίδα αυτή λίγο έλειψε να πέσουμε και οι Χριστιανοί, και μας έσωσε το ευφυές «τέχνασμα» του «θεού και του καίσαρα», όπως περιγράφεται στο Ευαγγέλιο…

Πληρώνουν λοιπόν ένα σωρό λεφτά και εμπιστεύονται δουλεμπόρους-διακινητές να τους πάνε σε έναν δυτικό παράδεισο, όχι για να ζήσουν ειρηνικά και να προκόψουν, αλλά για να τον αλώσουν με βόμβες και με την απαίτηση να προκαλέσουν παγκόσμια ανοχή και συμπάθεια.

Μπαίνουν μέσα σε σαπιοκάραβα χωρίς σωσίβια με μεγάλη εμπιστοσύνη, αυτοί που έχουν δει μέχρι κείνη τη στιγμή τη θάλασσα μόνο σε φωτογραφίες.

Στο πρόσφατο ναυάγιο της Πύλου αγνοώντας τους στοιχειώδεις κινδύνους έχωσαν γυναίκες και παιδιά (που θα’ πρεπε να τα προστατεύσουν και να πεθαίνουν γι’ αυτά …) στα αμπάρια του πλοίου.

Το ότι θέλουν να ανατρέψουν την παγκόσμια δημογραφία φαίνεται και από το γεγονός ότι αυτοί όλοι είναι στην πλειονότητά τους νέοι της ανθηρής ηλικίας και συχνά συνοδεύονται από παιδιά και από έγκυες γυναίκες με σκοπό να γεννοβολήσουν στις χώρες του προορισμού.

Τα θαλάσσια δράματα, παρά την τραγική εξέλιξή τους, συνεχίζουν να είναι παρόντα και αλλεπάλληλα.

«Στοιβαγμένες ψυχές», «πλωτά φέρετρα» και «υγροί τάφοι» είναι λίγες από τις λογοτεχνίζουσες πλην οικτρές μεταφορικές έννοιες που πάνω τους χτίστηκαν πολιτικές (και για την ακρίβεια κομματικές) σκοπιμότητες τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, που εκκολάφθηκε από την δίκη της Νυρεμβέργης, στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας συμπεριλαμβάνεται και «η απάνθρωπη μεταχείριση αμάχων και ο διωγμός για φυλετικούς ή θρησκευτικούς λόγους».

Και ερωτάται: απάνθρωπη μεταχείριση ασκεί αυτός που με κάθε κίνδυνο και με κάθε κόστος τους διασώζει ή αυτός που προσχεδιασμένα τους στέλνει στον θάνατο;

Όλοι αυτοί οι υπερασπιστές και θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και της άνευ όρων αλληλεγγύης προς τον εξαγριωμένο τρίτο κόσμο, κάποια στιγμή θα καταλάβουν ότι οι λαθρομετανάστες διαπράττουν με τον τρόπο τους εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ίσως όμως τότε να είναι πολύ αργά για τον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο …

Το άρθρο αυτό είναι σχεδιασμένο και παρουσιάζεται με έναν κάποιο προκλητικό τρόπο, με σκοπό να καταφέρει να αφυπνίσει κάποιους δύσπιστους και «αντιφρονούντες» αυτής της χώρας αλλά και όλης της γηραιάς ηπείρου.

Εν αρχή θα πρέπει να παραδεχτούμε όλοι ποια είναι τα αγαθά και οι στόχοι του πολιτισμού.

Πολύ συνοπτικά, είναι η ειρήνη, η αριστεία και η οικονομική πρόοδος, η πίστη στη δημοκρατία και τις ηθικές αρχές και ο σεβασμός προς τους αλλοδόξους.

Όλα αυτά, όσο κι αν φαίνεται εξ αρχής περίεργο, τα παραβιάζει ένας εισβολέας-λαθρομετανάστης -ιδιαίτερα όταν προσποιείται τον πρόσφυγα- διεκδικώντας και πετυχαίνοντας μάλιστα αμέριστη συμπαράσταση από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας.

