Στο Α΄ Μέρος του άρθρου μου είπα πως η υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη για την Προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε σαν «κεραυνός εν αιθρία». Κανένας δεν την περίμενε ούτε και τη φανταζόταν. Φαίνεται, όμως, πως αυτή είχε προετοιμαστεί επιμελώς και είχε κάποιο ανομολόγητο σκοπό. Η υποψηφιότητα αυτή σε συνδυασμό με τον χρόνο (λίγες μέρες πριν τις εκλογές) που έγινε θα αφαιρούσε από τους συνυποψήφιους του κ. Κασσελάκη, αλλά και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να διερευνήσουν την αλήθεια και την αξιοπιστία αυτών που αυτός ανέφερε στο βιογραφικό του σημείωμα. Έγινε, για παράδειγμα, κατόπιν εορτής γνωστό πως ο κ. Κασσελάκης πήρε μέρος σε κάποιο διαγωνισμό, αλλά δε βγήκε πρώτος ή ότι δεν είχε εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις απέναντι στην πατρίδα που, όπως λέει ο ίδιος, πάρα πολύ αγαπά και θα ήταν διατεθειμένος να θυσιαστεί, αν χρειαστεί, γι’ αυτή. Τώρα που αποκαλύφθηκε αυτό το θέμα και συζητιέται ευρέως αυτός διακηρύσσει πως θεωρεί τιμή του να υπηρετήσει ως στρατιώτης την πατρίδα και μάλιστα από μια παραμεθόριο περιοχή για είκοσι μέρες! Αλήθεια, πού ήταν αυτός τόσα χρόνια; Είναι να γελά κανείς με τα χάλια μας! Δυστυχώς, όμως, για να καταλάβεις μια υψηλή θέση, όπως έλεγε ένας παλιός Υπουργός, δεν υπάρχουν προϋποθέσεις κι ούτε χρειάζονται προσόντα!

Αυτό, όμως, συνδέεται και με τον ισχυρισμό του κ. Κασσελάκη πως θα καταργήσει την υποχρεωτική στράτευση, αυτό που θεωρεί τιμητικό για τον εαυτό του! Και διερωτάται κανείς πού θα στηριχθεί η ασφάλεια της χώρας μας που περιβάλλεται από φανερούς και κρυφούς εχθρούς. Είναι αμφίβολο πως θα υπάρξουν πολλοί Έλληνες νέοι που θα θελήσουν να γίνουν επαγγελματίες ή μισθοφόροι στρατιώτες. Φαίνεται, λοιπόν, πως ο κ. Κασσελάκης οραματίζεται ένα μισθοφορικό στρατό που θα αποτελούν όλοι αυτοί οι αλλοδαποί που έχουν εισέλθει νόμιμα ή παράνομα στη χώρα μας. Έτσι θα λυθεί το πρόβλημα της μετανάστευσης, αλλά και το δημογραφικό!

Οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ υποδέχτηκαν τον κ. Κασσελάκη με ένα ανεξήγητο ενθουσιασμό. Τον είδαν σαν ένα μεγάλο πολιτικό, ένα ουρανόσταλτο «Μεσσία» που ήλθε να μας απαλλάξει από τον «ολέθριο» Μητσοτάκη, αυτό τον ολετήρα της πατρίδας. Είπε πολλά για τον εαυτό του, για να γίνει πιστευτός και για να καλύψει την πολιτική του κενότητα. Οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ εμπιστεύτηκαν ένα στην κυριολεξία άγνωστο πρόσωπο και το ψήφισαν επιβεβαιώνοντας τον Μακιαβέλι που λέει πως ο λαός «σε ζητήματα κρίσεως συχνά λαθεύει. Όταν ακούει δυο ρήτορες ίσης δύναμης να του προτείνουν δυο αντίθετα πράγματα πηγαίνει κατά κανόνα με το μέρος εκείνου που είναι ικανότερος να του αποκρύπτει την αλήθεια». Οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν όσα τους είπε ο κ. Κασσελάκης, ότι δηλαδή θα κερδίσει τον κ. Μητσοτάκη, ότι θα τα αλλάξει όλα, θα λύσει ως διά μαγείας όλα τα προβλήματα του λαού μας και ότι θα κάνει τη χώρα μας πραγματικό παράδεισο! Είπε, ακόμη, ο αθεόφοβος πως αυτός ο επιτυχημένος στη ζωή άνθρωπος τα άφησε όλα και ήρθε να βοηθήσει τη χώρα μας που δυστυχεί και, το πιο ωραίο, πως δε νοιάζεται για τις καρέκλες και τα αξιώματα. Αλήθεια, μπορεί ο κ. Κασσελάκης να μας δείξει έναν που ασχολείται με την πολιτική, από οποιοδήποτε κόμμα, που να λέει κάτι διαφορετικό; Όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική τα ίδια δε λένε; Τι ήταν , λοιπόν, αυτό που γοήτεψε τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ; Πίστεψαν, αλήθεια, πως με «πρωτοπαλίκαρα» τον κ. Πολάκη, την κ. Τζάκρη, τον καταδικασμένο από το Ειδικό Δικαστήριο παμψηφεί κ. Παππά και άλλους παρόμοιους, αυτούς που ήταν φορείς του τοξικού λόγου και του διχαστικού πνεύματος και έβλαψαν σε πολύ μεγάλο βαθμό τον ΣΥΡΙΖΑ, θα αλλάξει την κατάσταση; Ο λαός, όμως, ξέρει πως η πολιτική είναι η τέχνη του «εφικτού» και όχι του «επιθυμητού» και ότι η ποιότητα ενός πολιτικού φαίνεται από τις πράξεις του και όχι τα λόγια του. Γι’ αυτό άλλωστε λέει «κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει». Μπορεί οι συνυποψήφιοι του κ. Κασσελάκη να άσκησαν διοίκηση και να έκαναν πολλά σφάλματα, αλλά είναι γνωστοί, διαθέτουν κάποια εμπειρία και γνώση από την πολιτική τέχνη και μπορεί να έχουν μάθει από τα λάθη τους. Ο κ. Κασσελάκης, όμως, είναι τελείως άγνωστος και αδαής, άσχετος με την πολιτική και οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν πως, για να πιάσει κανείς το πηδάλιο ενός πλοίου, για να γίνει καπετάνιος, πρέπει πρώτα να πιάσει κουπί, να γίνει ναύτης Και ο κ. Κασσελάκης, είτε το θέλουμε είτε όχι δεν έχει πιάσει το «κουπί» της πολιτικής.

