Η τριβή με τον κόσμο ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά για τη φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου. Βέβαια εξαρτάται και από το πού θα «πέσεις» και με ποιους έχεις να κάνεις. Σε γενικές γραμμές, σε βοηθά στο να αναπτύξεις το αμυντικό σου σύστημα και ενισχύει τις δυνατότητες αντιμετώπισης των προβλημάτων σου. Ο ένας με τον άλλον, βρε αδερφέ…

Καλά, μπορεί να μην είναι έτσι, αλλά… έτσι κάνω πολλά χρόνια τώρα!

Θέλεις λίγο η φύση της δουλειάς, θέλεις κάτι ο χαρακτήρας, βάλε και τις πολλές γνωριμίες, ξεκινάω να πληρώσω ένα λογαριασμό, της ΔΕΗ για παράδειγμα, στις 9 και καταλήγω στο κλείσιμο των ταμείων να τσακώνομαι (όπως ο Σαμαράς με τη Μέρκελ) με τον ταμία! Και εννοείται πως τα ρίχνω στις ατελείωτες, τάχα, ουρές…

Προφανώς το να βρίσκομαι με κόσμο μού αρέσει και το χαίρομαι, αν και δεν το κάνω συνειδητά. Βάσει αυτών, μόνο τυχαίο δεν είναι το ότι πολύ συχνά βρίσκω αφορμή σε μια φράση ενός γνωστού ή φίλου για να ξεκινήσω ένα κείμενο. Το ίδιο θα κάνω και σήμερα.

Τον Τόλη βρήκα, λοιπόν, πριν από λίγες μέρες. Περίεργη μορφή. Και έτσι και γιουβέτσι. Και λογικός και ημίτρελος. Περιθωριοποιημένος φυσικά, που δείχνει συχνά - πυκνά την απέχθειά του γι’ αυτή του την κατάσταση. Έστω και αν αναγνωρίζει πως προκάλεσε την τύχη του…

«Τι έγινε, Τόλη, τι είδες;», τον ρώτησα αφού ανταλλάξαμε τις καλημέρες μας.

«Μπέρδεμα μεγάλο, ρε φίλε», μου απαντάει.

Του ζήτησα να μου το αναλύσει και φυσικά δε μου αρνήθηκε.

«Πρώτα απ’ όλα πρέπει να σου πω πως ψήφισα Κουβέλη, για την περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πρώτο κόμμα. Γιατί; Για να τους τραβάει λίγο απ’ το πουκάμισο. Λάθος εκτίμηση; Όχι! Πήρα το ρίσκο μου και… έχασα! Αλλά το είχα καταλάβει από το πρωί. Εγώ» - μου λέει - «ψάχνω για οιωνούς, για σημάδια. Την Κυριακή, με το που άνοιξα τα μάτια μου, έπεσα πάνω στον Καραμανλή που ψήφιζε με μιάμιση ώρα καθυστέρηση. Τον πήρε ο ύπνος…

Με το που μπήκε στο παραβάν, κατάλαβα πως θα έκανε το σημαδιακό λάθος και κάρφωσα τα μάτια μου επάνω του. Δίπλωσε το ψηφοδέλτιο, το έβαλε στο φάκελο, τράβηξε το χαρτί από την κόλλα και έπειτα έκανε το κεφάλι του τρεις - τέσσερις φορές δεξιά - αριστερά. Σάλιωσε το φάκελο που έχει ήδη κόλλα!!!

Μετά τα είδες μόνος σου. Κάναμε κυβέρνηση με αυτούς που μας φέρανε εδώ, αρρώστια κυβέρνηση, παραιτήθηκε υπουργός πριν αναλάβει. Παραιτήθηκε ο Βερνίκος επειδή έχει off-shore, αλλά την «παρανομία» την κάνει ο πολιτικός που έχει off-shore, όχι ο offshoράς που μπαίνει στην πολιτική!!!

Λόγω γκαβομάρας στείλαμε στη Σύνοδο Κορυφής αυτόν που είχαμε και όχι αυτόν που βγάλαμε άρον - άρον για να στείλουμε.
Βορράς - νότος χαμός, Τουρκία - Συρία τα ίδια. Οι τροϊκανοί θα έρθουν και δεν ξέρουν πόσο θα καθίσουν. Χαζοί είναι; Καλοκαίρι τσάμπα στην Ελλάδα!!!

Κοίτα, αν δεν έχουμε πόλεμο, ετοιμάσου για ειρήνη χαμηλών ρυθμών. Είμαστε πολλοί πλέον στο πρόβλημα και ο κόμπος έφτασε στο χτένι…»

Και αφού μου είπε και άλλα διάφορα, κατέληξε: «Υπομονή για λίγο καιρό, φεύγω γιατί έχω δουλειά.»

«Γεια σου, Τόλη», του είπα και τύφλα να ‘χει ο… Δελαστίκ!!!