Η Λέσβος μετά τις πολλαπλές κρίσεις (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή) που βίωσε τα προηγούμενα χρόνια, όπως όλη η χώρα, κυρίως όμως λόγω της μεταναστευτικής κρίσης που στη δική μας περίπτωση είχε άλλες επιπτώσεις στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου μας, που ακόμη είναι εμφανείς και επηρεάζουν καταστάσεις, πέρασε δύσκολα μέχρι να ρθει σε μια «κανονικότητα» και να μπορέσει να επανεκκινήσει την οικονομία της που δέχθηκε βαρύτατα πλήγματα, από τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις που προέκυψαν και που ήταν ανέτοιμη να διαχειριστεί. Ευτυχώς το μεταναστευτικό, που όπως και να το κάνουμε έχει αφήσει βαρύ «αποτύπωμα» στο νησί, κατά κοινή παραδοχή μπήκε σε μια τάξη και πάντως ανεξαρτήτως των αυξομειώσεων που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια, σε ότι αφορά τις μεταναστευτικές ροές προς το νησί μας, το πρόβλημα αυτό είναι απολύτως διαχειρίσιμο και με τις λιγότερες επιπτώσεις στον τόπο μας. Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι μια καλή εξέλιξη, γιατί δίνει τη δυνατότητα στις τοπικές αρχές και στην κοινωνία να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στα κατ΄εξοχή μείζονος σημασίας ζητήματα που απασχολούν τον τόπο μας και χρήζουν αντιμετώπισης. Είτε αυτά αφορούν έργα και παρεμβάσεις σε υποδομές, είτε σε υπηρεσίες και δράσεις που βάζουν το νησί σε αναπτυξιακή τροχιά, που άλλωστε πρέπει να είναι και ο κοινός στόχος όλων των εμπλεκομένων φορέων που έχουν ρόλο στην υπόθεση αυτή. Γι αυτό και η όποια επαναφορά στο προσκήνιο ζητημάτων που άπτονται του μεταναστευτικού και συνδέονται με αυτό με οποιοδήποτε τρόπο, όπως εν προκειμένω η συνεχής ενασχόληση με την υπό κατασκευή δομή στη Βάστρια και εσχάτως με την υπόθεση του δρόμου προς το ΧΥΤΑ, λειτουργούν αποπροσανατολιστικά, όταν το νησί επείγεται να «γυρίσει σελίδα» και να αφήσει πίσω του όλα αυτά που το «πλήγωσαν τα προηγούμενα χρόνια και το κρατούσαν καθηλωμένο σε στασιμότητα όταν άλλες περιοχές, με λιγότερες δυνατότητες, ...έτρεχαν με ρυθμούς ανάπτυξης! Προφανώς με δεδομένο ότι η Λέσβος ήταν «σημείο αναφοράς» για το μεταναστευτικό τα προηγούμενα χρόνια, δεν παύει να βρίσκεται στην τοπική ατζέντα ως θέμα και να ενδιαφέρει φορείς και τοπική κοινωνία η διαχείρισή του, όχι όμως και να συνεχίζει να επηρεάζει τις εξελίξεις στον τόπο μας και να διχάζει την τοπική κοινωνία, όταν άλλα θέματα είναι προτεραιότητα και στο ...τραπέζι για να λυθούν. Είναι κρίμα και κατανάλωση δυνάμεων το γεγονός ότι κάποιοι από τους τοπικούς παράγοντες δεν αντιλαμβάνονται, σε ότι αφορά το μεταναστευτικό, ότι αυτή τη στιγμή η «θωράκιση» του νησιού είναι το πρωτεύον και αυτό εξασφαλίζεται επαρκώς μόνο με τη λειτουργία της «κλειστής» δομής, που διαθέτοντας τις απαραίτητες υποδομές και τα μέτρα ασφαλείας, μπορεί να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα και με επάρκεια και με τον πλέον ασφαλή τρόπο τις όποιες μεταναστευτικές ροές προκύψουν, χωρίς όλη αυτή η αναγκαία διαδικασία να είναι σε «δημόσια θέα», όπως είναι σήμερα με την λειτουργία της δομής του Καρά Τεπέ, με ό,τι αυτό σημαίνει για την εικόνα του νησιού μας.

Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς θα πρέπει να συμβάλλουν, κατά τη γνώμη μας, ώστε επιτέλους αυτός ο εξωγενής παράγοντας, που όντας επηρέασε και σε κάποιο βαθμό ακόμη επηρεάζει τις εξελίξεις στο νησί μας, να περάσει σε «δεύτερη μοίρα», να πάψει να είναι θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, που μόνο ζημιά κάνει, «δαιμονοποιώντας» το θέμα αυτό στην τοπική κοινωνία και εκθέτοντας το νησί γενικώς! Δεν μπορεί και δεν πρέπει την ώρα που η Λέσβος επιχειρεί να μπει με τις μεγαλύτερες δυνατές αξιώσεις στον τουριστικό χάρτη της χώρας, ως τουριστικός προορισμός, προσδοκώντας μάλιστα να προσελκύσει και επενδύσεις εκτός νησιού, στον τουριστικό κλάδο που θα ενισχύουν και θα αναβαθμίζουν τις υποδομές του, ακόμη εδώ να ...τρωγόμαστε και να διαγκωνιζόμαστε με το μεταναστευτικό. Είναι ακατανόητη η εμμονή αυτή την ώρα που φαίνεται ...φως στο ορίζοντα ότι κάτι πάει να κινηθεί στο νησί σε σχέση με τον τουρισμό και με την αύξηση των τουριστών από τις ευρωπαϊκές αγορές, αλλά κυρίως με την προνομιακή αγορά της γείτονος χώρας που πραγματικά , υπό προϋποθέσεις, μπορεί να «εκτινάξει» την τουριστική κίνηση στη Λέσβο, ώστε να πάψει το νησί να αποτελεί τον «φτωχό συγγενή» στον τουριστικό χάρτη. Υπάρχουν λοιπόν όλες οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό του τουριστικού κλάδου στο νησί, που μπορεί να συμπαρασύρει και όλους τους άλλους κλάδους της τοπικής οικονομίας, αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που διαθέτει και είναι κρίμα να αφήνεται-με όλα αυτά που λέγονται και γίνονται- το μεταναστευτικό να λειτουργεί ως ...τροχοπέδη στην επιχειρούμενη αυτή ανάπτυξη. Γιατί κακά τα ψέματα, ανάπτυξη- και δη τουριστική- και μεταναστευτικό δεν μπορεί να συνυπάρχουν και «συμβιώνουν» σε ένα τόπο που επιχειρεί να αναδειχθεί σε τουριστικό προορισμό και μάλιστα αν είναι δυνατόν και όλο το χρόνο έχοντας τη δυνατότητα να προσελκύσει επισκέπτες με ποικίλα ενδιαφέροντα με τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού, που διαθέτει. Γι αυτό κατά τη γνώμη μας κυριολεκτικά «πυροβολούμε τα πόδια μας», ως τόπος, όταν εξακολουθούμε να κρατάμε στο προσκήνιο, ως θέμα συζήτησης το μεταναστευτικό, όταν για το καλώς νοούμενο συμφέρον του τόπου, θα έπρεπε το «κεφάλαιο» αυτό να είχε κλείσει προ πολλού, έχοντας υπόψη ασφαλώς τις ήδη δρομολογημένες παρεμβάσεις που η ίδια η Πολιτεία διά των αρμοδίων αρχών και υπηρεσιών επιχειρεί να διαχειριστεί με ασφάλεια και χωρίς επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες. Είναι «εκτός τόπου» όσοι εξακολουθούν να «επενδύουν» πολιτικά στο μεταναστευτικό-που ενδεχομένως την περίοδο της έκρηξης και έντασης του να είχαν πράγματι πολιτικά οφέλη- όταν η υπόθεση αυτή έχει μπει σε μια τάξη και έχει πάψει να απασχολεί τη συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας, που εξανίσταται-δυστυχώς σιωπηλώς- με όσα ακατανόητα και αστόχαστα λέχθηκαν και έγιναν τον τελευταίο καιρό!

