Είχα αρχίσει να διατυπώνω τους κοινωνικούς και πολιτικούς μου προβληματισμούς πριν από είκοσι χρόνια. Η αρθρογραφία μου δηλαδή καλύπτει τη δεκαετία της οικονομικής και ηθικής κρίσης που βίωσε και βιώνει ακόμη η χώρα μας, αλλά και τη δεκαετία που οδήγησε σε αυτή. Οι δύο αυτές δεκαετίες βρίσκονται σε μια σχέση αιτίας και αποτελέσματος, αφού η πρώτη δεκαετία διαμόρφωσε τις συνθήκες της κρίσης που ακολούθησε. Επισκοπώντας τα άρθρα μου βρήκα πολλά με τίτλους όπως «Ο λύκος κι αν εγέρασε….», «Τι έχεις, Γιάννη; Τι είχα πάντα» και άλλα παρόμοια. Θέλω να πω πως τίποτε δεν αλλάζει στη χώρα μας, έστω κι αν όλα γύρω μας συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές. Πάντα υπάρχουμε «Εμείς» και υπάρχουν και «Οι άλλοι». Οι μεν προσπαθούν να διατηρήσουν την εξουσία που κατέχουν και οι δε να την κατακτήσουν και όλοι είναι, όπως φαίνεται, διατεθειμένοι να πουλήσουν ακόμη και την ψυχή τους στον διάβολο, για να πετύχουν τον στόχο τους. Τι κι αν η χώρα μας πέρασε μια φοβερή δεκαετή δοκιμασία που την οδήγησε στην απαξίωση και την χρεοκοπία; Τι κι αν οι εχθροί μας επωφελήθηκαν από αυτή την κρίση και είναι έτοιμοι να μας κατασπαράξουν; Τι κι αν οι Τούρκοι αλωνίζουν στην ανατολική Μεσόγειο, κάνουν γεωτρήσεις, διεκδικούν εδάφη μας; Τι κι αν παραβιάζουν καθημερινά τα σύνορά μας στο Αιγαίο; Τι κι αν έχουν στήσει βάσεις στην Αλβανία, προσπαθούν να στήσουν βάσεις στην Λιβύη και περιφρονούν τα πάντα και τους πάντες; Τι κι αν τα νησιά μας κινδυνεύουν; Εμείς το χαβά μας.

Όλοι δέχονται πως τα μεγάλα προβλήματα απαιτούν συναίνεση και εθνική ομοψυχία, αλλά η εμπάθεια που χωρίζει τα κόμματα είναι τόσο εμφανής και μεγάλη που καθιστά αυτή τη συναίνεση «όνειρο θερινής νυκτός». Φαίνεται πως εμείς, ο λαός με τη μεγαλύτερη και πλουσιότερη ιστορία, δεν έχουμε διδαχτεί και δεν διδασκόμαστε τίποτε από αυτή την ιστορία! Τούτο φάνηκε και από την τελευταία ομιλία του κ. Τσίπρα στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του (στις 7-7-2020). Κάθε φράση του έσταζε «χολή» εναντίον της κυβέρνησης! Σε μια έκφραση «ταπεινοφροσύνης» και «μετριοπάθειας» τόνισε πως η δική του κυβέρνηση είναι η καλύτερη των τελευταίων ετών, όπως είναι και η αντιπολίτευση που κάνει! Αντίθετα, η αντιπολίτευση Μητσοτάκη ήταν η χειρότερη, όπως είναι και η κυβέρνησή του που «συνειδητά» οδηγεί τη χώρα στον όλεθρο και την καταστροφή. Τόνισε ακόμη πως ο λαός τον ικετεύει σχεδόν να τον απαλλάξει από αυτή τη βάρβαρη κυβέρνηση! Βέβαια, ο κ. Τσίπρας ή δεν ξέρει ή κάνει ότι δεν ξέρει πως σημασία δεν έχει τι λέει κανείς, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το λέει και πολύ περισσότερο ο τρόπος με τον οποίο το προσλαμβάνει ο δέκτης στον οποίο απευθύνεται. Και είναι βέβαιο πως ο λαός δεν προσλαμβάνει όσα λέει όπως νομίζει και θέλει και γι’ αυτό θα πρέπει να αλλάξει τακτική.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η πολιτική ζωή του τόπου μας είναι γεμάτη από σκάνδαλα, σκάνδαλα που όλοι ομολογούν, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη και μάλιστα ο ένας ρίχνει αυτή την ευθύνη πάνω στους αντιπάλους! Έρχεται στο φως ένα σκάνδαλο που αφορά την αντιπολίτευση; Η αντιπολίτευση περνά στην αντεπίθεση ή ενοχοποιώντας την κυβέρνηση γι’ αυτό το σκάνδαλο, όπως για παράδειγμα, συνέβη με το θέμα NOVARTIS, ή αποκαλύπτει ένα νέο σκάνδαλο που καίει την κυβέρνηση και το κρατούσε στο συρτάρι της ως όπλο πολλά χρόνια, για να το χρησιμοποιήσει την κατάλληλη στιγμή! Και ο χορός καλά κρατεί προς μεγάλη ικανοποίηση του λαού που τους εξέλεξε και τους ακριβοπληρώνει, για να λύσουν τα προβλήματά του!

