Όπως φημολογείται, σύντομα στην ατζέντα της ελληνικής κυβέρνησης θα ανοίξει πάλι το Σκοπιανό, κι αυτό γιατί οι μεγάλες δυνάμεις έχουν δρομολογήσει εξελίξεις. Παρόμοιες διπλωματικές «συρράξεις» μετά το 1995, που έγινε η ενδιάμεση συμφωνία, είχαμε τον Απρίλιο του 2005 και το Νοέμβριο του 2007, απ’ ό,τι θυμάμαι.

Μέχρι τώρα ντε φάκτο έχουν ευνοηθεί οι Σκοπιανοί και εμείς εμμένουμε στη θέση: μια ονομασία σύνθετη γεωγραφικού προσδιορισμού κοινή έναντι όλων (erga omnes).
Θα είναι ψέματα αν πω ότι αντιλαμβάνομαι την έννοια αυτής της δήλωσης, ιδίως στα σημεία «σύνθετη» και «γεωγραφικός προσδιορισμός».

Θα έλεγα μάλιστα ότι έχω σταθερή πεποίθηση πως και τα δύο είναι λάθος και ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε σύγχυση.

Τι σημαίνει αλήθεια, γεωγραφικός προσδιορισμός όταν μάλιστα είχε μπει στο τραπέζι από παλιά σύνθετη ονομασία με το όνομα «Μακεδονία» (Πέρα Μακεδονία, Άνω Μακεδονία, Κάτω Παναγιά και τέτοια φαιδρά) και μάλιστα απορρίφθηκε από τους Σκοπιανούς (!), αλλά εν τοις πράγμασι και από την πλειονότητα των διεθνών οργανισμών και πλήθος αξιωματούχων όλου του κόσμου, που επιμένουν να χρησιμοποιούν μονολεκτικά το «Μακεδονία»;

Τη στιγμή που θα υποχρεωθούμε να αποδεχτούμε σύνθετη ονομασία με τη λέξη «Μακεδονία», το μη χείρον είναι να συμφωνήσουμε σε μια σύνθετη λέξη, όπως «Σλαβομακεδονία».

Έτσι ουδέποτε θα αποχωριστεί η ονομασία από το πρόθεμα «σλαβο», και θα κόψει και την εθνοεπεκτατική όρεξη των παρακειμένων Βουλγάρων. Όσο για τις αντιδράσεις της μειοψηφίας των Αλβανών, το θέμα ας το λύσουν τα Σκόπια.
Ένα επίσης θετικό θα είναι ότι η επίσημη διεθνής βραχυλογία του κρατιδίου θα είναι το SLA και όχι το MAC.

Βέβαια είναι φανερό ότι και αυτή η πρόταση δεν παύει να είναι ενδοτική για την ελληνική πλευρά, καθότι συνεχίζει να υπενθυμίζει την ύβρη για την ιστορία και για την εθνοσυστασία του χώρου.

Μέχρι να φτάσουμε όμως σε τέτοια αδιέξοδα, έχουμε και καλύτερες λύσεις. Μπορούμε ως χώρα να προτείνουμε και τον ιστορικό όρο «Δαρδανία», που αφορά ακριβώς το κράτος των Σκοπίων.

Δανειζόμαστε τις σχετικές πληροφορίες από το πολύτιμο και εγκυρότατο λεξικό του Ελευθερουδάκη:
Δάρδανοι και Δαρδάνιοι και Δαρδανείς. Ισχυρότατος λαός ιλλυρικού φύλου, μαχητικοί, γενναίοι, φιλοπόλεμοι (και ίσως εξ αυτού του λόγου παροιμιωδώς ακάθαρτοι) καθώς και φιλόμουσοι ιδίως στη μουσική του αυλού.

Στην αρχή κατοικούσαν το σημερινό κράτος των Σκοπίων, αλλά σιγά-σιγά προωθήθηκαν σε παρακείμενα βουλγαρικά και ρουμανικά εδάφη. Από το 284 π.Χ. διετέλεσαν κάτω από Δαρδάνιους βασιλείς και αύξησαν το αξιόμαχό τους σε σημείο που να τους υπολογίζουν πολύ οι Μακεδόνες (!). Οι κυριότερες φυλές τους ήταν οι Γαλάβριοι και οι Θουνάτες. Είχαν αξιόλογα μεταλλεία και επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας διακρίθηκαν στη στρατιωτική υπηρεσία μέχρι τα ψηλά αξιώματα.

Ο αυτοκράτορας Κλαύδιος ο Β΄ και ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν από αυτή τη χώρα.
Έχουν δηλαδή, όπως είναι φανερό, ιστορία. Και ιστορία αποδεδειγμένα δική τους.

Ας πάψουν λοιπόν να παίζουν, αυτοί μεν, με το Μεγαλέξαντρο (τώρα ακούμε ότι εγκαινιάζουν και μουσείο με το πλήρες όνομα του Έλληνα στρατηλάτη), η δε διεθνής κοινότητα με την αδιαφορία της στην πλαστογράφηση της ιστορίας και των νομίμων δικαιωμάτων ενός ολοκλήρου έθνους…