Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η πολιτική συγκυρία είναι όντως μοναδική για το πάλαι ποτέ ισχυρό κυβερνητικό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, να επανέλθει δυναμικά και να αποτελέσει τον κύριο άλλο πόλο στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας, έναντι της ΝΔ, επανακάπτοντας πολιτικά και εκλογικά, μετά την υπερδεκαετή καθίζησή του που το έφεραν μάλιστα στα πρόθυρα να βρεθεί εκτός κοινοβουλίου. Η «ευκαιρία» του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή την εκλογή νέας ηγεσίας, είναι ίσως η τελευταία που παρουσιάζεται, και η οποία δεν πρέπει να χαθεί, αν θέλει να παίξει ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις ως εναλλακτικός πόλος για τη διακυβέρνηση της χώρας, τώρα που η ΝΔ του Μητσοτάκη βρίσκεται σε πτωτική πορεία λόγω της κυβερνητικής φθοράς και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα εξουσίας, μέχρι πρότινος, δεν υφίσταται πλέον. Το γεγονός ότι η ΝΔ, μέσα σε ένα χρόνο από τις περσινές εθνικές εκλογές κατέγραψε στις πρόσφατες ευρωεκλογές απώλειες της τάξης του 13%, έχασε δηλαδή σχεδόν το 1/3 της εκλογικής της δύναμης, και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σε τροχιά διάλυσης, σε σημείο μάλιστα που οι τελευταίες δημοσκοπήσεις του δίνουν μονοψήφιο ποσοστό και όλο και λιγότεροι ψηφοφόροι τον βλέπουν ως εναλλακτική δύναμη διακυβέρνησης, είναι «λογικό» τα ...μάτια ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας να στρέφονται στο ΠΑΣΟΚ, προσδοκώντας αυτό να είναι το αντίπαλο δέος στο κυβερνών κόμμα. Καταγράφει μάλιστα και μια πρώτη ενίσχυση των δημοσκοπικών του ποσοστών, εν αναμονή της εκλογής νέας ηγεσίας, που όπως και να το κάνουμε μπορεί να δημιουργήσει άλλη δυναμική, αν πράγματι αναδειχθεί στον κύριο πόλο της αντιπολίτευσης σε πρώτη φάση, που θα σταθεί απέναντι στη ΝΔ, διεκδικώντας να ξαναγίνει κυβέρνηση. Ωστόσο η εκλογή νέας ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ δεν αρκεί από μόνη της για να δώσει δυναμική στο χώρο, αν δεν έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα το καθιστούν ξανά κόμμα εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας, όπως ήταν κατά κύριο λόγο τα τελευταία χρόνια, ...διαγκωνιζόμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ, ποιο θα είναι περισσότερο επικριτικό στην αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης, με λόγο μηδενιστικό που δεν έπειθε, όπως αποδείχτηκε, εκ του αποτελέσματος, μεγάλο μέρος της κοινωνίας και κυρίως εκείνο το κομμάτι των ψηφοφόρων, που αν και κεντρώας ακόμη και κεντροαριστερής προέλευσης τελικά προτίμησαν Μητσοτάκη στις εθνικές κάλπες, αναδεικνύοντάς τον κυρίαρχο στο πολιτικό σκηνικό. Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αποδείξει ότι και θέλει, αλλά κυρίως ότι μπορεί να αμφισβητήσει την ηγεμονία της ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη, η οποία κατέστη δυνατή γιατί έχει «καταλάβει» έναν ζωτικό χώρο μετακινούμενος προς το ...κέντρο, ο οποίος παραδοσιακά ανήκε στο ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν αμφισβητείται, ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη έχει πραγματικά στρογγυλοκαθίσει εκεί για τα καλά με την παρουσία στο κυβερνητικό σχήμα πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που επιβεβαιώνουν και αυτήν την μετατόπιση προς το κέντρο, αφήνοντας μάλιστα ζωτικό χώρο προς τα ...δεξιά της, γεγονός που προκαλεί και εσωκομματικές τριβές και αντιδράσεις στην «γαλάζια» παράταξη. 

