Δίπλα στην δυτική παραλία του όρους Δίβολο, σε απόσταση 190 μέτρων, ξεπετιέται μέσα από τα κύματα του κόλπου, ο βράχος του Αγίου Ισίδωρου. Ένας στενός ρηχός, δίαυλος τον χωρίζει από το βουνό (μόλις 2 μ) και φαίνεται ότι κάποτε ήταν ενωμένος μαζί του. Είναι μια τριγωνική κάπως νησίδα, βραχώδης, ασβεστολιθική, με υπέροχες πτυχώσεις των πετρωμάτων, που την κορυφή της την στέφουν όρθιοι βράχοι. Στην ανατολική του πλευρά, είναι κτισμένο το εκκλησάκι και στη νότια, σε μια πρόχειρη σκαλίτσα προσορμίζονται οι βάρκες. Εδώ επάνω, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Χαριτωνίδη (ΑΔ/17/1961-62), υπάρχουν «ίχνη, μικράς, βυζαντινής πιθανώς οχυρώσεως». Στο εκκλησάκι υπάρχει αράβδωτος κίονας Έχει ανασκαφεί, στο μικρό, ανατολικό πλάτωμα, μεγάλη θοξωτή, υπόγεια δεξαμενή (cisterna). Επάνω στο νησάκι, υπάρχουν στους βράχους της δυτικής πλευράς, λαξεύματα από τάφους της Μυκηναικής περιόδου! Αρκετά επιφανειακά όστρακα αγγείων, αλλά και αρκετά από την ανασκαφείσα, Μεσαιωνική δεξαμενή νερού, ανήκουν σ’αυτήν την περίοδο και έτσι χαρακτηρίστηκε με ΦΕΚ, η νησίδα «για προϊστορική κατοίκηση»! Βέβαια είναι ένα ερώτημα σε ποιους ανήκαν αυτοί οι Μυκηναικοί τάφοι!! Είναι τόπος του «Μυκηναϊκού Κόλπου» όπου έχει ανασκαφεί το Μεγάλο Κέντρο στις Χαλατσές, απέναντι και ανήκουν σ’αυτόν ο λόφος του Κοκότση, ο Λόφος της Παναγιάς , στην Σκάλα των Λουτρών (με το αρχαίο οχυρό) , ο λόφος στον Αι Γιάννη τον Ανυφαντά (με το αρχαίο λατομείο και το σπήλαιο) και ο Μυκηναϊκός Τάφος στο Μετόχι Κάτω Τρίτους.

Όμως στα Μεσοβυζαντινά χρόνια, αναφέρεται στον Βίο του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, ο οποίος όταν κατέβηκε από τον στύλο στην Μυτιλήνη (Παναγιά του Μώλου 844 μ.Χ. ) αναγκάσθηκε διωκόμενος να καταφύγει σε «μικρό νησί, όπου υπήρχε ναός του Καλλινίκου μάρτυρος Ισιδώρου». Επομένως βλέπουμε την ύπαρξη ναού στο νησί τον 9^ο αι (Φουντούλης 22.17-51.33 παρ 8-33) Εκεί θα ανήκε και ο κίονας, ίσως και η δεξαμενή! Στην απέναντι παραλιακή ζώνη του Δίβολου, εντοπίστηκαν εγκαταστάσεις Οικισμού

Το Μονύδριο της Παναγίας του Μώλου, είχε σχέση με τον Άγιο Συμεών τον Στυλίτη , τον 9^ο αι. Ο δεξιός Λιμενοβραχίονας είχε την ονομασία Μώλος (κοντά στην γνωστή Πετρόσκαλα) (Γιάννης Μουτζούρης: Ο Μοναχισμός στη Λέσβο σε λ85 1989) Ο Συμεών μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο και άλλους ίδρυσε το Μονύδριον της Γενέσεως της Θεοτόκου, εκεί όπου ασκήτευσε επάνω στον στύλο! Στην οδό Κομνηνάκη ανασκάφηκε ένα Ρωμαικό βαλανείο και η κόγχη μιας εκκλησίας! Ίσως να ήταν του μοναστηριού.

Είναι αδόκιμη η ταύτιση της θέσης του Πρώιμου Χριστιανικύ Μαρτυρίου της Σουράδας με την Μονή της Παναγιάς του Μώλου, όπου και ο ασκητισμός του Αγ. Συμεών του Στυλίτη, γεγονός που έγινε το 844 μ.Χ. περίπου. ⁽ΑΔ 1967) Ο σημερινός Ναός του Άγιου Συμεών χτίστηκε το 1885-1892. Πότε χτίστηκε ο παλιός ναός, δεν είναι γνωστό. Αναφέρεται σ’ όλους τους κώδικες της Μητρόπολης (αρχίζουν από το 1700). Δεν είναι επίσης γνωστό εάν τελικά είναι αφιερωμένος στον Συμεών τον Στυλίτη (5^ος αιώνας) στην Συρία ή στον Λέσβιο Συμεών (9^ος αιώνας). Το πιθανότερο είναι να ανήκει στον Λέσβιο άγιο. Έπειτα είναι γνωστό, πως το παρεκκλήσι του Αι-Γιάννη στα «τρία κυπαρίσσια», γιορτάζει τους «τρεις αδελφούς αγίους» Βέβαια σίγουρα δεν υπήρξε εδώ το Μονύδριον της Παναγίας, που είχε τον Στύλο, ο Άγιος, διότι δεν βρίσκεται η θέση τούτη «παρά τον Μώλον»!

υπέροχος ασβεστολιθικός «βράχος»

με λαξευμένους Μυκηναϊκούς τάφους

μέλη

και την δεξαμενή του Μεσαίωνα

διάσπαρτη διαχρονική κεραμική

από αγγεία

 σε παχύ στρώμα