Θυμάστε την υπόθεση με το λιμενικό τέλος, ύψους 5 ευρώ, που επιβλήθηκε για κάθε επιβάτη που αναχωρεί από το λιμάνι της Μυτιλήνης για την Τουρκία και το οποίο, σύμφωνα με το σχετικό ΦΕΚ, θα είχε ισχύ από τις αρχές του περασμένου Ιουνίου, μόνο που ποτέ δεν εισπράχθηκε και όταν ήρθε η ώρα της απόδοσης ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους τουριστικούς πράκτορες του νησιού που κλήθηκαν αναδρομικά μέσα στον Σεπτέμβρη να πληρώσουν το ...μάρμαρο. Τελικά, με παρεμβάσεις προς τους καθ΄ύλην αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες αποφεύχθηκε η αναδρομική ισχύς του τέλους αυτού επί των εισιτηρίων και έτσι 500.000 περίπου ευρώ που θα έπρεπε να καταβληθούν από τους πράκτορες και ενδεχομένως και από τις ακτοπλοϊκές εταιρείες που εξυπηρετούν αυτές τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις προς τα απέναντι λιμάνια, γεγονός που θεωρήθηκε επιτυχία, και τελικά το τέλος των 5 ευρώ θα ίσχυε μόνο για τα υπό έκδοση εισιτήρια. Αυτό όμως που πέρασε στο ...ντούκου και δεν υπήρξε καμιά εξήγηση από τους άμεσα εμπλεκόμενους, είναι ότι τελικά το εισιτήριο για το Αϊβαλί, γιατί η σύνδεση με την Σμύρνη είχε ήδη σταματήσει, δεν αυξήθηκε με την επιβολή του τέλους αυτού μόνο 5 ευρώ , όπως θα ήταν η λογική συνέπεια αυτής της εξέλιξης , αλλά 10 ευρώ! Εύλογα λοιπόν αναρωτιούνται πολλοί, δικαιολογείται μια τέτοια αύξηση της τάξης του 33%, που «εκτοξεύει» το εισιτήριο για το Αϊβαλί από τα 30 στα 40 ευρώ ; Και αλήθεια αν δεν υπήρχε αυτή η υπόθεση με το λιμενικό τέλος θα επιχειρούσε κανείς τώρα που βρισκόμαστε στο τέλος της τουριστικής σεζόν να προχωρήσει σε μια τέτοια αύξηση; Υπάρχει κάποια πειστική εξήγηση για όλα τούτα; Την αναμένουμε, γιατί ρωτά και ο κόσμος!