Αυτό το μήνα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία. Όμως αυτό τον μήνα έχουμε και την επέτειο του δημοψηφίσματος που οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ εξαπατώντας τον ελληνικό λαό και γελοιοποιώντας την έννοια του δημοψηφίσματος και οι πολίτες ασφαλώς κάνουν σύγκριση των δύο καταστάσεων και αποφασίζουν για τον καλύτερο. Και ενώ οι οπαδοί και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε, αυτή την εποχή τουλάχιστον, να σωπαίνουν μετά τον χείμαρρο των σκανδάλων που ήρθαν στο φως με πρωταγωνιστή τον Υπουργό Επικρατείας κ. Ν. Παππά εξακολουθούν να προβάλλουν το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς! Λησμονούν πως η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται ηθική. Και ασφαλώς ο κ. Παππάς κι αν είναι δεν φαίνεται τίμιος και ηθικός και γι’ αυτό οφείλει να αποδείξει την ηθικότητά του.

Κι όμως κανείς από το κόμμα του δεν τον ελέγχει για ανήθικη ή αντιδεοντολογική συμπεριφορά ή, εν πάση περιπτώσει, συμπεριφορά που αντιστρατεύεται αυτό το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Αντιθέτως, όλοι προσπαθούν να τον «βγάλουν λάδι» κατά το κοινώς λεγόμενο! Ποιας Αριστεράς δηλαδή; Γιατί ξέρουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε από ένα 3%. Αυτή ήταν η γνήσια Αριστερά. Όμως, όταν ο κ. Τσίπρας άρχισε να συμβιβάζεται και να ενεργεί αντίθετα με την ιδεολογία της Αριστεράς, οι πιο πολλοί σύντροφοί του τον εγκατέλειψαν. Έτσι, έμειναν κοντά του λίγοι από τους παλιούς συντρόφους και όλοι οι καιροσκόποι του ΠΑΣΟΚ που εγκατέλειψαν το κόμμα, αυτό το κόμμα που ο κ. Τσίπρας καταγγέλλει και κατηγορεί. Μήπως και όλοι αυτοί έχουν a priori το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς»; Ή μήπως το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και αποκαθαίρει από τα αμαρτήματα όλους όσοι εισέρχονται σε αυτή; Έχει τόσο μεγάλη δύναμη;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, λησμονεί και κάτι άλλο. Ένας αρχαίος σοφός έλεγε «αρχή άνδρα δείκνυσι», αρχή που διατύπωσε πιο καθαρά ο Σοφοκλής με το στόμα του Κρέοντα στην Αντιγόνη του. Είπε εκεί ο Κρέων πως δεν είναι δυνατό να διακρίνει κανείς το πραγματικό φρόνημα και τις πραγματικές προθέσεις ενός άρχοντα, πριν δοκιμαστεί στην εφαρμογή των νόμων και την άσκηση της εξουσίας. Και το κακό είναι πως ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του δοκιμάστηκε στην άσκηση της εξουσίας και την εφαρμογή των νόμων , απογοήτευσε τον ελληνικό λαό που τον αποδοκίμασε σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις. Έτσι δεν μπορεί να λέει ό τι θέλει. Κι ενώ συμβουλεύει τα κομματικά του στελέχη να είναι προσεκτικοί όσον αφορά το τι λένε και τι κάνουν, γιατί οι αντίπαλοι καραδοκούν και είναι έτοιμοι να τους διαβάλουν, ο ίδιος δεν προσέχει ούτε τι λέγει ούτε τι κάνει! Τη στιγμή, για παράδειγμα, που όλοι οι ξένοι που έρχονται στη χώρα μας την εγκωμιάζουν για τα επιτεύγματά της στον τομέα της αντιμετώπισης της πανδημίας, της οργάνωσης και των μέτρων που λαμβάνονται εδώ, αυτός μιλά για «τουριστικό μπάχαλο» και για μέτρα που οδηγούν στην οικονομική καταστροφή. Είναι δυνατό, λοιπόν, να μη γελούν όλοι μαζί του και η διαφορά ανάμεσα στα κόμματα όσον αφορά την πρόθεση ψήφου να μεγαλώνει υπέρ της Ν.Δ;

Συμπέρασμα: Τα κόμματα οφείλουν να αποβάλουν το προσωπείο της υποκρισίας που φορούν, να αφήσουν τους τακτικισμούς, να προχωρήσουν σε αυτοκάθαρση και να σκύψουν πάνω από τα προβλήματα του ελληνικού λαού. Αν δεν το κάνουν, τότε δίνουν το δικαίωμα στους πολίτες να πιστεύουν πως μέσα στα κόμματα δρουν, όπως λένε, «συμμορίες» που λειτουργούν σύμφωνα με νόμους «μαφίας» και η μία φοβάται την άλλη και δεν τολμά να την θίξει και να καταλάβουν αυτό που είχε πει ο Α. Λίνκολν, πως μπορείς να εξαπατάς λίγους για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά δεν μπορείς να τους εξαπατάς όλους για πάντα.