Δεν πιστεύω ότι υπάρχει αρχηγός πολιτικού κόμματος στην ελληνική κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που θέλει να καταστρέψει τη χώρα ή ότι θέλει να είναι οι πολίτες αυτής της χώρας, στη φτώχεια, στην απαισιοδοξία και να ζουν μέσα σε εθνική κατάθλιψη!

Όμως ιστορικά, οι διάφοροι πολιτικοί δεν επέλεξαν κοινωνικά δίκαιο και δημοσιονομικά συγκροτημένο πολιτικό σύστημα στις πολιτικές της διακυβέρνησης της χώρας, και αρκετές φορές λόγω ανωριμότητας, και ίσως λόγω ανικανότητας, δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν σωστά τη δεδομένη περίοδο που διέρχεται η χώρα, και επομένως αυτές οι πολιτικές δεν απέδωσαν και δημιούργησαν πλασματική ευημερία και εύκολο πλουτισμό, που δυστυχώς την τελευταία διετία, οι πολίτες πληροφορήθηκαν ότι ο νεοπλουτισμός των Ελλήνων ήταν από δανεικά χρήματα, μιας κακής διακυβέρνησης της χώρας από τα κόμματα εξουσίας, που χρέωσαν τους πολίτες και μηδένισαν την ανάπτυξη, στιγματίζοντας τη χώρα ως αναξιόπιστη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η φιλοσοφία της λειτουργίας της Δημοκρατίας μέχρι σήμερα, ήταν η ρουσφετολογική πολιτική των κόμματων εξουσίας και η δημιουργία από αυτή την εύκολη πολιτική μεθοδολογία εκλογής, ενός μεγάλου πελατειακού κράτους, που τώρα γι’ αυτό απολογούνται, υποφέρουν και δυστυχούν οι πολίτες. Είναι ασφαλώς δύσκολο αλλά επιβεβλημένο να αποβάλουν οι πολιτικοί, παλιές συνήθειες μιας πελατειακής πολιτικής γιατί πλέον δεν μας επιτρέπει αυτό η ευρωπαϊκή μας παρουσία. Ο πολίτης πρέπει να πείθεται με επιχειρήματα και πραγματοποιήσιμες υποσχέσεις στο άμεσο μέλλον και όχι να κυριαρχεί η θεωρητικολογία ή αβεβαιότητα, ο λαϊκισμός και οι υποσχέσεις. 

Τώρα χρειάζεται σοβαρός πολιτικός λόγος χωρίς υποκρισία, λόγος αληθινός, ειλικρινής, από πολιτικούς με παιδεία, με μετριοπάθεια, με ήθος, με γνώσεις, πολιτική αξιοπρέπεια. Χρειάζεται σωστός πολιτικός λόγος για  να υπάρχει διάλογος, που είναι η βάση της Δημοκρατίας. Ενώ η πολιτική που θα εφαρμόζεται, πρέπει να είναι αυτή που θα υπηρετεί το εθνικό συμφέρον, που θα αφορά το κοινωνικό σύνολο και όχι τα συμφέροντα  κοινωνικών ομάδων και ατόμων.

Αυτός ο πελατειακός τρόπος πιστεύω ότι πρέπει να ανήκει στο παρελθόν. Ήταν η διαχρονική προεκλογική πολιτική δυναμική και ικανότητα των πολιτικών, δηλαδή χρησιμοποιούσαν το ρουσφέτι για να διεκδικήσουν την  εκλογή τους, μέσα από ένα εκλογικό σώμα που ήταν απαιτητικό, δεν του έλεγαν την αλήθεια για πολλά χρόνια, τάζοντας διορισμούς και μετέπειτα επιδοτήσεις, και οι υποψήφιοι διεκδικούσαν έτσι την κοινοβουλευτική τους καρέκλα. Ένα καθεστώς που υπηρέτησα και εγώ, όπου εκτός από τις ενδοκομματικές αντιπαλότητες και μικροσυντροφιές, ήμουν απαίδευτος και ανίκανος στο ρουσφέτι, που μετά επιτάσεως μού ζητούσαν με το δίκιο τους,  οι μαθημένοι ψηφοφόροι και που ασφαλώς έκριναν τους πολιτικούς ως ικανούς εάν τους έκαναν το προσωπικό τους ρουσφέτι!!! Επομένως τώρα,  το έργο των πολιτικών πλέον είναι δύσκολο, αντιμέτωπο με την αλήθεια  και την σοβαρότητα.