Ένας αρχαίος σοφός έλεγε «αρχή άνδρα δείκνυσι» και ο τραγικός μας ποιητής, ο Σοφοκλής, έλεγε πως «είναι αδύνατο να μάθει κανείς τι αισθάνεται πραγματικά κάποιος, ποιες είναι οι ιδέες του και πώς σκέπτεται, πριν βρεθεί στην ανάγκη να εφαρμόσει τους νόμους και να ασκήσει την εξουσία» (Αντιγόνη, 175-177: αμήχανον δε παντός ανδρός εκμαθείν// ψυχήν τε και φρόνημα και γνώμην, πριν αν// αρχαίς τε και νόμοισιν εντριβής φανήι). Το γεγονός ότι οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν από τους πέντε υποψήφιους ως αρχηγό του κόμματος τον κ. Κασσελάκη δείχνει πως αυτοί ήταν απογοητευμένοι από την ηγεσία του, αλλά δεν το έδειχναν. Κι ούτε το γεγονός ότι πήγαν να ψηφίσουν 130.000 μέλη του κόμματος είναι πολύ ενθαρρυντικό, όπως παρουσιάζεται, δεδομένου ότι σε παρόμοιες εκλογές του ΚΙΝΑΛ, ενός κόμματος που εκπροσωπούσε το 8-9 και όχι το 17% του εκλογικού σώματος, ψήφισε διπλάσιος σχεδόν αριθμός. Προς τι, λοιπόν, ο ενθουσιασμός; Εξάλλου, και οι πρόσφατες σφυγμομετρήσεις δείχνουν πως η επικράτηση του κ. Κασσελάκη δεν είχε κανένα αντίκρισμα στην ελληνική κοινωνία.

Ο κ. Κασσελάκης διαφέρει από την προηγούμενη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο σημεία: λέει, πρώτο, πως είναι χριστιανός ορθόδοξος και πως πιστεύει στον Θεό και, δεύτερο, πως θα φορεί γραβάτα μέσα στα πλαίσια του εξευρωπαϊσμού του κόμματος. Κατά τα άλλα φαίνεται πως προτίθεται να ακολουθήσει τα βήματα της προηγούμενης ηγεσίας του. Τονίζει, για παράδειγμα, πως «θα ταράξει την κυβέρνηση σε προτάσεις», όπως ο κ. Τσίπρας διακήρυσσε πως «θα ταράξει την κυβέρνηση στην εφαρμογή του Συντάγματος»! Δεν είναι άσχετο το γεγονός πως και ο ίδιος διακηρύσσει και όσοι τον ψήφισαν ζητούν να τα αλλάξει όλα! Όπως είπε, «θα βάλει φωτιά»! Μόνο που υπάρχει κίνδυνος η φωτιά αυτή να κάψει και τον ίδιο! Γιατί η σοβαρότητα λίγο απέχει από τη γραφικότητα. Σημασία δεν έχει η αλλαγή που θα κάνεις , αλλά το περιεχόμενο αυτής της αλλαγής. Και οπωσδήποτε και οι πιο ανεκτικοί μειδιούν, όταν βλέπουν τον νέο αρχηγό του κόμματος να προσπαθεί με διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια να κερδίσει την εμπιστοσύνη και τη συμπάθεια του ελληνικού λαού. Ίδωμεν….!