Γενική αναστάτωση τη Δευτέρα το πρωί στο Πλωμάρι. Αναβρασμός και αγανάκτηση. Αιτία η εμφάνιση ενός μικτού συνεργείου της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Λέσβου και ο έλεγχος όλων των οχημάτων, δίτροχων, τρίτροχων και τετράτροχων.
Αμέτρητες οι παραβάσεις. Ζώνες, κράνη, καυσαέρια, έλεγχος ΚΤΕΟ, ανασφάλιστα τροχοφόρα, μετανάστες χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα. Κανείς δεν έμεινε ανέλεγκτος.
Μεταξύ των «θυμάτων» και ο υποφαινόμενος. Που δέχτηκε αδιαμαρτύρητα την επιβολή των τσουχτερών, είναι αλήθεια, προστίμων. Τι να έκανε άλλωστε; Ή θα συμμορφώνεσαι με το νόμο ή θα ρισκάρεις, μπορεί και από αμέλεια, ασυγχώρητη όμως, οπότε θα ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να δεχθείς τις ποινές που επισείει, όταν τον αγνοείς.
Σε όσους έσπευσαν να μου συμπαρασταθούν και να με παρασύρουν στο στρατόπεδο των αγανακτισμένων και απάντησα με, όση μπορούσα, νηφαλιότητα, ότι αυτός είναι ο νόμος που πρέπει να σεβόμαστε και να εφαρμόζουμε, δημιούργησα την εντύπωση τρελού ή εν πάση περιπτώσει ατόμου που ζει εκτός πραγματικότητας.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά πώς αντιμετωπίζονται αυτά τα θέματα σε άλλα διαμερίσματα της χώρας, αλλά εδώ κάθε τι που έχει σχέση με την εφαρμογή των κείμενων νόμων και διατάξεων, κείται εκτός παραδεδεγμένης λογικής.
Σ’ έναν τόπο όπου τα δίτροχα, τα οποία μπορεί να αποτελούν το ιδανικό μέσο μεταφοράς, κυκλοφορούν χωρίς κανένα έλεγχο, όσον αφορά τα κράνη, τις εξατμίσεις, τους θορύβους και τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους πεζούς. Όπου η θαυμάσια κεντρική του αγορά, καλύπτεται ανά πάσα στιγμή της ώρας από μηχανάκια, σταθμευμένα αυτοκίνητα και προθήκες καταστημάτων, χωρίς κανείς αρμόδιος να ενοχλείται.
Σε μια, μικρή έστω, πόλη όπου οι θόρυβοι των νομίμως λειτουργούντων κέντρων διασκέδασης, υπερβαίνουν τα ανώτατα όρια αντοχής της ανθρώπινης ακοής, χωρίς αυτό να ενοχλεί τους ταγμένους για την τήρηση των νόμων και της τάξης.
Σ’ ένα χώρο όπου το βασικό ίδρυμα παροχής υγειονομικής περίθαλψης, το Κέντρο Υγείας δηλαδή, δεν θεωρείται άξιο προστασίας, έναντι γνωστού αντικοινωνικού στοιχείου, επειδή δεν δηλώνεται ευθέως από τον υπεύθυνό του η υποβολή μήνυσης, τι μπορείς να περιμένεις;
Και για να λύνονται οι γρίφοι. Την περασμένη εβδομάδα, γνωστός ταραξίας, «εισέβαλε» στο Κέντρο Υγείας Πλωμαρίου διατυπώνοντας κάποιο αίτημα, μη δυνάμενο να ικανοποιηθεί, οπότε άρχισε να βρίζει και να απειλεί, ακυρώνοντας ουσιαστικά την λειτουργία του βασικού φορέα υγειονομικής περίθαλψης της περιοχής. Κλήθηκε μέσω υπαλλήλου η Αστυνομία, η οποία ζήτησε να διευκρινισθεί αν θα υποβληθεί μήνυση κατά του ταραξία. Επειδή ο υπάλληλος δεν ήταν ο αρμόδιος να απαντήσει, κάλεσε την αστυνομική αρχή ο ίδιος ο διευθυντής του Κέντρου Υγείας από τον οποίο ζητήθηκε η ίδια δήλωση, διότι αλλιώς δεν θα παρείχετο η αιτούμενη βοήθεια. Βεβαίως με την επιμονή του διευθυντή, ο ταραξίας απομακρύνθηκε, αλλά παραμένει η απορία, αν για το Πλωμάρι υπάρχει ειδική διάταξη, σύμφωνα με την οποία η Αστυνομία δικαιούται να αρνείται την βοήθειά της αν δεν εξασφαλίσει προηγουμένως την υποβολή μηνύσεως. Περίεργα πράγματα.
