30.000 ευρώ αποζημίωση θα λάβει για την ηθική βλάβη που υπέστη από τον τραυματισμό του κατά την άσκηση των καθηκόντων του ο φωτορεπόρτερ Ορέστης Παναγιώτου που τραυματίστηκε από παράνομη ενέργεια αστυνομικού στις 5 Νοεμβρίου 2021.

Ο Ορέστης Παναγιώτου κατάγεται από την Λέσβο είναι γιος των αλησμόνητων  Νότη Παναγιώτου (Δημάρχου Μυτιλήνης 1991-1994) και της  Βαγγελιώς Αποστόλου, καθώς και εγγονός του Απόστολου Αποστόλου.

Ο τραυματισμός προκλήθηκε από παράνομη ενέργεια αστυνομικού, με ευθεία βολή της «Αύρας» του υδροβόλου οχήματος καταστολής της ΕΛΑΣ, κατά τη διάρκεια κάλυψης  της διαμαρτυρίας του Πανελλήνιου Σωματείου Συμβασιούχων Πυροσβεστών έξω από το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας στη Λ. Κηφισίας στο Μαρούσι, την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2021.

Στην σχετική ανακοίνωσή της η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Σε μια ιστορική απόφαση, το δικαστήριο επιδίκασε στον συνάδελφο φωτορεπόρτερ και μέλος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας Ορέστη Παναγιώτου αποζημίωση 30.000 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστη από τον τραυματισμό του κατά την άσκηση των καθηκόντων του.

Η απόφαση αποτελεί ορόσημο για την προστασία των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων και ειδικότερα των φωτορεπόρτερ, οι οποίοι συχνά εκτίθενται σε κινδύνους κατά την εκτέλεση του έργου τους. Η δικαστική αυτή νίκη, με παρεμβάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, του Ευρωκοινοβουλίου, της Διεθνούς Αμνηστίας, του Συνηγόρου του Πολίτη, του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, της ΕΣΗΕΑ και βεβαίως και βεβαίως της ΕΦΕ και την βοήθεια συναδέλφων που κατέθεσαν ως μάρτυρες, πέρα από την προσωπική δικαίωση του κ. Παναγιώτου, αποτελεί μια σημαντική αναγνώριση του δικαιώματος στην ελεύθερη πληροφόρηση και στην ασφάλεια των δημοσιογράφων.

Παράλληλα, στις 7 Νοεμβρίου δικάζεται σε ξεχωριστή ποινική διαδικασία, ο αστυνομικός-χειριστής του οχήματος που τραυμάτισε τον συνάδελφο όπου σε περίπτωση καταδίκης του, είναι η δεύτερη απόφαση μετά την υπόθεση της συναδέλφου Τατιάνας Μπόλαρη όπου αστυνομικός καταδικάζεται για βία εναντίον φωτορεπόρτερ.

Η δικαίωση ενός συναδέλφου είναι δικαίωση για όλους μας».

Δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών

• «Ο χειριστής της αύρας έριχνε απευθείας βολές στον κόσμο, σε ειρηνικούς διαδηλωτές» της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Ορέστης Παναγιώτου, φωτορεπόρτερ του Αθηναϊκού Πρακτορείου: Μου έριξε τη δεύτερη βολή απευθείας στο πόδι, με τίναξε ένα μέτρο στον αέρα, έσπασα το πόδι σε δύο σημεία στο μετατάρσιο, χτυπήθηκαν μαλακά μόρια, τένοντες και νεύρα. Μελετώντας τι έχει συμβεί σε άλλους ανθρώπους από αύρες στον κόσμο, βλέπω ότι στάθηκα τυχερός, κάποιοι χτυπήθηκαν θανάσιμα ή απέκτησαν σοβαρή αναπηρία. Έγινε επικίνδυνη χρήση ενός επικίνδυνου μηχανήματος και σοβαρές παράνομες πράξεις εναντίον δικαιωμάτων που προστατεύονται από το Σύνταγμα και διεθνείς συνθήκες, το δικαίωμα της ενημέρωσης και της συνάθροισης.

