Μνήμη Νίκου Παπαδέλλη 

Την Παρασκευή, 14 Ιουνίου κηδεύτηκε στην πολυαγαπημένη του Πέτρα, ένας πνευματικός άνθρωπος του οράματος και της προσφοράς ο φιλόλογος, Νίκος Παπαδέλλης. 

Παραθέτω το βιογραφικό του όπως το δημοσίευε στο «Λεσβιακό Ημερολόγιο»:  

Γεννήθηκε το 1947 στη Μυτιλήνη, όπου και πήρε την εγκύκλια παιδεία. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο Πέτρας για 35 συναπτά έτη, απ' τα οποία τα 25 ως Διευθυντής. Απ' το 2008 είναι Επίτιμος Λυκειάρχης. Κατοικεί μόνιμα στην αγαπημένη του Πέτρα, χωριό της γυναίκας του. Ποιητής, διηγηματογράφος, ιστορικός. Τακτικός συνεργάτης των «Αιολικών Φύλλων», καθώς και του «Λεσβιακού Ημερολογίου» του Αρ. Κοτζαμάνη. Για μεγάλο χρονικό διάστημα παρουσίαζε στο «Λεσβιακό Κήρυκα» τη λεσβιακή βιβλιοπαραγωγή. Έργα του που είδαν το φως της δημοσιότητας: Η Λέσβος κατά τους τρεις πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας, Ιστορική μελέτη (Μυτιλήνη, 1977), 15ο Ειδύλλιο Θεοκρίτου «Συρακόσιαι ή Αδωνιάζουσαι». Κείμενο-Μετάφραση -Σχόλια (Μυτιλήνη, 1977), Ροδόφυλλα στο Αιγαίο, (Ποιήματα) (Μυτιλήνη, 1981), Άλως, (Ποιήματα) (Μυτιλήνη, 1998). 

Ο Νίκος Παπαδέλλης διακρίθηκε και σε πολλά ακόμα: αθλητικός και διοικητικός παράγοντας στον Αχιλλέα Πέτρας για πολλά χρόνια προκειμένου να έχουν τα νέα παιδιά του χωριού μια διέξοδο στον αθλητισμό, πρωτοστάτησε στη δημιουργία ομάδας εθελοντικής αιμοδοσίας, κινητοποιήθηκε για τη δημιουργία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, κράτησε με μεγάλη προσπάθεια και με τη βοήθεια της γυναίκας του Ουρανίας και του γιού τους Βαγγέλη την παραδοσιακή ποτοποιία «Ούζο Κουρομιχάλη», παρακολουθούσε με ενδιαφέρον και αγάπη τις σπουδές και την επαγγελματική εξέλιξη των μαθητών του και είχε πάντα μια συμβουλή και έναν καλό λόγο να τους πει και πολλά άλλα ακόμη, μικρά και μεγάλα. 

Γνώριζα τον Νίκο, πολλά χρόνια από τον Σύνδεσμο Φιλολόγων, από τα σεμινάρια και τις εκδηλώσεις μας και εκτιμούσα ιδιαίτερα την αγάπη του για τη γλώσσα, την αφοσίωσή του στα ανθρωπιστικά γράμματα, στη διδασκαλία, στην εκπαίδευση. ‘Όταν το 2010 ξεκίνησα το «Λεσβιακό Ημερολόγιο. Γράμματα - Τέχνες - Πολιτισμός» με παρότρυνε με πολλούς τρόπους, μου έδινε θάρρος και δύναμη και υπήρξε στενός συνεργάτης όλα τα χρόνια (δεκατέσσερα) που κυκλοφορεί. Σε όλους τους τόμους έχει καταθέσει εργασίες του για πρόσωπα, γεγονότα, μνημεία της Πέτρας και της ευρύτερης περιοχής. Διαφήμιζε το Ημερολόγιο παντού, σε ντόπιους και ξένους που περνούσαν από την ποτοποιία, το ταχυδρομούσε σε δεκάδες φίλους και γνωστούς του. Είχαμε μιλήσει στις αρχές του Ιούνη και με μεγάλη χαρά μου έλεγε για την εργασία που ετοίμαζε για το Λεσβιακό Ημερολόγιο του 2025. 

Έφυγε ξαφνικά αυτό το πολύ ζεστό καλοκαιρινό βράδυ αφήνοντας πίσω του μνήμη αγαθή και πλούσιο έργο. Στη σύζυγό του Ουρανία και στον γιο τους Βαγγέλη θερμά συλλυπητήρια. 

Παναγιώτης Σκορδάς 

Αντώνης Δουκέλλης: Σοφία. Στα ηρωικά χρόνια (μυθιστόρημα), Εκδόσεις Άπαρσις, αθήνα 2023, σελ. 560 

Ένα ακόμη πολυσέλιδο μυθιστόρημα από τον πολύ καλό Λέσβιο λογοτέχνη Αντώνη Δουκέλλη . Έχει συνολικά πέντε μυθιστορήματα και δύο συλλογές διηγημάτων. 

Για το παρόν μυθιστόρημα διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: 

Η πολυκύμαντη ζωή μιας γυναίκας που πέρασε από το καμίνι του Αγώνα της Ανεξαρτησίας: Σκλάβα σε χαρέμια, αιχμάλωτη, αντικείμενο προς πώληση στο παζάρι της Τριπολιτσάς, μαχήτρια στο σκληρό αγώνα των βουνών. Ηγέτιδα και κήρυκας της ελευθερίας. 
Ερωμένη, αφορεσμένη, μάνα. Η ακεραιότητα της γυναίκας, που ανυψώνει το θηλυκό γένος, μέσα στη μαυρίλα και στην καταχνιά. 
Ο δρόμος της αυταπάρνησης και της αξιοπρέπειας ανοίγει με την τόλμη και τον αλτρουισμό της Σοφίας, ενός δεκατριάχρονου κοριτσιού που αρπάζουν οι γενίτσαροι από το σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη. 
Κι όλα αυτά μέσα στο διοικητικό πλέγμα του Μωριά, στρατιωτικό και πολιτικό, από τα προεπαναστατικά χρόνια, μέχρι την Ανεξαρτησία. 
Κλέφτες, αρματολοί, κοτζαμπάσηδες, ιερωμένοι, Αρβανίτες και ο ρόλος τους απέναντι στους Έλληνες και στους Οθωμανούς. 
Το μεγάλο δίλλημα, των κοτζαμπάσηδων: με τον ραγιά ή με 
τον Τούρκο, με τον πλούτο ή με τη φτώχια, με την Ανεξαρτησία ή με την υποταγή. 
Η Επανάσταση των ξυπόλητων μέσα από τα μάτια των Τούρκων του Μωριά. 
Η σταδιακή αφύπνιση των Ελλήνων: από χριστιανοί ραγιάδες, στον ενστερνισμό της ελληνικής συνείδησης.