Είναι φανερό ότι σήμερα η χώρα μας, αλλά και τα ευρωπαϊκά κράτη, στερούνται ηγετικής προσωπικότητας και όπως αποδεικνύεται, τα κράτη αυτά κυβερνώνται σήμερα από ηγεμόνες και όχι από ηγέτες.

Ηγέτης κατά τον Αριστοτέλη είναι αυτός που υπηρετεί το κοινό καλό της χώρας και του λαού του. Είναι αυτός που έχει προσωπικότητα με σεμνότητα και ταπεινότητα και γνωρίζει τι ξέρει από την πολιτική και κυρίως τι δεν ξέρει από αυτή! Είναι αυτός που έχει αξιόλογους συνεργάτες και όχι ένα φαύλο περιβάλλον διαφόρων παρατρεχάμενων. Είναι αυτοί που και στο μεταπολιτευτικό μας σύστημα υπήρξαν λίγοι, που έχουν κριθεί από το λαό και έγραψαν στην ιστορία μας σελίδες δόξης και εθνικής υπερηφάνειας. Το χαρακτηριστικό στην προσωπικότητα του ηγέτη είναι ότι πρέπει να υπάρχει σοβαρότητα στα λόγια και τα έργα και να είναι προσηλωμένος στις αξίες που υπηρετεί, χωρίς να δέχεται την ταπείνωση και την απαξίωση αυτών των αξιών, της ιστορίας και του λαού του.

Σήμερα αυτοί που μας κυβερνούν και μας κυβερνούσαν, έχουν δώσει το δικαίωμα στους εταίρους μας να μας κατηγορούν ότι η χώρα μας είναι η χειρότερη στην Ευρωζώνη, διεφθαρμένη, με διεφθαρμένους πολιτικούς, και την προσομοιάζουν με ένα βαρέλι χωρίς πάτο, που δεν μπορεί, αφού δεν έχει συγκεκριμένο προγραμματισμό και σωστή κυβέρνηση, να αξιοποιήσει τις ευρωπαϊκές δανειοδοτήσεις.

Στο σημερινό μας πολιτικό σύστημα φαίνεται ότι μας τέλειωσαν πια αυτές οι ηγετικές προσωπικότητες. Αυτοί οι ηγέτες που έχουν τη δυνατότητα να εμπνέουν, να ενθαρρύνουν, να συσπειρώνουν, να ξεσηκώνουν και να καθοδηγούν το λαό ενωμένο. Η κατάσταση σήμερα είναι κάτι το διαφορετικό, γιατί ο κόσμος είναι διαλυμένος και η αυριανή μέρα είναι στο χάος και στο απόλυτο μηδέν. Ορισμένοι προσπάθησαν να μιμηθούν τον Ανδρέα Παπανδρέου σε ύφος και κίνηση, αλλά απέτυχαν και από τα πολλά «εγώ θα κάνω, θα δώσω, θα συγκρουστώ» μετά τις εκλογές έγιναν όλα «Εμείς»!

Στο μεταπολιτευτικό μας σύστημα σήμερα οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί έμαθαν να λειτουργούν ως μεγαλοκομματάρχες και λιγότερο ή καθόλου ως ηγέτες. Εμφανίζονται ως ηγεμόνες γιατί υπηρετούν τη φιλοδοξία για την εξουσία, τους ενδιαφέρει το προσωπικό τους συμφέρον και υπηρετούν τα συμφέροντα των οπαδών και των ομάδων που στηρίζουν την εξουσία τους.

Είναι ηγεμονίσκοι που διοικούσαν και διοικούν, οι περισσότεροι, ένα πελατειακό κράτος, με ρουσφέτια σε πρόσωπα και ομάδες ανθρώπων. Σήμερα οι νέοι ηγεμονίσκοι και οι επιλεγμένοι προπαγανδιστές του δικομματισμού, μέσα σε πολιτική σύγχυση και πανικό, έχουν ξεπεράσει κάθε πολιτική δημοκρατική αξιοπρέπεια, με υπερβολές, παρερμηνείες και ψέματα στις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις.

