Πηγαίνουμε προς τους Πύργους Θερμής, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιοχές. Πάντα από τον παλιό δρόμο, μέσα από τον ελαιώνα. Πριν συναντήσουμε όμως τα πρώτα αρχοντόσπιτα, δεξιά ένας δρόμος βγάζει στην παραλία.

... τον Άι-Νικόλα στο εσωτερικό

Στα «Νησέλια». Αριστερά, στο φραγμένο πια χωράφι, προσπελάζεται με δρομάκι ο Άι-Νικόλας. Είναι κτισμένος σε μια έξαρση του εδάφους, ένα λοφίσκο. Γύρω υπάρχει κεραμική και ίσως ο λοφίσκος κρύβει το παλιό κτίσμα. Ο δρόμος βγάζει στην παραλία. Ένα κέντρο κλειστό και μια καντίνα με «ξαπλώστρες». Το καλοκαίρι είναι πλαζ. Νοτιότερα, μέχρι το ακρωτήρι, η φρουκαλιά, το κρίταμο, η βιολέτα στολίζουν τον τόπο, σπίτια και περιβόλια μέχρι μέσα.

... την πλαζ

Εδώ υπήρχαν (και ακόμα υπάρχουν) τα καλύτερα αμπέλια. Βότσαλα χρωματιστά και όστρακα αγγείων της αρχαιότητας δείχνουν τη σημασία του τόπου, καθώς και τη γειτνίαση με τη μεγάλη προϊστορική θέση, που φαίνεται στα βόρεια. Στην έξοδο όμως του δρόμου, είναι κτισμένη η Παναγιά.

... με την προϊστορική Θερμή στα βόρεια

Κτισμένη με την ντόπια κόκκινη πέτρα (μιστεγνιώτικο ιγνιβρίτη), έχει ένα αρράβδωτο κίονα από το παλιό κτίσμα και ένα κυλινδρικό μέλος (ίσως βωμό), με διακοσμητική ταινία από πιθανή κληματίδα, ποιος ξέρει, ίσως από το σταφύλι που σκαλώνει στον τράφο του διπλανού περιβολιού. Στο δρόμο παραμένουν τα υπολείμματα της βρύσης, ασπρισμένης αλλά ξερής.

... την Παναγιά