Εγκαταλείπει τη χώρα του και μάλιστα αν αυτή τύχει να είναι έρμαιο αλληλοσπαραγμών (Συρία, Σουδάν, Λιβύη, Αφγανιστάν κλπ) απαξιοί να την υπηρετήσει, όπως θα’ κανε κάθε πατριώτης σ’ όλα τα χρόνια της παγκόσμιας ιστορίας.

Η ανατομία αυτής της γενικής μετανάστευσης θα μας δείξει ότι στην συντριπτική τους πλειονότητα πρόκειται για μουσουλμάνους, για ανθρώπους, θα λέγαμε, χωρίς πατρίδα που έχουν πέσει στη μεγάλη θρησκευτική παγίδα της θεοκρατίας.

Δεν υπάρχουν γι’ αυτούς φυλές, πατρίδες και σύνορα, αλλά μόνο ένας παγκόσμιος Αλλάχ που κραδαίνει το σπαθί του.

Να σκεφτούμε ότι στην παγίδα αυτή λίγο έλειψε να πέσουμε και οι Χριστιανοί, και μας έσωσε το ευφυές «τέχνασμα» του «θεού και του καίσαρα», όπως περιγράφεται στο Ευαγγέλιο…

Πληρώνουν λοιπόν ένα σωρό λεφτά και εμπιστεύονται δουλεμπόρους-διακινητές να τους πάνε σε έναν δυτικό παράδεισο, όχι για να ζήσουν ειρηνικά και να προκόψουν, αλλά για να τον αλώσουν με βόμβες και με την απαίτηση να προκαλέσουν παγκόσμια ανοχή και συμπάθεια.

Μπαίνουν μέσα σε σαπιοκάραβα χωρίς σωσίβια με μεγάλη εμπιστοσύνη, αυτοί που έχουν δει μέχρι κείνη τη στιγμή τη θάλασσα μόνο σε φωτογραφίες.

Στο πρόσφατο ναυάγιο της Πύλου αγνοώντας τους στοιχειώδεις κινδύνους έχωσαν γυναίκες και παιδιά (που θα’ πρεπε να τα προστατεύσουν και να πεθαίνουν γι’ αυτά …) στα αμπάρια του πλοίου.

Το ότι θέλουν να ανατρέψουν την παγκόσμια δημογραφία φαίνεται και από το γεγονός ότι αυτοί όλοι είναι στην πλειονότητά τους νέοι της ανθηρής ηλικίας και συχνά συνοδεύονται από παιδιά και από έγκυες γυναίκες με σκοπό να γεννοβολήσουν στις χώρες του προορισμού.

Τα θαλάσσια δράματα, παρά την τραγική εξέλιξή τους, συνεχίζουν να είναι παρόντα και αλλεπάλληλα.

«Στοιβαγμένες ψυχές», «πλωτά φέρετρα» και «υγροί τάφοι» είναι λίγες από τις λογοτεχνίζουσες πλην οικτρές μεταφορικές έννοιες που πάνω τους χτίστηκαν πολιτικές (και για την ακρίβεια κομματικές) σκοπιμότητες τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, που εκκολάφθηκε από την δίκη της Νυρεμβέργης, στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας συμπεριλαμβάνεται και «η απάνθρωπη μεταχείριση αμάχων και ο διωγμός για φυλετικούς ή θρησκευτικούς λόγους».

Και ερωτάται: απάνθρωπη μεταχείριση ασκεί αυτός που με κάθε κίνδυνο και με κάθε κόστος τους διασώζει ή αυτός που προσχεδιασμένα τους στέλνει στον θάνατο;

Όλοι αυτοί οι υπερασπιστές και θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και της άνευ όρων αλληλεγγύης προς τον εξαγριωμένο τρίτο κόσμο, κάποια στιγμή θα καταλάβουν ότι οι λαθρομετανάστες διαπράττουν με τον τρόπο τους εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ίσως όμως τότε να είναι πολύ αργά για τον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο …