Τον Οκτώβριο του 2024 θα διεξαχθούν εκλογές σε τοπικό επίπεδο για την ανάδειξη συνέδρων που θα συμμετέχουν στο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για την έγκριση υποψηφιοτήτων που θα διεκδικήσουν στις 24 Νοεμβρίου την ηγεσία του κόμματος.  

Κατόπιν των αποφάσεων της ΚΕ στις συνεδριάσεις της 8 και 21 Σεπτεμβρίου, θα διεξαχθεί Έκτακτο Συνέδριο, από την 1η ως τις 3 Νοεμβρίου. Αντικείμενο του συνεδρίου η έγκριση των υποψηφιοτήτων για τη θέση του Προέδρου του Κόμματος και κειμένου πολιτικής απόφασης. Εν συνεχεία, την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, θα πραγματοποιηθούν εκλογές για την ανάδειξη νέου Προέδρου του Κόμματος και, εφόσον χρειαστεί δεύτερος γύρος , αυτός θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου. 

Οι σύνεδροι του Εκτάκτου Συνεδρίου, θα αναδειχθούν κατόπιν εσωκομματικών εκλογών που θα λάβει χώρα στις τοπικές οργανώσεις, στις 19 και 20 Οκτωβρίου. Ως προς τη Λέσβο, θα υπάρξει εξειδίκευση της ημέρας, του ωραρίου ψηφοφορίας και των εκλογικών τμημάτων, με νεότερη ανακοίνωση. Η προθεσμία εντός της οποίας πρέπει κάποιος-α να έχει γίνει μέλος για να έχει δικαίωμα ψήφου στις προσυνεδριακές διαδικασίες και το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων και την εκλογή ΚΕ είναι η ερχόμενη Παρασκευή 11/10/2024. 

Οι υποψήφιοι  

Μετά την επισημοποίηση της υποψηφιότητας των Πολάκη και Φαραντούρη αλλά και του Σωκράτη Φάμελλου αναμένεται και η επισημοποίηση της υποψηφιότητας του Στέφανου Κασσελάκη. 

Μοιρασγεντής: Στοίχημα η ενότητα  

Σε δήλωσή του στο «Ε» ο Συντονιστής της Νομαρχιακής Λέσβου του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Μοιρασγεντής τόνισε ότι το μήνυμα που πρέπει να επικοινωνήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εκείνο μιας αξιόπιστης κοινοβουλευτικής ομάδας που στόχο έχει να βγάλει την χώρα από το τέλμα στο οποίο οδηγεί η σημερινή κυβέρνηση με ένα συγκροτημένο πρόγραμμα και δυνατή στρατηγική. Τόνισε ότι προϋπόθεση του βήματος αυτού είναι η ενότητα της επόμενης ημέρας των εσωκομματικών. Στοίχημα γι’ αυτές αποτελεί η μαζική συμμετοχή προκειμένου η απόφαση να ορίζει την θέληση της βάσης και όχι ενός τμήματος αυτής.  

«Αυτές οι εσωκομματικές εκλογές σηματοδοτούν την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να μπορέσει να ανασυνταχθεί και να απευθυνθεί ξανά στην κοινωνία με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και να δώσει μία προοπτική - σε πρώτη φάση- να είναι μία αξιόμαχη και αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση και στη συνέχεια να πείσει ότι έχει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα το οποίο θα μπορέσει να βγάλει την χώρα από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει από την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη (..) Τα μέλη του κόμματος είναι εκείνα που θα αποφασίσουν ποιος θα είναι εκείνος που θα οδηγήσει το ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη μέρα. Σε κάθε περίπτωση σημαντικό είναι - πέρα του ότι έχει γίνει μέχρι στιγμής - να προχωρήσουμε μπροστά με ενότητα γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει προοπτική για να υπάρχει ένα αύριο για το ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μπορέσει να πετύχει όλα αυτά που είπαμε προηγουμένως, δηλαδή να ανακτήσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας για να είναι ως αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και ως μελλοντικό κυβερνών κόμμα. 

Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει συμμετοχή, διότι πρέπει να γίνει πράξη αυτό που ακούγεται, δηλαδή να εκφραστεί η βάση - να ακούσουμε τα μέλη. Αν τα μέλη επιλέξουν να απέχουν από αυτή τη διαδικασία προφανώς και η απόφαση θα ληφθεί από ένα τμήμα μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτικό. Είναι λοιπόν, σημαντικό παρά τις όποιες απογοητεύσεις - που είναι λογικό να υπάρχουν- τα μέλη να έρθουν και να ψηφίσουν την όποια επιλογή τους, προκειμένου να μπορέσει το τελικό αποτέλεσμα να είναι αντίστοιχο της θέλησης της πραγματικής βάσης» ανέφερε ενώ στο ενδεχόμενο επιστροφής των μελών της Νέας Αριστεράς σε περίπτωση αλλαγής αρχηγού είπε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι επικεφαλής, νομίζω ότι το άνοιγμα προς το προοδευτικό κέντρο και την αριστερά γενικότερα είναι διαρκές και υπάρχει πάντα στο «τραπέζι». Παρ’ όλα αυτά νομίζω ότι η «πληγή» που έχει δημιουργηθεί -όχι τόσο με την αποχώρηση όσο με το ότι δεν επεστράφησαν οι έδρες του κόμματος και κάποιοι τις «καταχράστηκαν» ουσιαστικά - χωρίς να θέλω να προκαταλάβω τις εξελίξεις και ανεξαρτήτως ηγεσίας δεν είναι τόσο εύκολο να κλείσει».  

Άρθρο του Γιάννη Μπουρνού*  

Που βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ; 

Τους τελευταίους μήνες και ιδιαίτερα μετά τις Ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ παράγει μια πρωτοφανή αρνητική εικόνα, που υπερβαίνει κατά πολύ τις δραματικές καταστάσεις που βίωσε κατά τις προηγούμενες διασπάσεις του, το 2015 και το 2023. 

Η παρούσα, οξύτατη εσωκομματική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζεται να έχει προκληθεί από μεγάλα πολιτικά επίδικα και αντιπαραθετικές πολιτικές αναγνώσεις για την ελληνική και παγκόσμια συγκυρία, αλλά προσδιορίζεται ως μια μάχη εσωκομματικής ηγεμονίας μεταξύ συγκρουόμενων ομάδων στελεχών. Γι’ αυτό ακριβώς και φαίνεται να είναι μια μάχη που δεν αφορά την κοινωνία και άρα προσδίδει διαλυτική εικόνα στον ΣΥΡΙΖΑ.  

Να μην παρεξηγηθώ: Πίσω από αυτή την εσωκομματική διαμάχη υπάρχουν πολιτικά επίδικα και δη σημαντικά. Οι μεγάλες αλλαγές που πρέπει να κάνει το κόμμα στη δομή και τη λειτουργία του, η ανανέωση του στελεχιακού του δυναμικού, η πολιτική στρατηγική του για την ενότητα δράσης του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, αλλά και η απολογιστική οπτική του για τα αίτια της στρατηγικής του ήττας στις διπλές εθνικές εκλογές του 2023. 

Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα πραγματικά κρίσιμα πολιτικά ερωτήματα και επίδικα έχουν θαφτεί κάτω από τις «γαργαλιστικές» προσωπικές διαμάχες και την εσωκομματική μάχη εξουσίας. Γι αυτό και οι πολίτες γυρνούν την πλάτη δημοσκοπικά στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ακριβώς έκαναν και την περίοδο Οκτωβρίου-Μαρτίου, όταν το κόμμα έζησε διάσπαση («Νέα Αριστερά»), που συνοδεύτηκε τότε από την υπεξαίρεση έντεκα εδρών στο κοινοβούλιο και τριών εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο και από μεγάλη σε όγκο και διάρκεια εσωκομματική τοξικότητα. Από τον Μάρτιο που ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε την ευρωπαϊκή του διακήρυξη, διοργάνωσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ανοικτές προκριματικές εκλογές για το ευρωψηφοδέλτιό του και πήρε σημαντικότατες νομοθετικές πρωτοβουλίες στη Βουλή (ακρίβεια, φορολογικό, στέγαση κ.α.) το κόμμα ανέκαμψε και από μονοψήφια ποσοστά και την τρίτη/τέταρτη θέση στις δημοσκοπήσεις του Φεβρουαρίου, κατόρθωσε να αγγίξει σχεδόν το 15% και να επιβεβαιώσει, με την ψήφο του ελληνικού λαού, τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση. 

Το πώς και το γιατί έφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ ως εδώ, χωράει διαφορετικές αναγνώσεις και σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας αυτές είναι φυσιολογικό να υπάρχουν. Όπως και να έχει, όμως, δική μου άποψη ήταν και είναι ότι η κατάθεση πρότασης μομφής κατά του Προέδρου του κόμματος, Στέφανου Κασσελάκη, ήταν μια ακραία πολιτική πράξη που βρέθηκε σε δυσαρμονία με την βούληση της πλειοψηφίας της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ (εξ ου και καταψήφισα την πρόταση μομφής στην σημαδιακή Κεντρική Επιτροπή της 7ης-8ης Σεπτεμβρίου). 

Θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αυτή η δραματική κατάληξη που οδήγησε σε κατακόρυφη όξυνση της εσωκομματικής κρίσης; Ισχυρίζομαι πως ναι, υπό την προϋπόθεση ότι ο Στέφανος Κασσελάκης, προσερχόμενος σε εκείνη τη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής και γνωρίζοντας την ειλημμένη απόφαση της πλειοψηφίας του οργάνου να κατατεθεί μομφή αν δεν προκηρυχθούν νέες προεδρικές εκλογές, είχε προλάβει τις εξελίξεις και είχε αποδεχθεί το αίτημα για εκ νέου προσφυγή στα μέλη του κόμματος.  

Ήταν η ευθύνη εξ ολοκλήρου δική του; Εδώ η υποκειμενική μου απάντηση είναι αρνητική. Ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε σημαντικά λάθη, τόσο συμπεριφοράς όσο και πολιτικών επιλογών, που συνοδεύουν αναπόφευκτα ένα νέο άνθρωπο που εισήλθε ταχύτατα και χωρίς εμπειρία στην πολιτική σκηνή και ανέλαβε, με την ψήφο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, να ηγηθεί της αντιπολίτευσης. Όμως έχουν δίκιο, θεωρώ, όσοι ισχυρίζονται ότι σε αυτήν την πολύ σύντομη πορεία της προεδρίας του, δέχτηκε δυσανάλογη και συχνά οξύτατη αντιπαράθεση και πόλεμο που πολλές φορές υπερέβαινε τα εσκαμμένα, ειδικά για ένα κόμμα της Αριστεράς. 

Τι μέλλει γενέσθαι; Το κρίσιμο τώρα είναι οι υποψήφιοι για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ να προτάξουν το πολιτικό τους πλαίσιο για τη δομή και τη λειτουργία του κόμματος, τις βασικές προγραμματικές τους αιχμές, αλλά και την πρότασή τους για τις εξελίξεις στον προοδευτικό χώρο. Να αντιταχθούν στον εσωκομματικό φανατισμό και να απευθύνουν έκκληση για μια σοβαρή πολιτική διαδικασία. Μόνο με την επιστροφή της πολιτικής στο επίκεντρο της συζήτησης, θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να κατευνάσει κατά το δυνατόν την εσωκομματική τοξικότητα και να πάει σε ένα συνέδριο και σε μια προεδρική εκλογή που θα έχουν και θα αφήσουν ισχυρό πολιτικό στίγμα επιστροφής του χώρου στον πρωταγωνιστικό πολιτικό αγώνα κατά της Δεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού. Αν αυτό δεν είναι το κύριο μήνυμα που θα περάσει τους επόμενους δύο μήνες, τότε φοβάμαι ότι ο χώρος αυτός δύσκολα θα μείνει ενωμένος και θα ξαναέχει ιστορική ευκαιρία από τον λαό να αποδείξει ότι η πατρίδα μας μπορεί να κυβερνηθεί αλλιώς, για το κοινό καλό και την δημοκρατία. 

*Ο Γιάννης Μπουρνούς, είναι Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας, μέλος της ΚΕ και τέως βουλευτής Λέσβου του ΣΥΡΙΖΑ