Όταν ο Πλάτων, πριν 2500 χρόνια, οργάνωνε την κατά τη γνώμη του «ιδανική Πολιτεία», όρισε τρεις κοινωνικές τάξεις, των αρχόντων, των φυλάκων και των κοινών πολιτών. Όρισε μάλιστα και την αρετή που πρέπει να διακρίνει την κάθε τάξη, για να είναι αυτή ικανή να ανταποκριθεί με αποτελεσματικό τρόπο στην αποστολή της. Είπε πως οι άρχοντες πρέπει να διακρίνονται για τη σοφία τους, οι φύλακες για την ανδρεία τους και οι υπόλοιποι πολίτες για τη σωφροσύνη τους. Ο Πλάτων απέδωσε μεγάλη σημασία στην ηγετική και άρχουσα τάξη και είπε πως» δεν πρόκειται να ευτυχήσουν οι πάλεις, αν δεν φιλοσοφήσουν οι βασιλείς, οι άρχοντες, ή δεν βασιλεύσουν, δεν κυβερνήσουν, οι φιλόσοφοι (Πολιτ. 484 b3- 485 b 3). Ο φιλόσοφος σε ένα άλλο έργο του, τον Μενέξενο, ξεκαθαρίζει το περιεχόμενο της έννοιας «σοφία» και λέει πως «κάθε επιστήμη , όταν δε συνδυάζεται με τη δικαιοσύνη και τις άλλες αρετές -όπως η ευσέβεια- φαίνεται πως είναι πανουργία και όχι σοφία» ( ΧΙΧ 247: πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία, ου σοφία φαίνεται).

Διερωτάται κανείς αν υπάρχουν σήμερα στον κόσμο παρόμοιοι ηγέτες. Η κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο σήμερα δείχνει πως δυστυχώς δεν υπάρχουν. Οι εκλογές που γίνονται σε κάποια κράτη -βλ. Αργεντινή και Ολλανδία- μου θυμίζουν κάποιες εκλογές των Μαθητικών Κοινοτήτων που γίνονταν στα Λύκεια, αναδείκνυαν Προέδρους κάποιους περιθωριακούς και αδιάφορους μαθητές και απαξίωναν πλήρως τον θεσμό! Αυτό επιβεβαιώνει εκτός των άλλων και η στάση που τήρησε ο Βρετανός πρωθυπουργός απέναντι στον Έλληνα πρωθυπουργό σε ένα ζήτημα όχι, κατά τη γνώμη μου, πρωταρχικής σημασίας. Γιατί μπορεί η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα να αποκαταστήσει μια αδικία του παρελθόντος, αλλά δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα μας σήμερα. Η αιφνίδια, όμως, ακύρωση της προσυμφωνημένης συνάντησης του Βρετανού πρωθυπουργού κ. Σούνακ με τον Έλληνα κ. Μητσοτάκη γι’ αυτό το θέμα εξέπληξε ακόμη και τους ίδιους τους Βρετανούς που σε ένα ποσοστό 66% τη θεώρησαν ως απρέπεια.

Δεν έχει σημασία ο λόγος που ώθησε τον Βρετανό πρωθυπουργό να υιοθετήσει αυτή τη στάση. Ήταν η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον αρχηγό των Εργατικών που προηγήθηκε, ήταν η συνέντευξη που έδωσε σε αγγλίδα δημοσιογράφο και όσα είπε σ’ αυτή, ήταν το παράδειγμα της Μόνα Λίζα που ανέφερε συσχετίζοντάς το με την απόσπαση μέρους του μνημείου; Ήταν απλώς μια κίνηση εσωτερικής κατανάλωσης μια και στις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης οι αντίπαλοί του προηγούνται 20 ποσοστιαίες μονάδες; Ό τι και αν ήταν, η στάση που επέδειξε ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν τιμά ούτε τον ίδιο ούτε την χώρα που εκπροσωπεί. Γι’ αυτό πιστεύεται πως αυτό που ο κ. Σούνακ θεωρεί νίκη αποδεικνύεται βαριά ήττα γι’ αυτόν. Γιατί το θέμα που ήθελε να συγκαλύψει πήρε τεράστιες διαστάσεις και είχαν σαν αποτέλεσμα να θεωρηθεί «λίγος» από τον αγγλικό λαό! Και ήταν πράξη αξιοπρέπειας η απόφαση του Έλληνα πρωθυπουργού να απορρίψει την πρόταση που του έγινε να συναντηθεί με κάποιον κατώτερο και να συζητήσει το θέμα.