Είναι δύσκολο μια τέτοια νοσηρή πολιτική κατάσταση να αποθεραπευτεί, ένα χρόνιο μολυσματικό νόσημα μεταξύ των πολιτικών κομμάτων εξουσίας είχε προκαλέσει πολιτική ρουσφετολογική παθογένεια με σχεδόν πλήρη αποκλεισμό της υγιούς αξιοκρατίας.

Αυτές οι παλαιοκομματικές πολιτικές του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας, διέφθειραν συνεχώς τους πολίτες γιατί σε πολλούς έδιναν υποσχέσεις και πολλούς αλλά ημετέρους διόριζαν, και έτσι δημιουργούσαν μια δημόσια διοίκηση τεράστια, νωθρή, απαίδευτη, ανίκανη να λειτουργήσει και να προασπίσει την ισονομία, την ισοπολιτεία και την κοινωνική δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα τη διάβρωση του κοινωνικού ιστού, ώστε να οδηγεί τους περισσότερους πολίτες στην εξαθλίωση και τη φτώχεια και αρκετούς στο νεοπλουτισμό. 

Τώρα άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι η πολιτική είναι σοβαρή υπόθεση, τώρα μετά την απαξίωση της πολιτικής από τους πολίτες, αντιλήφθησαν ότι  πολιτική δεν είναι δημόσιες σχέσεις και αλλοπρόσαλλες εξωπραγματικές πολιτικές θέσεις και μόνο υποσχέσεις. Είμαστε σε κρίσιμη ακόμη περίοδο γιατί η χώρα δεν ξεπέρασε την τεράστια οικονομική κρίση και το αύριο της χώρας και των πολιτών, βρίσκεται όχι στη βούληση των πολιτικών, αλλά στην κρίση και τις επιλογές των πολιτών.

Σήμερα ο λαός έχει υποστεί κοινοβουλευτική κόπωση και παρουσιάζει  απόλυτη αδιαφορία απέναντι στο διαλυμένο πολιτικό μας σύστημα, γιατί ζούμε σε μια πολιτική παρανοϊκή περίοδο που εφαρμόζονται χωρίς τη θέληση των πολιτών, σκληρά μέτρα φορολογίας, περικοπές μισθών και συντάξεων με παράλληλες αυξήσεις των τιμών των αγαθών και υπηρεσιών  διαβίωσης. Κατάσταση χωρίς ελπίδα και προοπτικές γιατί πρέπει να συνεχίσουμε τους δύσκολους δρόμους του μνημονίου και μετά τις εκλογές, γιατί η διάλυση του κράτους και η ασυνέπεια απέναντι στην Ε.Ε., είναι μεγάλη και χρειάζεται δουλειά και λιτότητα για την ξεπεράσουμε και σε  μερικά χρόνια… να συναντήσουμε τους πυλώνες ανάπτυξης…

Η Ευρώπη και κυρίως η Ελλάδα αυτή τη χρονική περίοδο, βρίσκεται σε εμπόλεμη οικονομική κατάσταση, είμαστε μέσα σε οικονομικό πόλεμο με σκληρά μέτρα, με προβλήματα και ελλείψεις στο χρεοκοπημένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, με υποβαθμισμένο το βιοτικό επίπεδο της μεσαίας τάξης, και διάλυση της επιχειρηματικότητας και όπως στους κλασικούς πολέμους υπάρχουν νεκροί και τραυματίες, έτσι και τώρα υπάρχουν θύματα από τους εξαθλιωμένους συνταξιούχους, τους μισθωτούς, τους ανέργους, τους αστέγους, ενώ η κατάθλιψη έχει γίνει πια για το λαό εθνική, όπως λέει αρχηγός κόμματος εξουσίας, και έχει οδηγήσει πολλούς σε αυτοκτονία.

Η χώρα μας είναι πλέον ένα πειραματικό οικονομικό εργαστήριο, ένας χώρος οικονομικών συμφερόντων, όπου εφαρμόζονται οικονομικές πρακτικές που δημιουργούν ένα κράτος με επίκεντρο τα δισεκατομμύρια των δανειστών μας και όχι κράτος με επίκεντρο τον άνθρωπο της Ελλάδας  και της Ευρώπης.  

Απρίλιος 2012