Είναι κρίμα και άδικο για τον τόπο μας κάποιοι να εξακολουθούν να δίνουν μάχες «οπισθοφυλακών», όταν άλλα είναι τα κρίσιμα και επείγοντα με τα οποία θα πρέπει να καταπιαστούμε ως τοπική ηγεσία και κοινωνία, ο καθένας προφανώς με το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Η αυτοδιοίκηση και των δυο βαθμών, για παράδειγμα έχει έναν αυξημένο ρόλο σε ότι αφορά έργα και παρεμβάσεις σε υποδομές που εκκρεμούν και χρονίζουν και που η υλοποίησή τους εκ των πραγμάτων αναβαθμίζουν το νησί, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανάπτυξη του. Οι οδικοί άξονες για παράδειγμα και γενικότερα το οδικό δίκτυο για ένα μεγάλο νησί, όπως η Λέσβος, έχουν τη βαρύτητά τους στην εικόνα του νησιού που δικαιούται να αποκτήσει σύγχρονες υποδομές, που ακόμη υπολείπονται, παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια για να αποκτήσει τέτοιες και να τις αξιοποιήσει. Είναι γεγονός ότι μετά τρεις σχεδόν δεκαετίες ολοκληρώθηκε ο οδικός άξονας Καλλονής -Σιγρίου που πράγματι είναι ένα έργο υποδομής που αναβαθμίζει την ευρύτερη περιοχή, αλλά ο άλλος οδικός άξονας που οδηγεί στην πιο τουριστική περιοχή του νησιού, ο δρόμος Αγ. Παρασκευής -Πέτρας, ...καρκινοβατεί και κάποιοι έχουν ευθύνη σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο γι αυτήν την εξέλιξη. Οπως αντίστοιχη εικόνα υπάρχει και έναν άλλο πολυσυζητημένο οδικό έργο, αυτό της Νότιας Παράκαμψης της Μυτιλήνης, που αν και είναι πρώτης προτεραιότητας για να ανακουφιστεί κυκλοφοριακά η πόλη ακόμη υπάρχουν ενστάσεις για να το ακυρώσουν ή στην καλύτερη περίπτωση να το παραπέμψουν στις ...καλένδες, ενώ στα ...αζήτητα είναι ακόμη η χρηματοδότησή του! Ομως μείζονος σημασίας παρεμβάσεις , πέρα «από δρόμους και λιμάνια» , όπως σημείωσε πρόσφατα σε μια δήλωσή του ο περιφερειάρχης Κ. Μουτζούρης είναι εκείνες που αφορούν την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας στο νησί, που πραγματικά το «θωρακίζουν» υγειονομικά, αλλά και οι παρεμβάσεις στους άλλους κλάδους της οικονομίας και κυρίως στον πρωτογενή τομέα, που η Λέσβος διαθέτει αξιοπρόσεκτο με την παραγωγή επώνυμων τοπικών προϊόντων που δίνουν υπεραξία στους παραγωγούς και εισόδημα στον τόπο μας. Μόνο που με δεδομένη την κλιματική αλλαγή για να συνεχίσει να υφίσταται και γιατί όχι και να αναπτύσσεται ο πρωτογενής αυτός τομέας, χρειάζονται σοβαρές και άμεσες παρεμβάσεις για να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία και τα φαινόμενα ξηρασίας, πριν ο λεσβιακός ελαιώνας, ο οποίος έθρεψε γενιές και γενιές Λεσβίων και που ήταν ο στυλοβάτης της εντυπωσιακής άνθησης της οικονομίας του νησιού τους προηγούμενους αιώνες, πάψει να παράγει από την εγκατάλειψη που υφίσταται σε όλους τους τομείς. Και από την άλλη η κτηνοτροφία που τα τελευταία χρόνια αναδείχτηκε με τα προϊόντα της ένας από τους βασικούς κλάδους της οικονομίας του νησιού αποδειχθεί ασύμφορη απασχόληση για τους κατοίκους χωρίς μέτρα στήριξης και παρεμβάσεις που θα διευκολύνουν και θα λειτουργούν ως κίνητρα για να παραμείνει ένας κόσμος , κυρίως νέος στην ηλικία, στα χωριά του. Αυτά, που επιγραμματικά αναφέρουμε, και πολλά άλλα είναι αυτά που θα πρέπει να απασχολήσουν την ηγεσία του τόπου μας, ώστε η πολυπόθητη ανάπτυξη για την οποία όλοι μιλούν να πάρει «σάρκα και οστά» και να μη μείνει στις διαπιστώσεις και στα ευχολόγια. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει κάποιοι να ξεκολλήσουν από τις αγκυλώσεις και τις κοντόφθαλμες προσωπικές στρατηγικές, που αρνούνται να δουν τη «μεγάλη εικόνα» για το νησί μας, που έχει όλες τις δυνατότητες για να αλλάξει ...πίστα και να μπει επιτέλους σε αναπτυξιακή τροχιά!