Δέχεσαι δηλαδή επίθεση, επικαλείσαι την βοήθεια της αρμοδιότερης υπηρεσίας, αυτού του πράγματος που λέγεται Κράτος, και είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις πρώτα στην ερώτηση. Θα υποβάλεις μήνυση ή όχι. Κι αν δεν απαντήσεις, η βοήθεια δεν θα παρασχεθεί.
Σ’ αυτήν λοιπόν την περιοχή της Ελλάδας, όπου μπορείς να χτίζεις ελεύθερα χωρίς οικοδομική άδεια, να καταλαμβάνεις δημόσιους χώρους, χωρίς κανείς να σε ελέγχει, να σε ρωτά, να ρίχνει μια ματιά, για το καλώς έχειν, να οδηγείς όσο επικίνδυνα επιθυμείς, χωρίς να διατρέχεις τον κίνδυνο να συλληφθεί,. η εμφάνιση ενός ελεγκτικού μηχανισμού, σήμερα της Αστυνομίας, αύριο ενδεχομένως της Εφορίας, δημιουργεί δυσφορία, αγανάκτηση και πιθανόν επαναστατικές διαθέσεις, εναντίον αυτού που όλοι επικαλούμαστε και του οποίου όλοι την στήριξη επιζητούμε, αρκεί να μην βλάπτονται τα μικροσυμφέροντά μας.
Είναι μια παγιωμένη αντίληψη, που εδράζεται στα πιο ταπεινά ένστικτα του λεγόμενου πολίτη.
Ήμουνα αυτόπτης μάρτυρας. Ένα αυτοκίνητο είχε σταθμεύσει σε τόσο άσχημο σημείο, που ουσιαστικά απαγόρευε την κυκλοφορία των άλλων οχημάτων στην πλατεία Μουριάς του Αγίου Ισιδώρου. Ένας δημοτικός υπάλληλος αναζητούσε το τηλέφωνο του Αστυνομικού Τμήματος, για να βρεθεί κάποια λύση.
Σχετικά νεαρή κυρία, έμπορος τροφίμων της περιοχής, απέτρεπε την προσφυγή στην αστυνομική αρχή, με το επιχείρημα: «Η καταγγελία είναι γρουσουζιά. Άφησε το αυτοκίνητό του ο άνθρωπος για να κολυμπήσει. Τουρισμό θέλουμε. Δεν θα διώχνουμε τον κόσμο.»
Δεν ξέρει βέβαια η κυρία, ότι εκεί όπου ο τουρισμός τρέχει με χίλια, ας πούμε στην Αλόννησο, την Σαντορίνη, την Σύρο, την αρχαία πόλη της Ρόδου, το Ναύπλιο, στην Σαμοθράκη, ακόμα και τον δικό μας τον Μόλυβο, οι κανόνες και όσον αφορά την κίνηση των τροχοφόρων και όσον αφορά τις εν γένει συμπεριφορές, τηρούνται αυστηρότατα. Γιατί κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, υπακούει σε κανόνες.
Ίσως γι’ αυτό και η τοπική μας Αστυνομία δεν κινείται, δεν φαίνεται, δεν ενοχλεί, πιθανόν και για μην ενοχλείται, επιτρέποντας με την στάση της, σε εντελώς ανυπόληπτα άτομα, να απαγορεύουν την παροχή νοσοκομειακής περίθαλψης στον κόσμο. Μόνο γι’ αυτό όμως;