Όλα τα προβλήματα απαιτούν, και έχουν, σήμερα πλέον τεχνικές λύσεις. Τεχνικές και επιστημονικά εξειδικευμένες. Από τα πολύ μικρά μέχρι τα πλέον σύνθετα.

Κάπου όμως δεν τα έχει αξιολογήσει σωστά τα πράγματα ο σύγχρονος Έλληνας. Θέλει για παράδειγμα να βγάλει μια κρεατοελιά και καταφεύγει στον καλύτερο χειρουργό της χώρας, μη φειδόμενος γνωριμιών, μετακινήσεων και παχέων (εντός φακέλου) φιλοδωρημάτων.

Έχει τώρα, από την άλλη, τεράστια πολιτικά προβλήματα ως κράτος, και ως πολίτης αυτού του κράτους, και αναθέτει τη λύση τους σε κομπογιαννίτες, σε μαθητευόμενους μάγους ακόμα και σε πατριδοκάπηλους.

Έχουμε σήμερα ένα λαό συμβιβασμένο, απογοητευμένο, καταθλιπτικό, που αδιαφορεί και απαξιοί να πάρει την τύχη του στα χέρια του και να βρει ίσως μια έξοδο σ’ αυτόν τον αδιέξοδο λαβύρινθο που έχει πέσει.

Ένα απλό παράδειγμα λύσης. Ένα από τα μήλα της ελληνοευρωπαϊκής έριδος (που κι αυτή φαίνεται να είναι σικέ) είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία μάς τα απαιτούν 3,5 έως 5%, την ίδια στιγμή που γνωρίζουν πολύ καλά ότι για να αναπτυχθεί αυτή η χώρα χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο φάρμακο, δηλαδή ελλείμματα!

Και δεν είναι βέβαια η έλλειψη τεχνικών γνώσεων το βαρύνον στοιχείο της πολιτικής. Τα σκάνδαλα, η ατιμωρησία, η ανεπάρκεια νόμων και απονομής της δικαιοσύνης, η πλήρης πολιτική αδιαφορία και οι παγίδες της χρεοκοπίας απαξίωσαν τον θεσμό του πολιτικού σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δούμε να ανέρχονται στους κυβερνητικούς θώκους όχι πλέον «οι μή χείρονες» όπως είχαμε συνηθίσει, αλλά οι χείριστοι. Άνθρωποι απαίδευτοι με την ολοκληρωτική σημασία του όρου, εμπαθείς, εκδικητικοί, πειραματιζόμενοι, άθρησκοι, απάτριδες.

Να θυμίσουμε ότι ο δόλος γενικά στην ποινική δικονομία εξομοιώνεται με τη βαρεία αμέλεια κι αυτή η τελευταία είναι συχνή κυβερνητική ιδιότητα.

Λεηλατηθήκανε συντάξεις και ταμεία, ξεπουλήθηκαν αεροδρόμια και επιχειρήσεις αντί πινακίου (δανεισμένης) φακής και υποθηκεύτηκε για εκατό χρόνια το σύνολο της ελληνικής περιουσίας. Αυτά είναι γνωστά και κακώς πεπραγμένα.

Δεν θα σταθούμε όμως στις ανεπάρκειες της οικονομικής διαχείρισης ή στο ατελέσφορο των δανειακών διαπραγματεύσεων. Εδώ συμβαίνουν σημεία και τέρατα. Εδώ παρελαύνουν τύποι γραφικοί έως επικίνδυνοι που προσπαθούν να διασαλεύσουν την καθεστηκυία τάξη και τον ειρμό της χώρας τη στιγμή που τάχτηκαν να υπουργούν σε κρίσιμα υπουργεία και σε κρίσιμες ώρες.

Οι πειραματισμοί λ.χ. και οι λεονταρισμοί με τα θέματα των θρησκευτικών δείχνουν πόσο αφιλοσόφητοι και κυρίως πόσο ανιστόρητοι είναι αυτοί που προΐστανται της παιδείας. Ανιστόρητοι, γιατί δεν άκουσαν ποτέ ότι όλοι οι παίδες των αρχαίων είχαν σαν αναγνωστικό τον Όμηρο, και φυσικά όχι τον Ζήνωνα τον Ελεάτη.

Δυο άλλα περιστατικά ήρθαν πρόσφατα να σημαδέψουν τις εμμονές και τις ιδεοληψίες που κατατρύχουν την κυβέρνηση.

Το ένα είναι η δήλωση ότι η σημαία μπορεί και να προσβάλλεται και να καίγεται (εννοείται ατιμωρητί), εάν δεν είναι επίσημα πάνω σε δημόσιο κτίριο (!). Το μεγαλείο της αθλιότητας. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι, είναι ζόμπι, εφόσον δεν άκουσαν ποτέ σε πόσα κακοτράχαλα βουνά (και φυσικά μη... επίσημα) δοξάστηκε αυτό το πανί και πόσους ήρωες σκέπασε πάνω στο χιόνι της Αλβανίας, για να είναι αυτοί σήμερα λυτοί και ελεύθεροι να πηγαινοέρχονται για καφέ από Γιουρογκρούπ σε Γιουρογκρούπ, Βερολίνα και Βρυξέλες.

Και η άλλη δήλωση, που σε κάποιες άλλες εντιμότερες εποχές θα σήμαινε στρατοδικείο: «Καμιά εικοσαριά νησιά θα μπορούσαμε να τα δώσουμε στους Τούρκους. Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Ανέκαθεν αυτά παλινδρομούσαν εθνικά (!)».

Αυτός ο ανεκδιήγητος -που θυμίζει έντονα μια προϋπάρξασα «συνωστισθείσα», εις δόξαν της επιστήμης- δεν έτυχε μέσα στην πολυμάθειά του να διαβάσει τον όρκο του αρχαίου Αθηναίου εφήβου, και δη στο σημείο που λέει καθαρά ότι «την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσω, αλλά πλείω και αρείω (πιο δυνατή και πιο μεγάλη)»;

Λέει πουθενά ο όρκος ότι μπορεί να λείπουνε και δεκαέξι νησιά, και μάλιστα από μια περιοχή που διαδραμάτισε τον σπουδαιότερο ρόλο στην ιστορία της ανθρωπότητας;

Μήπως, λέω (και να κλείσω πριν κάνω εμετό) θα ’πρεπε, σαν τους αρχαίους, οι πολιτικοί μας να λαμβάνονται υποχρεωτικά εξ αποστράτων στρατιωτικών;...