Βγαίνοντας από το χωριό, μετά το ιδιωτικό ελαιοτριβείο με την υπέροχη καπνοδόχο, επάνω στη στροφή του δρόμου, με το γεφυράκι, υπήρχε το ωραιότατο, πετρόχτιστο, καφενείο του Άβελ. Πίσω από αυτό άναβαν ένα κερί επάνω σ’ ένα βράχο, στην Αγία Παρασκευή.

...και το 1996

Τώρα κτίστηκε εκκλησάκι και το καφενεδάκι έγινε νεόχτιστη αποθήκη.

Ο όρμος

Γυρίζουμε πίσω. Θα επισκεφτούμε πρώτα τον κάμπο και την παραλία. Ο όρμος είναι μεγάλος, ανάμεσα σε δύο πέτρινα ακρωτήρια. Ο ελαιώνας που κατεβαίνει μέχρι κάτω, χωρίζει την παραλία σε δύο μέρη. Έτσι το νότιο άκρο είναι κοντά στο δρόμο. Εδώ η πλαζ είναι καλή.

Η νότια πλαζ

Το μικρό ξενοδοχείο «Μιστεγνά» και ο Οίκος Ευγηρίας «Αίγειρος» (παλιό ξενοδοχείο) μαζί με τη νεόχτιστη εκκλησία του Χριστού, στη μέση του πουθενά, στέκουν σα νέα κτίσματα. Μαζί με καινούργια σπίτια.

Ο Χριστός της παραλίας

Στο βάθος, κοντά στην ελαιόφυτη πέτρινη πλάτη, σώζονται μερικά παλιά σπίτια της νότιας άκρης. Εδώ, τα κάθετα πρέμνα του σκουρόχρωμου ιγνιβρίτη είναι η πηγή της μαύρης πέτρας για την οποία τόσα είπαμε και σε τόσα κτίσματα τη βλέπουμε ακόμα.

Η μαύρη πέτρα

Προς την άκρη του ακρωτηρίου υπάρχει μικρό λιμανάκι. Από εδώ φαίνεται το βόρειο και κύριο τμήμα της προκυμαίας χωρίς άμεση επικοινωνία με το νότιο.