Ήτανε λέει μια ωραία ταβέρνα που τη λέγανε «Η ωραία Λέσβος». Κατά καιρούς στο παρελθόν γνώρισε μεγαλεία, στηρίχτηκε σε ντόπια γκαρσόνια και μαγείρους, απόκτησε όνομα σε όλη την Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα ήταν και το καύχημα και το αγαπημένο στέκι όλων των Μυτιληνιών, στο νησί αλλά κι όπου αλλού βρίσκονταν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ήρθαν βέβαια πολλές φορές και δύσκολες μέρες, αυτοί που κατά καιρούς αναλάμβαναν να διαχειριστούν το μαγαζί έκαναν και λάθη, ξέμεναν κι από λεφτά, χάθηκε πελατεία, αλλά κάποιοι πελάτες ακόμα κι αυτές τις δύσκολες ώρες έμεναν πιστοί, γιατί ένιωθαν ότι με τα καλά του και τα στραβά του ήταν το δικό τους μαγαζί. Βράζανε βέβαια και αυτοί στο ζουμί τους, πολλές φορές τα βάζανε με τους διαχειριστές που δεν τα έκαναν καλά ή δεν ξόδευαν αρκετά από την τσέπη τους, αλλά ήταν κι άλλοι, πιο λίγοι, που λέγανε πως «Η Ωραία Λέσβος» είναι ιδέα, είναι δικιά μας, μπράβο σε όσους ασχολούνται να τη διαχειριστούν ξοδεύοντας κόπο και χρήμα, τόσο μπορούν οι άνθρωποι, ας τους βοηθήσουμε όλοι. Εμφανίστηκε κάποια στιγμή ένας διαχειριστής από το εξωτερικό, ανέλαβε το μαγαζί, έβαλε λεφτά, δικά του, ξένα, θα σας γελάσω, μπορεί να μην πήρε ντόπια γκαρσόνια, έφερε όμως γενικά καλά και φιλότιμα παιδιά, καλογνώμισε ξανά η πελατεία, άρχισε να έρχεται κοντά, έκανε ο διαχειριστής το μεγάλο βήμα και είπε πως θα κάνει την «Ωραία Λέσβο» μαγαζί ανώτερης κατηγορίας. Γύρεψε βοήθεια από τους πελάτες για το μεγαλεπήβολο σχέδιο, αυτός λέει πώς δεν του τη δώσανε, άλλοι λένε πως δεν ήθελε και πολλούς να ανακατεύονται στα πόδια του και με τον τρόπο του έκανε πέρα όποιον ήθελε να βοηθήσει, τι πολλά τι λίγα, στο τέλος το έδωσε το μαγαζί σε κάποιον που ούτε το όνομά του δε μάθαμε, να το κάνει αυτός μαγαζί γωνία. Εμφανίστηκαν κάποιοι παρατρεχάμενοι του καινούργιου αφεντικού, τάξανε πώς το μαγαζί θα γνωρίσει παλιές δόξες, έλα όμως που πρώτη δουλειά τους ήτανε να διώξουν - ή να αφήσουν με τρόπο να φύγουν, το ίδιο κάνει - τα καλά παιδιά που λέγαμε, γκαρσόνια και μαγείρους και να προσλάβουνε καινούριους, κάπου «ξενέρωσε» η πελατεία, αλλά είπε «άσε να δούμε, Η Ωραία Λέσβος να είναι καλά». Ελα όμως που δεν ήταν καλά, μια το φαΐ κάηκε, μια τα γκαρσόνια βγάζανε βαρεμάρα, μια ο μάγειρας δεν ήξερε τι μαγειρεύει, τον αλλάξανε, τα ίδια και χειρότερα ο καινούργιος, και το μαγαζί αντί να ανέβει πήγαινε κατά διαβόλου. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ακούστηκε πως το καινούργιο - αόρατο - αφεντικό, έχει σκοπό να πάρει το μαγαζί από τη Μυτιλήνη και να τ’ ανοίξει με το ίδιο όνομα στη Θεσσαλονίκη. Και το χειρότερο απ’ όλα. Σε όσους από τους πιστούς πελάτες τολμούν να πουν «δεν είναι αυτή «Η Ωραία Λέσβος», το δικό μας μαγαζί, έχει μείνει ένα σκέτο όνομα, ένα πουκάμισο αδειανό» εμφανίζονται κάποιοι που ….σκέφτονται με την τσέπη και τους απαντούν: «Εμ δεν είστε ρομαντικοί»!!!! 

Η παραπάνω ιστορία είναι φανταστική. Κάθε ομοιότης με πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα οφείλεται σε απλή σύμπτωση.