Είναι να μη σε ανακηρύξει «ήρωα» αυτή η κυβέρνηση. Πρώτα σε χειροκροτά από τα μπαλκόνια και μετά σε ξυλοφορτώνει στους δρόμους. Το έζησαν οι υγειονομικοί, το έπαθαν και οι εποχιακοί πυροσβέστες όταν στις 5 Νοεμβρίου η ειρηνική τους συγκέντρωση χτυπήθηκε αγρίως από την αστυνομία έξω από το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας στο Μαρούσι.

«Ντροπή» - η λέξη αναπαρήχθη σε χιλιάδες αναρτήσεις και τιτιβίσματα πολιτών οι οποίοι είδαν τους ανθρώπους που κυριολεκτικά μας έσωσαν το καλοκαίρι να αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια από την αστυνομία. «Οι Αστυνομικές Δυνάμεις που είχαν τοποθετηθεί στο σημείο, προκειμένου να οριοθετήσουν τη συγκέντρωση, με κατάλληλες κινήσεις, περιορισμένη χρήση δακρυγόνων και χρήση νερού από το Ειδικό Οχημα απώθησαν τους συγκεντρωμένους», ανέφερε -χωρίς ντροπή- σε ανακοίνωσή της η ΕΛ.ΑΣ.

Τι αποτέλεσμα είχαν οι «κατάλληλες κινήσεις»; Τον βαρύ τραυματισμό ενός πυροσβέστη από κρότου-λάμψης και έναν φωτορεπόρτερ με δύο κατάγματα από την αύρα.

Τα όσα είδαμε σοκαρισμένοι να υφίστανται οι πυροσβέστες από τους ένστολους δυστυχώς δεν είναι καινοφανή. Οπως πρωτόφαντος δεν είναι, δυστυχώς, και ο βαρύς τραυματισμός ενός λειτουργού του Τύπου από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ο φωτορεπόρτερ, που η αύρα της αστυνομίας κυριολεκτικά τον σημάδεψε, κατέληξε με δύο κατάγματα στο πόδι - είναι ο βαρύτερα ώς τώρα τραυματισμένος από αύρα στην Ελλάδα.

Η ΕΦΕ, η ΕΣΗΕΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ αντέδρασαν έντονα. Κι όσο η Ελλάδα κατρακυλά σε όλους τους δείκτες ελευθερίας του Τύπου, το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου αξιολόγησε στο μέγιστο επίπεδο επικινδυνότητας την επίθεση που δέχθηκε ο φωτορεπόρτερ. Η ΕΛ.ΑΣ. διενεργεί ΕΔΕ για το περιστατικό, ωστόσο ο τραυματισμός του Ορέστη Παναγιώτου πρέπει να φέρει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης τη χρήση αυτών των εργαλείων καταστολής, που τραυματίζουν πολύ σοβαρά, είναι ικανά να προκαλέσουν μόνιμη αναπηρία και, ενίοτε, σκοτώνουν.

Ο Ορέστης Παναγιώτου είναι φωτορεπόρτερ εδώ και 30 χρόνια - κάποιες από τις εικόνες του κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσω του ΑΠΕ στο οποίο εργάζεται. Είναι μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής της ΕΦΕ.

«Ως φωτορεπόρτερ αντιπροσωπεύω τον μέσο άνθρωπο που δεν μπορεί να είναι παρών, είμαι τα μάτια και τα αυτιά της κοινωνίας», μας λέει ο Παναγιώτου. «Ο αγγελιοφόρος είναι σεβαστό πρόσωπο από την αρχαιότητα, δεν τον πειράζουν οι αντιμαχόμενες πλευρές. Κι έχει υποχρέωση να τηρεί αυτήν την ουδετερότητα με την έννοια της αντικειμενικότητας, κατά το μέτρο του δυνατού. Γενικώς, γίνεται σεβαστή η ουδετερότητά μας - υπάρχουν και εξαιρέσεις. Ομως, όταν οι εξαιρέσεις γίνονται ανεκτές, πληθαίνουν. Οταν μας επιτίθενται ιδιώτες, είναι μέσα στο ρίσκο του επαγγέλματος, υπάρχει κίνδυνος να υποστείς βία από κάποιον που δεν μπορείς να ελέγξεις. Οταν όμως γινόμαστε στόχος ενεργειών οργάνων του κράτους, τότε αυτό αποκτά βαρύνουσα σημασία. Το ίδιο το Σύνταγμα προστατεύει την ελευθερία του Τύπου».

