Σήμερα που πασχίζουμε πάλι -διά τον φόβον των «Ιουδαίων»- να ενισχύσουμε τις διεθνείς μας σχέσεις και φιλίες, είναι καλό να θυμηθούμε τον προαιώνιο φιλελληνισμό.

Η Ελλάδα, η πατρίδα των μύθων, των επιστημών και των Τεχνών, είχε την τύχη -και ακμάζουσα, αλλά προπαντός αδικουμένη- να έχει στο πλευρό της θερμούς υποστηρικτές και φιλέλληνες.

Κι αυτή η ζήλια και το άσβεστο μίσος των Τούρκων προς τους Έλληνες έχει εν πολλοίς την πηγή του στο ότι όλα τα έθνη επί της γής θεωρούν -και δικαίως- την Ελλάδα «μάνα» τους.

Ως πρώτος φιλλέλην κατονομάζεται από τον Ηρόδοτο ο βασιλιάς της Αιγύπτου Άμασις (ή Άχμωσις) ο Β’ που έκανε μεγάλες δωρεές στην Ελλάδα και συνήψε φιλίες και θερμές σχέσεις με Έλληνες ηγεμόνες και κυρίως με τον Σάμιο Πολυκράτη περί το 540 π.Χ. Η Αίγυπτος ήταν πράγματι προαιώνια φίλη χώρα και μάλιστα ανεξάρτητα από το εκάστοτε θρησκευτικό της καθεστώς. Σ’ αυτό ίσως συνετέλεσε η ακμάζουσα παρουσία μας εκεί κατά τους ελληνιστικούς χρόνους.

Στον αγώνα της Παλιγγενεσίας προσωπικότητες από όλη την Ευρώπη και την Αμερική, γαλουχημένοι από τους λάτρεις και ερευνητές της αρχαίας ελληνικής ιστορίας Γάλλους και Γερμανούς (Έρασμος, Κάντιος, Σατοβριάνδος, Σίλερ, Φοριέλ, Ουγκό κ.α.) υποστήριξαν με κάθε τρόπο τον ελληνικό λαό με χρήματα, με όπλα, με ψυχική ενίσχυση και διαφήμιση και με προσωπική συμμετοχή στις μάχες.

Ατέλειωτη η λίστα τών με κάθε τρόπο φιλελλήνων: Βύρων, Γκιλφόρδος, Κάνινγκ, Μπονάλ, Βερανζέρος, Θείρσιος, Αλμέιδα, Σανταρόζα, Αμπάτης, ο Φαβιέρος, ο Μάγερ που έπεσε ηρωικά στο Μεσολόγγι και τόσοι άλλοι.

Όμως η περίπτωση του Ελβετού Ιωάννη Εϊνάρδου υπήρξε μοναδική και ανεπανάληπτη.

Οικονομολόγος, μέγας επιχειρηματίας και με υψηλές σχέσεις με όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και με τον Καποδίστρια, έθεσε τον εαυτό του επί σαράντα και πλέον έτη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων και της ποθεινής ελευθερίας της Ελλάδας.

Ανυπολόγιστες οι προσφορές του και οι υπηρεσίες. Δωρεές, δάνεια και συνεισφορές υπέρ του αγώνα, όπλα και πολεμοφόδια, αποστολή προμηθειών κατά και μετά την επανάσταση, ίδρυση αγροκηπίων, ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας το 1841 και τόσα άλλα αφειδώς παρασχεθέντα.

Όταν το 1849 ο Αγγλικός στόλος απέκλεισε την Ελλάδα και απέτησε αποζημίωση 500.000 φράγκων, επειδή η χώρα αδυνατούσε, την πλήρωσε ο Εϊνάρδος!

Το 1863, λίγο πριν πεθάνει, στο δημοψήφισμα που έγινε για το Στέμμα, ο Εϊνάρδος πήρε κάποιες ψήφους, και η ιστορία εύχεται τώρα να ήταν τότε νεότερος και να είχε προκριθεί για βασιλιάς των Ελλήνων, γιατί με τόση δράση, τού ήταν αναφαίρετο δικαίωμα.

Το 1830 η Θήβα τού έστησε μνημείο και έδωσε το όνομά του στην κεντρική πλατεία.

Το παράδοξο και λυπηρό είναι ότι όλος αυτός ο φιλελληνισμός λόγω του ότι δεν εξαργυρώθηκε αργότερα με πολιτική επικυριαρχία, αλλά και λόγω της διχόνοιας και της αγνωμοσύνης των Ελλήνων (σύμφωνα με το γνωστό ρητό του Καλλίμαχου για τους αγνώμονες ευεργετηθέντες ...), κατέληξε σε απειλή και σε κομματικές επεμβάσεις.

Φιλέλληνες (με τη διαστολή του όρου, επειδή ήταν πολιτογραφημένοι Έλληνες) υπήρξαν και αρκετοί βασιλείς.

Ο Όθων λ.χ. πεθαίνοντας στη Βαμβέργη της Γερμανίας μόλις 52 ετών και ντυμένος την παραδοσιακή ελληνική στολή, ζήτησε από τον ιερωμένο του να αλλάξει και να του διαβάσει τις ευχές στα ελληνικά.

Μια άλλη συγκινητική περίπτωση είναι αυτή της Αλίκης του Βάτεμπεργκ συζύγου του πρίγκιπα της Ελλάδος Ανδρέα και μητέρας του Φιλίππου, άρα πεθεράς της πρόσφατα εκλιπούσης Ελισάβετ της Αγγλίας.

Η ζωή της και η παρουσία της περιέπλεξε τους δύο βασιλικούς οίκους της Αγγλίας και της Ελλάδας.

Γεννήθηκε το 1885 κουφή (!) και όμως κατάφερε να διαβάζει τα χείλια των συνομιλητών της και έμαθε αγγλικά, γερμανικά και ελληνικά.

Το φιλανθρωπικό της έργο ήταν τεράστιο σε όλη την Ευρώπη.

Ταλαιπωρήθηκε από υποψία σχιζοφρένειας, και το 1938 επέστρεψε μόνη στην Αθήνα.

Βαθιά θρησκευόμενη και αλτρουίστρια μέσα στον πόλεμο στέγασε στο σπίτι της μια Εβραία με τα πέντε παιδιά της.

Εκεί που την θαυμάζει κανείς είναι στο περιστατικό με τον Γερμανό αξιωματικό που τη ρώτησε πώς μπορεί να την βοηθήσει. Εκείνη του απάντησε αγέρωχα: «Μπορείς να πάρεις τα στρατεύματά σου από τη χώρα μου»!

Πέθανε το 1969, αλλά θα ζει για πάντα στην ελληνική μνήμη.