Το τραγικό ναυάγιο που συνέβη έξω από την Πύλο και είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν πολλές αθώες ψυχές αναζωπύρωσε τη συζήτηση γύρω από το μεταναστευτικό λίγες μέρες πριν από τις δεύτερες εκλογές. Εκφράζονται διάφορες απόψεις για τα αίτια αυτού του τραγικού συμβάντος. Πολλοί ευθύνονται γι’ αυτό το ναυάγιο, αλλά θαρρώ πως η μικρότερη ευθύνη πέφτει στους ώμους της πατρίδας μας. Ευθύνονται αυτοί που ανάγκασαν αυτούς τους δυστυχείς ανθρώπους να πάρουν τον δρόμο της εξορίας, οι απάνθρωποι διακινητές που, για να κερδίσουν χρήματα, στοίβαξαν επτακόσια τόσα άτομα σε ένα σαπιοκάραβο, χωρίς σωσίβια και άλλα μέτρα ασφάλειας, οι κυβερνήσεις των κρατών από τα οποία ξεκίνησε ή πέρασε αυτό το σαπιοκάραβο και δεν είδαν τον κίνδυνο που εγκυμονούσε το ταξίδι με αυτό. Δεν ξέρω σε τι βαθμό θα μπορούσε να επέμβει η χώρα μας και τι ορίζουν οι διεθνείς κανόνες διάσωσης, γιατί οι πληροφορίες είναι πολύ συγκεχυμένες, αλλά η πατρίδα μας ευθύνεται λιγότερο από όλους τους άλλους.

Το πιο θλιβερό, όμως, είναι ότι τα κόμματα αρπάχτηκαν από αυτό το θλιβερό γεγονός και βρήκαν την ευκαιρία να κατηγορήσουν το λιμενικό ότι δεν έκανε καλά τη δουλειά του και μέσω αυτού την υπηρεσιακή κυβέρνηση της χώρας μας και κατ’ επέκταση την προηγούμενη κυβέρνηση που δημιούργησε αυτό το λιμενικό! Εμείς συνηθίζουμε να κατηγορούμε την Τουρκία και τον Ερντογάν ότι «εργαλειοποιεί» το μεταναστευτικό, αλλά και εμείς δεν χάνουμε ευκαιρία να μην το εκμεταλλευτούμε και να προσπαθήσουμε μέσω αυτού να έχουμε κάποια κομματικά οφέλη. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον φράχτη που ύψωσε η προηγούμενη κυβέρνηση στον Έβρο και δηλώνει ότι θα ολοκληρώσει τη δεύτερη τετραετία της. Η αντιπολίτευση προσπάθησε να απαξιώσει αυτό τον φράχτη και να υποβαθμίσει τη συμβολή του στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών. Υπήρξαν ευρωβουλευτές που επίσημα κατήγγειλαν τη χώρα μας γι’ αυτό τον φράχτη και μάλιστα πέτυχαν προσωρινά να αναστείλουν την οικονομική βοήθεια για την ανέγερσή του. Κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης κάποιοι ακολούθησαν την τεχνική του Ναι μεν -αλλά και είπαν πως ο φράχτης έχει και θετικά και αρνητικά στοιχεία- όλα έχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία. Οι αρχαίοι το είχαν πει αυτό ξεκάθαρα με το «ουδέν κακόν αμιγές καλού»- και πως η αποτελεσματικότητα του φράχτη εξαρτάται από το σημείο στο οποίο στήνεται, υπονοώντας πως η τοποθέτησή του μπορεί να οδηγήσει σε «γριζάρισμα» κάποιων περιοχών! Αλλά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε πως είναι «απάτη» να προσπαθεί ο πρώην πρωθυπουργός να πείσει τους πολίτες πως ο φράχτης θα λύσει το πρόβλημα του μεταναστευτικού. Είπε κάτι τέτοιο; Ασφαλώς και από μόνος του δε θα το λύσει. Είναι δυνατό, όμως, να το περιορίσει.