Εκείνη την ημέρα ο Παναγιώτου ετοιμαζόταν για μια ειρηνική συγκέντρωση αφού, όπως λέει, «οι πυροσβέστες έχουν πειθαρχία, ήταν ένστολοι και στη στολή είχαν γραμμένο το όνομά τους».

Οντως, η συγκέντρωση κύλησε ομαλά κι ενώ κάποιοι από τους πυροσβέστες είχαν ήδη αρχίσει να αποχωρούν, «η αύρα απροειδοποίητα άρχισε να ρίχνει νερό, στην αρχή από τα 30-40 μέτρα και ο πίδακας έκανε καμπύλη. Στη συνέχεια ο χειριστής έστριψε το κανόνι σε απευθείας βολές στον κόσμο - εκεί έφαγα την πρώτη βολή την ώρα που φωτογράφιζα. Σκέφτηκα ότι χειρίζεται το μηχάνημα με πάρα πολύ επικίνδυνο τρόπο, δυσανάλογο σε σχέση με τα αδικήματα - αν υποθέσουμε ότι είχαν διαπραχθεί. Οι διαδηλωτές παρέμεναν ειρηνικοί, κάποιοι πέταξαν νερό ή καφέδες, αλλά τι είναι ένα μπουκαλάκι νερό απέναντι σε μια αύρα;».

Κι ενώ η αύρα σάρωνε τον κόσμο, ο Παναγιώτου ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο, έξω από το εμβολιαστικό κέντρο. Θεώρησε πως δεν θα γίνει στόχος αφού κρατούσε φωτογραφικό εξοπλισμό κι έδειχνε με καθαρό τρόπο την ιδιότητά του. Ομως η αύρα τον σημάδεψε: «Μου έριξε τη δεύτερη απευθείας στο πόδι, με τίναξε ένα μέτρο στον αέρα, έσπασα το πόδι σε δύο σημεία στο μετατάρσιο, χτυπήθηκαν μαλακά μόρια, τένοντες και νεύρα. Μελετώντας τι έχει συμβεί σε άλλους ανθρώπους από αύρες στον κόσμο, βλέπω ότι στάθηκα τυχερός, κάποιοι χτυπήθηκαν θανάσιμα ή απέκτησαν σοβαρή αναπηρία».

Πώς ερμηνεύει ο Παναγιώτου ότι η αύρα τον χτύπησε; «Ή είδε ότι πρόκειται για φωτορεπόρτερ και στόχευσε ενεπίγνωστα (σε άλλη διαδήλωση ο χειριστής έριξε επάνω μας για να καταστρέψει τις μηχανές μας χωρίς να συμβαίνει κάτι) ή σάρωνε όλο το πλήθος αδιαφορώντας για το τι βλάβες προκαλεί και σε ποιους - θα μπορούσαν να είναι πολίτες από το εμβολιαστικό κέντρο. Σε κάθε περίπτωση, έγινε επικίνδυνη χρήση ενός επικίνδυνου μηχανήματος και σοβαρές παράνομες πράξεις εναντίον δικαιωμάτων που προστατεύονται από το Σύνταγμα και διεθνείς συνθήκες, το δικαίωμα της ενημέρωσης και της συνάθροισης».

Πώς μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία του Τύπου όταν δεν προστατεύεται η σωματική ακεραιότητα των λειτουργών του; «Δεν είμαι το πρώτο θύμα - δείτε την περίπτωση του Λώλου και του Κυπραίου, όπου δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες για τα οιονεί δολοφονικά χτυπήματα που δέχτηκαν», λέει ο Παναγιώτου.

«Θα μείνω έναν-ενάμιση μήνα εκτός δουλειάς, θα χρειαστεί αποκατάσταση και φυσιοθεραπείες. Μέσα στην ατυχία μου είμαι και τυχερός γιατί είμαι μισθωτός - άλλοι συνάδελφοι και ειδικά οι νεότεροι δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια - τραυματισμός θα σήμαινε αδυναμία να βιοποριστούν, αφού δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη και αν καταστραφεί ο εξοπλισμός τους όλο το κόστος βαραίνει τους ίδιους».