Babakale: Το τζαμί, η κρήνη, ο λουτρός και η τέχνη των μαχαιράδων

Οδοιπορικό Απέναντι 32 Τένεδος-Άσσος-Πέργαμος 32

Babakale: Το τζαμί, η κρήνη, ο λουτρός και η τέχνη των μαχαιράδων

10/05/2017 - 11:03

Στο Babakale μαζί με το κάστρο χτίστηκε από τον Καπουδάν Πασά Μουσταφά και το τζαμί, το λουτρό και έφεραν νερό από απόσταση 5 χιλιομέτρων! Το τζαμί, με την υπέροχη πολύκρουνη κρήνη στην αυλή, είναι κατασκευασμένο με τη ντόπια πέτρα και έχει θυρώματα από μάρμαρο! Ξύλινοι στύλοι στηρίζουν τον εξωνάρθηκα και τη στέγη εσωτερικά. Ο μιναρές είναι και αυτός ένα μνημείο με λαξευμένη πέτρα. Η επιγραφή επάνω από την πύλη του λέγει τα ίδια πράγματα με αυτήν του κάστρου: «Ο Λατίφ Μπαμπά και άλλοι φώτισαν έναν σκοτεινό τόπο. Πριν οι κάτοικοι του Μπαμπά Μπουρνού δέχονταν σταθερά επιθέσεις από εχθρούς που το είχαν καταφύγιο. Ο Καπουδάν Πασάς έμαθε γι’ αυτό και διέταξε να μένουν Μουσουλμάνοι εδώ και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να κτίσει αυτό το τέμενος. Οι Μουσουλμάνοι πάντα προστατεύονται από το Κάστρο του Τεμένους που κρατάει την ιστορία-1140-1141». Δηλαδή το 1725. Τότε κατασκευάστηκε και η κεντρική βρύση (1726), με τον μεγάλο χαζινέ, δίπλα στο ωραίο κέντρο-καφενείο του πλατάνου, μαζί με άλλες βρύσες στο χωριό! Επίσης βρίσκεται ερειπωμένος ο λουτρός του χωριού (1725).

Κάποτε τεχνίτες από το Καζακστάν έφτιαχναν μαχαίρια και σπαθιά για τον οθωμανικό στρατό (το 1700). Τώρα υπάρχουν δύο μαχαιράδικα, το ένα του Ντογκάν, με τα χειροποίητα μαχαίρια! Επίσης, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι είναι ψαράδες επάνω στον δρόμο των ψαριών προς τα στενά. Είναι σπεσιαλιτέ τα καλαμάρια και οι γαρίδες με ντόπιο λάδι και τυρί του Εζινέ. Κάποτε κατασκεύαζαν και χειροποίητα, δερμάτινα παπούτσια!

Μια κοινότητα, τα μικρά δρομάκια, τα εστιατόρια, το σχολείο και οι 471, τόσοι κάτοικοι, με το μεγάλο σχετικά λιμάνι αποτελούν μια γωνιά που αξίζει η παράκαμψη του κύριου δρόμου και η επίσκεψη. Αυτά τα μαχαίρια με λεπίδες από ατσάλι από τη Γαλλία στέλνονται στην Αίγυπτο και στη Δαμασκό! Τη λαβή τη σκεπάζουν με δέρμα Η τέχνη πήγαινε πάντα από τον πατέρα στον γιο! Εμείς ανηφορίσαμε στο Γκιουλπινάρ και πήραμε τον δρόμο ανατολικά, προς την Άσσο!