Το τηλέφωνο χτυπούσε αξημέρωτα ανελέητα. Σήκωσα το ακουστικό :

- Μου φεύγει (άκουσα μια ταραγμένη φωνή).

- Κι εμένα μου φεύγει. Ο ύπνος. Τι συμβαίνει;

- Σήμερα ο Γιώργος πετά για Αθήνα.

- Ο Γιώργος, ο γιος σου.

- Το πουλάκι μου!

- Το πουλάκι σου! Φοιτητής πια!

- Το αγόρι μου! Ναι!

- Να πάω να τον παραλάβω; Ο πατέρας του δεν βρίσκεται Αθήνα;

- Δεν σε πήρα γι’ αυτό. Σπίτι βρήκαμε.

- Το ξέρω. Τι έπαθε ο Γιώργος;

- Θεός φυλάξοι! Δεν έπαθε το μωρό μου!

- Εσύ έπαθες!

- Είμαι μια μάνα που αποχωρίζεται το σπλάχνο της.

- Το οποίο έκλεισε τα 18 αισίως! Έγινε φοιτητής, ψηφίζει, έχει κοπέλα, έχει φίλους και δίπλωμα οδήγησης.

- Πού πάει μικρό παιδί;

- Από Μυτιλήνη - Αθήνα είπαμε. Για πέντε υπέροχα χρόνια! Χριστιανή μου, τρελή είσαι; Εσύ δεν σπούδασες;

- Στην ηλικία αυτή δεν είχα το μυαλό στο κεφάλι…..

- Μια χαρά ήσουνα τότε, τώρα δεν είσαι με τα καλά σου!

- Του δίνω από χτες…

- Συμβουλές!

- Φαγητά, πράγματα, ό, τι θέλει από το σπίτι το παιδάκι μου να το πάρει.

- Λεφτά θέλει το παιδάκι. Άμα χρειαστεί κάτι, γεμάτη πράματα είναι η Αθήνα.

- Πώς θα είναι απόψε; Φοβισμένο, μόνο το καλό μου;

- Θα είναι στο σπίτι του πατέρα του, εναλλακτικά έχει την αδερφή σου που ζει στην Αθήνα, εμένα, την κοπέλα του, που σπουδάζει Αθήνα κα την παρέα του. Γιατί να είναι μόνος και φοβισμένος;

- Που θα κλειστεί μόνος σε ένα σπίτι για πρώτη φορά…

- Πρώτον δεν θα κλειστεί απόψε, στον πατέρα του θα μείνει και το Σάββατο θα πάνε με τη Μαρία Ύδρα. Άρα θα καλοπεράσει. Δεύτερον εσύ πρώτο βράδυ φοιτήτρια φόβο ένιωσες ή αισθάνθηκες ελευθερία;

- Άσε εμάς! Εμείς ήμασταν ανόητα δεν ξέραμε από ζωή.

- Μια χαρά ξέραμε. Μόνοι μας εγκατασταθήκαμε, σπουδάσαμε, ζάχαρη περάσαμε, τίποτα δεν πάθαμε. Μάθαμε να εξυπηρετούμε τις ανάγκες μας, να οργανώνουμε τη ζωή μας, να διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μας, σπουδάσαμε, ερωτευτήκαμε, κάναμε παρέες, πήγαμε εκδρομές, πήγαμε συναυλίες, θέατρα, ταβέρνες, συνδικαλιστήκαμε, ζήσαμε το lifestyle, μωρέ, δε γινόταν να γινόμασταν δεκαοχτώ και φοιτήτριες πάλι; Κι ας είχαμε μπροστά μας οχτώ εξεταστικές και το πτυχίο!

- ……………

- Είσαι εκεί;

- Εδώ είμαι. Σκέφτομαι.

- Να μην ανησυχείς. Nonews, good news!

- Που θα πει;

- Πως τα παιδιά στην ηλικία αυτή είναι προπονημένα από την Ελληνίδα μάνα! Μόλις τα βρούνε ζόρικα, πέφτει τηλέφωνο!

- Δεν έχεις άδικο!

- Ωραία! Κοιμήσου τώρα!

- Πώς να κοιμηθώ; Άδειο είναι το σπίτι…. Χωρίς το παιδάκι μου! Θα γυρίσω και δεν θα το ακούω να χτυπά τις πόρτες, να κλείνεται στο μπάνιο, να γρατζουνίζει την κιθάρα.

- Γιατί μεγάλωσε, έχει τη δική του ζωή!

- Χωρίς τη μανούλα!

- Εννοείται, καλέ! Θέλαμε εμείς τη μάνα μας φοιτήτριες;

- Εγώ την ήθελα τη μανούλα μου!

- Δεν θυμάσαι καλά! Σκέψου λίγο καλύτερα!

- Την αποχωρίστηκα!

- Κάθε μέρα στα καφέ και στις γειτονιές της Αθήνας γυρίζαμε. Σύνελθε σε παρακαλώ! Η δική σου η μάνα δεν είχε ψυχή; Και θυμήσου ότι τα κινητά πρωτοβγήκαν, αφού τελειώσαμε και το μάστερ! Οι δικοί μας οι γονείς (ευτυχώς) δεν μας έβρισκαν όποτε ήθελαν! Ήρεμα μιλάω!

- Ναι αλλά οι καιροί άλλαξαν!

- Πήρες τη θέση της μάνας σου! Μεγαλώσαμε!

- Δεν είμαι καλή μάνα;

- Τρελή είσαι! Εμείς δεν λέγαμε ότι γονείς θα γινόμασταν ψύχραιμοι, μοντέρνοι; Πού πήγαν τόσες διακηρύξεις;

- Δεν ξέρω. Όταν έλεγα όσα έλεγα, δεν είχα παιδιά!

- Να είσαι περήφανη που ο Γιώργος μεγάλωσε, που πέτυχε έναν στόχο του, που αυτονομείται!

- Μου βάζεις δύσκολα. Το Σαββατοκύριακο Αθήνα θα είμαι.

- Να πάμε θέατρο.

- Να δω τον….

Κατέβασα το ακουστικό!