Οι αναταράξεις αυτές είναι βέβαιο ότι δημιουργούν νέα δεδομένα και άλλες ισορροπίες, ανακατέβοντας ξανά την ...τράπουλα στον λεγόμενο κεντρώο χώρο, που θα αναζητήσει πολιτική εκπροσώπηση οδεύοντας προς τις επόμενες εκλογές. Από την άλλη πλευρά του πολιτικού τοπίου υπάρχει ο φυλλοροών ΣΥΡΙΖΑ, οι ψηφοφόροι του οποίου αποτελούν εν δυνάμει ένα κοινό που θα πρέπει να επιχειρήσει να διεκδικήσει το ΠΑΣΟΚ, καθώς η συντριπτική του πλειοψηφία ήταν παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ίδιου, πριν του γυρίσουν την πλάτη και μετακομίσουν στον ανερχόμενο τότε ΣΥΡΙΖΑ την εποχή των μνημονίων. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν για το ΠΑΣΟΚ, μετά την εσωκομματική διαδικασία εκλογής νέας ηγεσίας και ανεξαρτήτως του προσώπου που θα αναδειχθεί ως επικεφαλής της νέας προσπάθειας, συντεταγμένα να βαδίσει στην επόμενη μέρα, με πρωταρχικό στόχο να «καταλάβει» τον πολιτικό χώρο που του ανήκε κατά το «ένδοξο» παρελθόν του, με την αμφίπλευρη διεύρυνση, που το κατέστησαν κυρίαρχη δύναμη στο πολιτικό σκηνικό της πατρίδας μας, αναδεικνύοντάς το κυβέρνηση της χώρας για μεγάλα χρονικά διαστήματα μετά τη Μεταπολίτευση και μέχρι πρόσφατα. Το «εγχείρημα» αυτό μόνο εύκολο δεν είναι και κατά τη γνώμη μας εν πολλοίς θα εξαρτηθεί από ποιος /α θα αναδειχθεί στη νέα ηγεσία από τις εσωκομματικές κάλπες των επόμενων ημερών. Θα είναι δηλαδή μια από τα ίδια, με τις όποιες διορθωτικές κινήσεις, ή θα προκύψει νέα ηγεσία, που προφανώς θα κριθεί από την τακτική και την στρατηγική που θα ακολουθήσει με φόντο τις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε αυτές και αν γίνουν. Είναι βέβαιο ότι δεν προσεγγίζουν όλοι οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ την επόμενη μέρα με την ίδια «οπτική» και με το ίδιο πολιτικό αφήγημα. Υπάρχουν σαφείς διαφοροποιήσεις μεταξύ των υποψηφίων, γεγονός που προφανώς δεν εκπλήσσει κανέναν, αφού οι έξι διεκδικητές της ηγεσίας έχουν διαφορετικές διαδρομές και αναφορές στο χώρο και όχι το ίδιο πολιτικό «στίγμα», που καθιστά την αυριανή αναμέτρηση, παρά τις όποιες δημοσκοπικές καταγραφές, αρκετά απρόβλεπτη ως προς τις τελικές προτιμήσεις αυτών που θα προσέλθουν στις κάλπες και γι αυτό πολύ ενδιαφέρουσα ως προς την έκβασή της. Και όπως εκτιμάται, ειδικά για την αυριανή εσωκομματική αναμέτρηση του «πρώτου γύρου», όπου αναμένεται να αναδειχθούν οι δυο διεκδικητές της ηγεσίας, που θα αναμετρηθούν την ερχόμενη Κυριακή, πολλά θα εξαρτηθούν από την μαζικότητα της προσέλευσης των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ στις εσωκομματικές κάλπες. Ποιο θα είναι δηλαδή το εκλογικό σώμα που θα πάει στις κάλπες για να επιλέξει τη νέα ηγεσία. Κοινή εκτίμηση όλων των «αναλυτών» της εσωκομματικής αυτής αναμέτρησης είναι ότι ανάλογα με την προσέλευση του κόσμου στις κάλπες κάποιοι από τους υποψηφίους θα είναι λιγότερο ή περισσότερο «ευνοημένοι». Φαίνεται, αυτό τουλάχιστον εκτιμούν οι παροικούντες γύρω από την «πράσινη» Ιερουσαλήμ, ότι ένα περιορισμένο εκλογικό σώμα που κινείται πέριξ του «στενού» πυρήνα του κόμματος θα ευνοήσει περισσότερο τους υποψηφίους εκείνους που απευθύνονται στους νυν ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Ενώ ένα διευρυμένο εκλογικό σώμα που μπορεί να περάσει και τις 350.000, όπως εκτιμούν πολλοί, που σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό να προσέλθουν στις εσωκομματικές κάλπες και πολίτες που δεν ψήφισαν ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά στην παρούσα συγκυρία ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις στο χώρο, τότε είναι βέβαιο ότι οι συσχετισμοί μεταξύ των υποψηφίων θα διαφοροποιηθούν, με πιο ευνοημένους τους υποψηφίους που απευθύνονται στο πιο διευρυμένο ακροατήριο που θα πάει να ψηφίσει και προφανώς δεν θα έχει ως πρώτη επιλογή τη νυν ηγεσία. Αρα πάρα πολλά, για την έκβαση της αυριανής αναμέτρησης, θα εξαρτηθεί κυρίως από το πόσοι θα ψηφίσουν και που κατατάσσονται πολιτικά, εκείνοι που θα σπεύσουν να ψηφίσουν στις εσωκομματικές εκλογές.  