Παράλληλα και ενώ παρουσιάζονται ο καθένας ως μοναδικός σωτήρας της καμμένης χώρας, μας λένε ότι επέρχεται εθνική καταστροφή. Έτσι παρακολουθούμε αρχαία τραγωδία με πολλά πολιτικά παρατράγουδα που δεν ενδιαφέρουν τους πολίτες. Οι συνιστώσες της κεντροδεξιάς αλληλοτρώγονται με τις άλλες δεξιές που δεν τους έκαναν μεταμόσχευση, και οι συνιστώσες της κεντροαριστεράς κατακρεουργούνται με το Κ.Κ.Ε. και τις άλλες αριστερές δυνάμεις , και όλα αυτά για το καλό του λαού, με προτεραιότητα την εξουσία και την καρέκλα των πολιτικών μας. Πάντως εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι και ενώ είμαστε σε κατάσταση εθνικής εκτάκτου ανάγκης, όπως συνεχώς εξαγγέλλουν αυτοί οι ηγεμονίσκοι, γιατί δεν κάνουν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και αναγέννησης της χώρας και του λαού;

Είναι αυτοί που εκφοβίζουν και απειλούν το λαό, του δίνουν υποσχέσεις και τον παροτρύνουν να τους ψηφίσουν έχοντας προτεραιότητα διλήμματα και εκβιασμούς, μέσα ή έξω από την Ευρώπη, Ευρώ ή Δραχμή, για την τύχη της χώρας, ενώ πολλές φορές μοιράζουν προνόμια και θέσεις σε αυτούς τους έμπιστους παρατρεχάμενους και σε όλους που τους πιστεύουν ότι θα τ’ αλλάξουν όλα στην Ελλάδα.

Ζούμε σε μια κοινωνία που οι πολιτικές οικογενειακές δυναστείες είναι διαχρονικά κοινωνικό φαινόμενο στη διαδοχή των πολιτικών στελεχών στη χώρα μας. Επομένως, αφού είναι ο μπαμπάς, ας γίνει πολίτικος η κόρη ή ο γιος, αφού υπάρχει DNA. Και έτσι το πολιτικό μας σύστημα και γενικά η δημοκρατική μας κοινωνία δε διδάσκεται στο να μπορεί να αναζητά ηγέτη μέσα από το λαό. Πάντοτε κατά το παρελθόν και πριν μερικά χρόνια, υπήρχαν προεκλογικές περίοδοι με εντυπωσιακές και ογκώδεις συγκεντρώσεις των πολιτικών αρχηγών, ήταν άλλες εποχές πολιτικής δυναμικής, άλλη ψυχολογία των πολιτών, ο κόσμος περίμενε προσωπικές παροχές και διορισμούς και για αυτό ήταν ανύπαρκτος ο πολιτικός λόγος, ήταν άλλες οι πολιτικές προσωπικότητες, που εντυπωσίαζαν, ξεσήκωναν το λαό με παροχές - κάποτε! Ενώ σήμερα, με τα τηλεοπτικά πάνελ, μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε διάφορες προσωπικότητες πολιτικών, με διαφορετικό λόγο και πολιτικό ύφος και ήθος, που ορισμένοι είναι χαρακτηριστικοί τύποι πολιτικάντη, απαραίτητοι στα πάνελ για να βγάζουν οργή και γέλιο.

Είναι εντυπωσιακό σήμερα το ότι αρκετές φορές, κυρίως οι παλαιοκομματικοί και οι περιφερόμενοι μεταγραφικοί αστέρες του πολιτικού συστήματος, είναι γλείφτες, κόλακες, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το όνομα του αρχηγού για να δείξουν δημόσια το σεβασμό και την κομματική τους προσήλωση και υπακοή. Πολλοί από αυτά τα τηλεοπτικά κομματικά αστέρια, άνδρες και γυναίκες, είναι αναιδείς, θρασείς σκυψομεσάκηδες, καρεκλοθήρες, θεσιθήρες, βολεψάκηδες, γιατί οι περισσότεροι έχουν πολιτικό παρελθόν, είναι επαγγελματίες πολιτικοί με διάφορες επιδόσεις. Τέλος, δημόσια στα τηλεοπτικά πάνελ αλληλοχωρίζονται: οι μισοί λένε τους εαυτούς τους πατριώτες και τους άλλους τυχοδιώκτες, προδότες, επικίνδυνους, και ο ένας κατηγορεί τον άλλον και οι δυο μαζί πρώην μεγάλοι, το ΣΥΡΙΖΑ! Αλήθεια, σήμερα πού να βρεις ηγέτη, αφού με την ψήφο του ο λαός έχει κάνει τις επιλογές του και απαιτεί από τα κόμματα συνεργασίες, δε θέλει παλικαρισμούς, θέλει υγεία, δουλειά, ασφάλεια, ηρεμία, πρόνοια.