Βέβαια, για μένα μεγάλη σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα κόμματα αντιμετώπισαν το θέμα. Είναι παρήγορο το γεγονός πως τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά και όλα τα άλλα που εκπροσωπούνται στη Βουλή φανερά και ανενδοίαστα, χωρίς αστερίσκους, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε, υποστήριξαν τον Έλληνα πρωθυπουργό και επέκριναν τη απρέπεια του κ. Σούνακ. Ο ελληνικός τύπος μίλησε για «απρέπεια» και «βρετανικό θράσος», για «κρίση» ή «ρήξη» στις σχέσεις Αθήνας και Λονδίνου, για «άγρια κόντρα», ακόμη και για «ψυχρό πόλεμο». Βέβαια, υπήρξαν και κάποια έντυπα που έθεσαν την ιδεολογία πάνω από το εθνικό καλό και τόνισαν «το διπλωματικό φιάσκο» ή τον «διπλωματικό διασυρμό» που υπέστη η χώρα μας και η κυβέρνηση. Ας σημειωθεί, απλώς πως ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης του κ. Σούνακ σχολίασαν αρνητικά τη στάση του και πως οι «φίλοι» μας οι Τούρκοι έδειξαν να ικανοποιούνται από αυτό το διπλωματικό «φιάσκο» της χώρας μας.

Βέβαια, η στάση των Τούρκων είναι απόλυτα κατανοητή, μια και , όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, «όμοιος ομοίωι αεί πελάζει» , δηλαδή «ο καθένας κάνει πάντα παρέα με τον όμοιό του», αλλά και όπως λέει η λαϊκή σοφία «ο όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα». Θα καταλάβει κανείς πόσο μοιάζουν αυτοί οι ηγέτες της Αγγλίας και της Τουρκίας, αν σκεφτεί την αγενή στάση που τήρησε ο Ερντογάν απέναντι στον Καγκελάριο της Γερμανίας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Βερολίνο. Δε σεβάστηκε ούτε τους βασικούς κανόνες της φιλοξενίας! Τούρκος αξιωματούχος δήλωσε με καμάρι πως οι Άγγλοι «δουλεύουν» για την Τουρκία, αναφερόμενος στην ελπίδα ότι αυτοί θα τους βοηθήσουν στους εξοπλισμούς τους. Ο λαός λέει «όταν δεν ταιριάζουν κάποιοι, δεν συμπεθεριάζουν» και φαίνεται πως οι δύο ηγέτες μοιάζουν πολλοί. Όπως ο Τούρκος Πρόεδρος μας λέει πως δεν πρέπει να εξοπλιζόμαστε, έτσι και ο κ. Σούνακ μας υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο οφείλουμε να φερόμαστε. Μας λέει ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα ήταν δεκτός, αν δεχόταν να μη θίξει το θέμα των γλυπτών, αδιαφορώντας για το εσωτερικό πρόβλημα που έτσι θα δημιουργηθεί στον Έλληνα πρωθυπουργό!

Δυστυχώς, στην εποχή μας η ευγένεια, η αβρότητα και η λεπτότητα στους τρόπους και τη συμπεριφορά έχει αντικατασταθεί από την αγένεια , την απρέπεια και τη βαρβαρότητα στις σχέσεις όχι μόνο των ατόμων, αλλά και των λαών. Όχι πως η τυπική ευγένεια και η ευπρέπεια που δείχνουν κάποιοι απέναντι στους άλλους είναι πάντα ειλικρινής και ανυπόκριτη. Στην εθιμοτυπική ευγένεια, ιδιαίτερα ενός δυνατού ή πλούσιου, μπορούμε πάντα να διακρίνουμε κάποια στοιχεία αγένειας και δεν είναι φρόνιμο να την εκλαμβάνουμε πάντα ως δείγμα καλοσύνης. Όπως τα αρωματικά καρυκεύματα πολλές φορές σκεπάζουν την κακοσμία του φαγητού, έτσι και η τυπική ευγένεια και αβρότητα μπορεί να σκεπάζει την ηθική δυσοσμία του χαρακτήρα του ανθρώπου. Όμως, η στάση του Βρετανού πρωθυπουργού απέναντι στον Έλληνα πρωθυπουργό είναι τελείως αδικαιολόγητη και προσβάλλει τους χιλιάδες Έλληνες που ζουν στην Αγγλία, αλλά και ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Προσβάλλει, ακόμη, και τους Άγγλους πολίτες που μπορεί να μην έχουν καμιά σχέση με τους ανόητους καιροσκοπισμούς του ηγέτη τους. Όταν κάποιος σου ρίχνει κάποια γέφυρα επικοινωνίας , δεν είναι φρόνιμο εσύ να την γκρεμίζεις με τη στάση του. Αυτό δεν ωφελεί κανένα…..