Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Διαδρομή 37
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 31
Εδώ, στην πεδιάδα των Μέσσων, δίπλα στα νερά του Ξυνόρροδου, ο R. Koldewey, στα 1885 κα στα 1887, ανέσκαψε ένα μεγάλο ναό, 23,75 επί 41,52 μ., με 8 επί 14 ωραιότατους υψηλούς κίονες, τους οποίους έστεφαν ιωνικά κιονόκρανα. Ο κυρίως ναός ήταν σχετικά μικρός και έτσι το πτερό είχε περιμετρικό βάθος 5,60 μ. (ψευδοπερίπτερος), κάτι που θα τόνιζε έντονα την σκιά, κάτω από το άπλετο λεσβιακό φως.
«Εις το τέλος του θαλαττίου κόλπου, έσωθεν του λόχμου, μένουσιν κτίσματα παλαιότατα, διεφθαρμένα, μένει δε ναός σώος του θείου Ταξιάρχου Μιχαήλ μετ’ ολίγης περιοχής, ποιών θαύματα κατ’εκάστην.»
Η αναφορά του Γαβριήλ, στα 1620, αφορά το μικρό μεταβυζαντινό ναό του 10ου μ.Χ. αι., που βρίσκεται εκεί, και αυτός επάνω στο ερείπιο μιας τρίκλιτης βασιλικής, των πρωτοχριστιανικών χρόνων, που σηματοδοτεί την αλλαγή της θρησκευτικής τελετουργίας.
Ο χώρος το 1983 (πάνω) και επίσκεψή μου στα 1988, με τα νερά του ποταμού (αριστερά). Το Τμήμα της Πολιτισμικής Τεχνολογίας στο χώρο (2001) (δεξιά)
Από την γραμματεία και κυρίως από τα αποσπάσματα των μεγάλου μας ποιητή Αλκαίου, ο οποίος εξορίστηκε στην Πύρρα από τον Πιττακό (τέλος 7ου - αρχές 6ου π.Χ. αι.) υποθέτουμε ότι πρόκειται για το «εύδειλον τέμενος μέγα ξύνον», το Κοινόν των Λεσβιακών Πόλεων, το «ίρον εν τω Μέσσω», με τις κοινές γιορτές όλων πόλεων.
Οι τρεις ναοί το 2001 (αριστερά) ...μια βάση, ο 1ος σφόνδυλος (δεξιά)
Αν και δεν έχει αποδειχτεί σε ποια θεότητα ήταν αφιερωμένο, μάλλον η αιολική τριάδα του «Αντιάου Δία», της «Αιολήιας Κυδαλίμας θεάς, της Ήρας» και του «Ζόννυσου Ομήστα» λατρευόταν εδώ, ανέκαθεν, ίσως σε βωμούς πριν την ανέγερση του ναού, η οποία τοποθετείται στο 2ο μισό του 4ου π.Χ. αι..
… και υδρορροή στη Σίμη του ναού (2001)
Μέσα στα νερά του Ξυνόρροδου, σε υδροχαρή φυτά και με την παρουσία μεγάλων Μελιών (Fraxinus angustifolius), σαν ιερών δένδρων, ο τόπος επί χιλιάδες χρόνια απέπνεε τον φόβο «ότι ην ποτέ δράκων φοβερός εκεί μη εών τινά παρελθείν του τόπου, εν δε τω τον Άγιον Παύλον ενδημήσαι εις Λέσβον και των εκείσε πιστών δεηθέντων, διά προσευχής εθανάτωσεν αυτόν.» (Γαβριήλ)
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 31
Εδώ, στην πεδιάδα των Μέσσων, δίπλα στα νερά του Ξυνόρροδου, ο R. Koldewey, στα 1885 κα στα 1887, ανέσκαψε ένα μεγάλο ναό, 23,75 επί 41,52 μ., με 8 επί 14 ωραιότατους υψηλούς κίονες, τους οποίους έστεφαν ιωνικά κιονόκρανα. Ο κυρίως ναός ήταν σχετικά μικρός και έτσι το πτερό είχε περιμετρικό βάθος 5,60 μ. (ψευδοπερίπτερος), κάτι που θα τόνιζε έντονα την σκιά, κάτω από το άπλετο λεσβιακό φως.
«Εις το τέλος του θαλαττίου κόλπου, έσωθεν του λόχμου, μένουσιν κτίσματα παλαιότατα, διεφθαρμένα, μένει δε ναός σώος του θείου Ταξιάρχου Μιχαήλ μετ’ ολίγης περιοχής, ποιών θαύματα κατ’εκάστην.»
Η αναφορά του Γαβριήλ, στα 1620, αφορά το μικρό μεταβυζαντινό ναό του 10ου μ.Χ. αι., που βρίσκεται εκεί, και αυτός επάνω στο ερείπιο μιας τρίκλιτης βασιλικής, των πρωτοχριστιανικών χρόνων, που σηματοδοτεί την αλλαγή της θρησκευτικής τελετουργίας.
Ο χώρος το 1983 (πάνω) και επίσκεψή μου στα 1988, με τα νερά του ποταμού (αριστερά). Το Τμήμα της Πολιτισμικής Τεχνολογίας στο χώρο (2001) (δεξιά)
Από την γραμματεία και κυρίως από τα αποσπάσματα των μεγάλου μας ποιητή Αλκαίου, ο οποίος εξορίστηκε στην Πύρρα από τον Πιττακό (τέλος 7ου - αρχές 6ου π.Χ. αι.) υποθέτουμε ότι πρόκειται για το «εύδειλον τέμενος μέγα ξύνον», το Κοινόν των Λεσβιακών Πόλεων, το «ίρον εν τω Μέσσω», με τις κοινές γιορτές όλων πόλεων.
Οι τρεις ναοί το 2001 (αριστερά) ...μια βάση, ο 1ος σφόνδυλος (δεξιά)
Αν και δεν έχει αποδειχτεί σε ποια θεότητα ήταν αφιερωμένο, μάλλον η αιολική τριάδα του «Αντιάου Δία», της «Αιολήιας Κυδαλίμας θεάς, της Ήρας» και του «Ζόννυσου Ομήστα» λατρευόταν εδώ, ανέκαθεν, ίσως σε βωμούς πριν την ανέγερση του ναού, η οποία τοποθετείται στο 2ο μισό του 4ου π.Χ. αι..
… και υδρορροή στη Σίμη του ναού (2001)
Μέσα στα νερά του Ξυνόρροδου, σε υδροχαρή φυτά και με την παρουσία μεγάλων Μελιών (Fraxinus angustifolius), σαν ιερών δένδρων, ο τόπος επί χιλιάδες χρόνια απέπνεε τον φόβο «ότι ην ποτέ δράκων φοβερός εκεί μη εών τινά παρελθείν του τόπου, εν δε τω τον Άγιον Παύλον ενδημήσαι εις Λέσβον και των εκείσε πιστών δεηθέντων, διά προσευχής εθανάτωσεν αυτόν.» (Γαβριήλ)