Υπήρξαν και αυτοί που πήγαν το πράγμα ακόμη πιο πέρα. Είπαν πως οι Έλληνες του Έβρου δε συμφωνούν με την ανέγερσή του φράχτη , γιατί οι μετανάστες είναι πηγή πλούτου γι’ αυτούς και με αυτό τον φράχτη τους στερούνται, ενώ άλλοι θεώρησαν τον φράχτη αιτία του πνιγμού πολλών μεταναστών. Είπαν, δηλαδή, πως αυτός στερεί από τους μετανάστες μια ασφαλή δίοδο προς την Ελλάδα και την Ευρώπη και έτσι τους αναγκάζει να στρέφονται σε άλλες διόδους πιο επικίνδυνες που πολλές φορές οδηγούν σε ναυάγια. Τη λογική αυτή θα τη ζήλευε ακόμη και ο Πρωταγόρας και οι άλλοι σοφιστές! Και ήρθε τελευταία και η δήλωση ανθρώπου του ΣΥΡΙΖΑ που διετέλεσε μάλιστα υπεύθυνος της μεταναστευτικής πολιτικής του κόμματος πως η αξία του φράχτη εξαρτάται από τον τρόπο χρήσης του- αυτό βέβαια ισχύει για όλα τα δημιουργήματα του ανθρώπου- και πως ο κόσμος πρέπει να νιώσει χαρά, όταν πέσει αυτός ο φράχτης, όπως ένιωσε χαρά, όταν έπεσε το τείχος του «αίσχους» του Βερολίνου. Το πρόβλημα όμως είναι αν ο φράχτης είναι αναγκαίος κάτω από τις σημερινές συνθήκες. Όλοι θα θέλαμε τα σχολεία μας να μην έχουν κάγκελα γύρω γύρω, αλλά η πραγματικότητα μας αναγκάζει να τα υψώνουμε όλο και περισσότερο, για να τα ασφαλίσουμε. Μακάρι κάποτε να εξαφανιστούν…..

Η ουσία είναι μία. Το μεταναστευτικό συνδέεται με την εθνική μας ασφάλεια και δεν πρέπει να παίζει κανείς με αυτή. Όπως όλοι περιχαρακώνουν το σπίτι στο οποίο μένουν και ορίζουν «σύνορα» που δεν αφήνουν σε κανένα ανεπιθύμητο να ξεπεράσει, έτσι και η χώρα μας έχει σύνορα και δεν μπορεί όποιος θέλει να τα παραβιάζει και να μπαίνει ανενόχλητος. Μπορεί τα κόμματα να έχουν διαφορετικές πολιτικές σχετικά με πολλά πράγματα, αλλά το θέμα της ασφάλειας του κράτους πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο. Ό τι και να έχεις, αν δεν έχεις εθνική ασφάλεια, είναι άχρηστο. Αν η Τουρκία παραβιάσει τα σύνορά μας, αν μας κατακτήσει, τίποτε δε θα μας ανήκει. Ο Ξενοφών είχε πει πως είναι νόμος «αν πόλις αλώι, των αλόντων είναι και τα σώματα και τα πράγματα», δηλαδή αν κατακτηθεί μια πόλη, ανήκουν στον κατακτητή και οι ζωές των ανθρώπων και οι περιουσίες τους.

Οι εκλογές στις οποίες σε λίγο θα κληθούμε να επιλέξουμε αυτούς που θα μας εκπροσωπήσουν στη Βουλή τα επόμενα τέσσερα χρόνια έχουν σχεδόν φτάσει. Ενώ κατά κανόνα στις εκλογές οι πολίτες καλούνται να κρίνουν και να αξιολογήσουν τους πολιτικούς, βλέπουμε τους πολιτικούς ή πολλούς από αυτούς να καταλογίζουν απερισκεψία στους πολίτες και να λένε πως «επικρατεί ομίχλη στο κεφάλι αυτών που δεν τους ψήφισαν», ότι πάσχουν από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» και άλλα παρόμοια φιαδρά! Στην πραγματικότητα, όμως, φαίνεται πως επικρατεί μεγάλη σύγχυση στο μυαλό κάποιων πολιτικών που λένε, για παράδειγμα, πως «το πρόγραμμα του Μητσοτάκη έχει πολλά πράγματα (ενν. καλά) που δε θα γίνουν και δεν έχει πολλά πράγματα (ενν. κακά) που θα γίνουν» , αν επανεκλεγεί. Αλήθεια, σε ποιον απευθύνονται; Με τέτοιες δηλώσεις θα μεταστρέψουν την «κοινή γνώμη»; Γιατί δεν αρκεί να δηλώνεις πως δεν μπήκες στην πολιτική, για να κοιτάζεις το «πολιτικό κόστος», αλλά για να υπηρετήσεις και να αγωνιστείς για κάποιες αξίες. Δεν αρκεί να λες ότι θα αγωνιστείς για την πατρίδα. Σημασία έχει το περιεχόμενο που δίνεις στην έννοια της πατρίδας. Οι εκλογές θα δείξουν αν ο κόσμος συμφωνεί με αυτό το περιεχόμενο. Πάντως, τώρα πια «ο κύβος ερρίφθη» και τίποτε δεν μπορεί ν’ αλλάξει….