Εμείς οι, μετά τον Χριστιανισμό, Έλληνες βασίσαμε την ονομασία των ημερών τής εβδομάδας πάνω σε εβραϊκές συνήθειες και στην Ανάσταση του Χριστού.

Έτσι βαφτίσαμε τη ημέρα της (πάλαι ποτέ ....) ανάπαυσης «Κυριακή» ενώ οι Εβραίοι γιορτάζουν ως επίσημη ημέρα το Σάββατο εκ του εβραϊκού «σαμπάθ» που σημαίνει ακριβώς ανάπαυση.

Το Σάββατο το κρατήσαμε και εμείς (λόγω ενιαίας Βίβλου) αλλά και οι λατινογενείς Ευρωπαίοι (Samedi οι Γάλλοι και Sabato οι Ιταλοί). Αυτοί κράτησαν επίσης και την Κυριακή (Dimance οι Γάλλοι και Domenica οι Ιταλοί).

Εμεις στη συνέχεια και για να αποφύγουμε προφανώς τα ονόματα της αρχαίας ελληνικής λατρείας δώσαμε αριθμητικές  ονομασίες στις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας (Δευτέρα έως Πέμπτη) εκτός από την Παρασκευή που την ονομάσαμε έτσι ως προπαρασκευή παι προετοιμασία της εορτής του εβραϊκού Σαββάτου, μια επιλογή που υπήρξε άστοχη και δεν έχει καμία σχέση με το χρησιμοποιηθέν θρησκευτικό σύστημα.

Όλη τώρα η βόρεια Ευρώπη, ενώ εκχριστιανίσθηκε πολύ πρώιμα καθώς και όλες οι λατινικές χώρες, χρησιμοποιούν ονόματα πλανητών και αρχαίων θεών, και μάλιστα των πέντε πρώτων πλανητών που ονόμασαν οι αρχαίοι συν τη σελήνη, που δεν είναι βέβαια πλανήτης αλλά δορυφόρος πλανήτη.

Ας τα δούμε αυτά αναλυτικά:

Η Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη Σελήνη. Οι Άγγλοι τη λένε Monday (moon’s day), οι Γάλλοι Lundi (εκ του lunae dies) και οι Ιταλοί Lunedi.

Η Τρίτη είναι αφιερωμένη στον Άρη. Έτσι οι Γάλλοι τη λένε Mardi και οι Ιταλοί Martedi, ενώ οι Άγγλοι Tuesday από την day of Tiw, τον αντίστοιχο γερμανικό θεό.

Την Τετάρτη οι Γάλλοι τη λένε Mercredi και οι Ιταλοί Mercoledi προς τιμήν του θεού Ερμή, ενώ οι Άγγλοι Wednesday από το Woden’s day από τον Woden και στα σκανδιναβικά Odin, τον σκανδιναβό πατέρα των θεών, που είναι ταυτόχρονα και ο αντίστοιχος θεός του Ερμή.

Η Πέμπτη είναι γενικά αφιερωμένη στον Δία (dies Jovis). Έτσι οι Γάλλοι τη λένε Jeudi, οι Ιταλοί Giovedi και οι Άγγλοι Thursday εκ του Thor’s day, κι αυτός ο Θορ δεν είναι άλλος από τον αντίστοιχο γερμανικό Δία.

Μάλιστα κατά τις γερμανικές παραδόσεις η αφιερωμένη ημέρα στον Θορ, δηλαδή η Πέμπτη, ήταν η μέρα που προτιμούνταν οι γάμοι, οι δε Γερμανοί χωρικοί την είχαν για ημέρα αργίας.

Η Παρασκευή είναι η μέρα προς τιμήν της Αφροδίτης (dies Veneris). Έτσι οι Γάλλοι τη λένε Vendredi, οι Ιταλοί Venerdi και οι Άγγλοι Friday από τη θεά Freyia, τη σκανδιναβή Αφροδίτη ή τη θεά Frigg, σύζυγο του Odin.

Το  Σάββατο είναι αφιερωμένο στον Κρόνο και λατινιστί Saturnus. Σημειωτέον ότι, όπως βεβαιώνει ο ιστοριογράφος Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Κρόνος, με τη συγκατάβαση του επικρατήσαντα Δία, τοποθετήθηκε στις χώρες της Δύσης ως βασιλεύς και χάρισε κάθε ευδαιμονία στους εκεί ανθρώπους επιτηρώντας ταυτόχρονα την πρόοδό τους (!). Έτσι οι Άγγλοι ονομάζουν το Σάββατο Saturday.

Να προστεθεί ότι το βασίλειο του Κρόνου εκτεινόταν από τις Ηράκλειες Στήλες και σε όλον τον Βόρειο Ατλαντικό μέχρι τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό που λεγόταν «Κρόνιον Πέλαγος», γι αυτό και ο θεός παριστάνετο ως χιονόλευκος γέρος και βασιλιάς του ψύχους.

Τέλος, η δική μας ημέρα αναπαύσεως, δηλαδή η Κυριακή, αφιερώθηκε σε όλη τη βόρεια Ευρώπη στο ζωοδότη ήλιο, και δεν είναι καθόλου παράξενο. Έτσι οι Άγγλοι τη λένε Sunday και οι Γερμανοί Sonntag, το δε Σάββατο Sonnabend, δηλαδή παραμονή της Κυριακής.

Αυτά.