Τις προάλλες, και συγκεκριμένα στις 16 Απριλίου, βρέθηκα (για άλλη μια φορά) μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη.

Σηκώθηκα πρωί-πρωί, έφκιαξα πρωινό και κάθησα -σαν τους παλιούς Αμερικάνους- μπροστά στην τηλεόραση (εκείνοι άνοιγαν τα φύλλα των πρωινών εφημερίδων) να ενημερωθώ για την επικαιρότητα.

«Τρέχανε», βλέπεις, κείνες τις μέρες και δυο πόλεμοι …

Και τι βλέπω!

Ενημερωτικές εκπομπές Τέχνης, ιστορίας και πολιτισμού.

Είχαν απεργία τα κανάλια και ο Τύπος, και η πολιτιστική τηλεόραση ήταν έτοιμη απ’ τα χαράματα να πάρει την εκδίκησή της και, αντί για τις γνωστές παράπλευρες απώλειες, να έχουμε παράπλευρες ωφέλειες.

Έτσι, «τύχη αγαθή» που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, δεν είδα εκείνο το πρωί αποκεφαλισμένους και μαχαιρωμένους μέχρι θανάτου, ούτε βρέφη σε σακούλες, ούτε βιασμένες σε ασανσέρ.

Η οθόνη ήταν πεντακάθαρη. Ούτε σταγόνα αίμα.

Ούτε ακόμα σικέ πολιτικές κορόνες, ούτε θαύματα σε κολυμβήθρες, ούτε δίκες να τσαλαπατάνε για έκτη (!) χρονιά, ούτε καν πολέμους των περίεργων συμφωνιών και των μεγάλων συμφερόντων.

Απεναντίας είχα την τύχη, τουλάχιστο εκείνο το πρωί, να παρακολουθήσω μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τη διακεκριμένη αρχαιολόγο Αγγελική Κοτταρίδη, που ξεκίνησε από βοηθός και συνεργάτης του μεγάλου Ανδρόνικου κι έφτασε σήμερα να είναι η ψυχή και ο στυλοβάτης των μακεδονικών ανασκαφών.

Ήταν πραγματική απόλαυση να την ακούς να περιγράφει με επιστημονική αρτιότητα και με ωραία γλώσσα αλλά και με εθνική υπερηφάνεια τις Αίγες και τα παλάτια του Φιλίππου, τις Αίγες που από το 1996 είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και χώρος τεράστιας αρχαιολογικής και ιστορικής σπουδαιότητας.

Με θέρμη, φιλοσοφία αλλά και επιστημονικό κριτήριο μίλησε για την προσωπικότητα του Φιλίππου και για την τεράστια σημασία της βασιλείας του που προετοίμασε το «Αλεξανδρινό» θαύμα, και στη συνέχεια ανέλυσε τις κοσμογονικές αντιλήψεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου που κατάφερε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα όχι μόνο να κυριεύσει έναν απέραντο κόσμο, αλλά και να τον αλλάξει.

Είχε φιλοδοξίες ο Αλέξανδρος και πανανθρώπινα οράματα για ένα καινούριο κόσμο ομογενοποιημένο και σχεδόν χωρίς σύνορα.

Δρούσε και σκεφτόταν βέβαια από θέση ισχύος, φανταζόμενος όλη αυτή την αυτοκρατορία κάτω από ελληνικά σκήπτρα και με ελληνική σκέψη και γλώσσα.

Και μπορεί αυτό να μην έγινε ολοκληρωτικά, κυρίως λόγω θρησκειών, κατάφερε όμως ο Αλέξανδρος να παρατείνει με ευεργετικό τρόπο την ελληνικότητα της παγκόσμιας ιστορίας.

Τελειώνοντας η αρχαιολόγος μάς ξενάγησε στις εκπληκτικές (αν και όχι καλά διατηρημένες) βυζαντινές τοιχογραφίες του Αγίου Δημητρίου Αρτοχωρίου (στο αρχαίο Δίον) περίπου από το 1700 μ.Χ. που είναι βέβαια λαϊκότροπες, αλλά καλύπτουν όλο το φάσμα της Παλαιάς και της Νέας Διαθήκης παρέχοντας χρήσιμες εικαστικές πληροφορίες.

Μπράβο της!

Αν μπορούσαν, σκέφτομαι, να σκεφτούν οι διοργανωτές των πανελλαδικών απεργιών κάθε φορά τις παράπλευρες ωφέλειες, θα τις έκαναν τρεις φορές τον χρόνο…