Το ζητούμενο λοιπόν για το ΠΑΣΟΚ είναι αν θα μπορέσει να κινητοποιήσει κόσμο, ώστε να δώσει στην αυριανή εκλογική διαδικασία τον χαρακτήρα μιας πανηγυρικής επιστροφής του, γεγονός που θα προκαλέσει και άλλη δυναμική για τη συνέχεια. Αυτό θα είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει ο χώρος, ενεργοποιώντας τους «περιπλανώμενους» πρώην ψηφοφόρους του πάλαι ισχυρού κινήματος , αλλά και νέους που βλέπουν με προσδοκία τις εξελίξεις στο χώρο αυτό στα πλαίσια των ανακατατάξεων συνολικά στο πολιτικό τοπίο. Οπως και να το κάνουμε μια συμμετοχή που θα ξεπερνά τις 350-400 χιλιάδες ψηφοφόρων , αποτελεί μείζον πολιτικό γεγονός από μόνο του, που κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει και να παραβλέψει. Εκεί άλλωστε θα φανεί αν αυτός ο χώρος μπορεί να αναπτύξει μια κυβερνητική δυναμική, παρά το γεγονός ότι εδώ και μια δεκαετία βρέθηκε μακριά από την εξουσία και ...πελαγοδρομούσε με μονοψήφια ποσοστά, σκορπώντας την απογοήτευση στους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του που τα προηγούμενα χρόνια το είχαν καταστήσει κυβερνητική δύναμη και έναν από τους κύριους «πυλώνες» του πολιτικού μας συστήματος. Προφανώς κανείς, όσο αισιόδοξος και να είναι, δεν περιμένει την επομένη της εκλογής νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να εκτιναχθούν και τα ποσοστά του. Ομως το γεγονός ότι ήδη κινείται σε δημοσκοπικά ποσοστά αρκετά ενισχυμένα σε σύγκριση με αυτά των πρόσφατων ευρωεκλογών , που ήταν και τα υψηλότερα που κατέγραψε την τελευταία δεκαετία, δείχνει ότι πράγματι μπορεί να αποτελέσει τον άλλο πόλο, έναντι του κυβερνώντος κόμματος, δεδομένης και της εικόνας διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ, που πολύ δύσκολα θα «σηκώσει» κεφάλι, ακόμη και αν παραμείνει στην ...αξιωματική αντιπολίτευση. Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, ως ένα ισχυρό ιστορικό κόμμα απέκτησε δεσμούς με την κοινωνία, ανέδειξε μια σειρά στελέχη- πολλά από τα οποία άλλωστε...εξήγαγε και στελέχωσαν τα αντίπαλα κόμματα- και παρά την εκλογική κατάρρευσή του, είχε ισχυρή εκπροσώπηση σε κορυφαίους θεσμούς, όπως η αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τα επιμελητήρια κ.α., κάτι που ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και τα χρόνια που ήταν κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το δημοσκοπικό «εύρημα» της «Μέτρον Ανάλυσις», σε πρόσφατη δημοσκόπηση της, εν αναμονή των εσωκομματικών εκλογών, που κατέγραψε ότι το ΠΑΣΟΚ έρχεται πρώτο ως προς τα όρια της εκλογικής επιρροής των δυνητικών ψηφοφόρων ενός κόμματος, αφού ένα 45% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι θα μπορούσαν δυνητικά να το ψηφίσουν, έναντι 42% που αντίστοιχα απαντούν για τη ΝΔ. Το «εύρημα» αυτό αν και απέχει πάρα πολύ για να επιβεβαιωθεί στην ...κάλπη, δείχνει την εμβέλεια του χώρου και τις δυνατότητες που έχει για να αναδειχθεί η ισχυρή δύναμη του παρελθόντος, αρκεί να πείσει τον κόσμο που προσδοκά μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, ότι μπορεί να την υπηρετήσει, χωρίς τα λάθη και τις «παθογένειες» του παρελθόντος, δίνοντας ελπίδα και δημιουργώντας δεσμούς εμπιστοσύνης με την ελληνική κοινωνία. Σε τελική ανάλυση η ενδυνάμωση και η ισχυροποίηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και να το κάνουμε θα σταθεροποιήσει και το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, που τόσο αναγκαίο είναι στις ταραχώδεις και με πολλές αβεβαιότητες μέρες που ζούμε. Γι αυτό κατά τη γνώμη μας έχει τεράστια σημασία ποια θα είναι η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αν θα είναι σε θέση να προσδώσει δυναμική και με προοπτική διακυβέρνησης, που είναι και το μεγάλο στοίχημα του χώρου. Ιδωμεν!